Το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας φέρνει στο μυαλό όλων μας πλήθος εδεσμάτων, πολλά από τα οποία τον υπόλοιπο χρόνο θεωρούνται απαγορευμένα, ενώ την ημέρα αυτή υπάρχει πάντα το άλλοθι της παράδοσης για την, χωρίς τύψεις, κατανάλωσή τους.

Η καινούργια χρονιά είναι πλέον πραγματικότητα. Οι εορταστικές εκδηλώσεις των Χριστουγέννων ανήκουν πια στο παρελθόν … όλοι στο γραφείο συζητούν για το πώς πέρασαν τις γιορτές τους και πως αυτό το χρόνο, ναι αυτό το χρόνο, θα αποκτήσετε το σώμα των ονείρων σας! Πως θα γίνει αυτό όμως;

«Εγώ, μια χαρά είμαι,…… δεν έχω απολύτως τίποτα……. Δεν έχω στεναχωρηθεί καθόλου,……… Εσύ που έχεις το πρόβλημα, εσύ να πας…….». Πραγματικότητα, άρνηση ή αμηχανία;

Ακούγονταν πολύ συχνά αυτές οι φράσεις από τα στόματα ορισμένων αντρών όταν «έπεφτε» στο τραπέζι η ιδέα της επίσκεψης σε ψυχολόγο. «Να πας εσύ» έλεγε ο άντρας στην γυναίκα «εμένα άσε με». Ακόμα και αν η αφορμή ήταν για τα παιδιά η δυσκολία να αποδεχθεί ένας άντρας ότι θα μπορούσε να επισκεφθεί έναν ειδικό ακούγονταν αβέβαιο έως εξωπραγματικό και όντως μ’ αυτή την αρχή που επικρατούσε ο άντρας μεγάλωνε αλλά δεν χωρούσαν τέτοιου είδους συναισθηματικές αδυναμίες. Στα κουδουνίσματα μιας ταρακούνησης η γυναίκα καλούταν και λιγότερο –πλέον- καλείται να κινητοποιηθεί, να δραστηριοποιηθεί και τέλος να φέρει εις πέρας το θεμιτό αποτέλεσμα.