Πολλές γυναίκες σήμερα στην χώρα μας συνεχίζουν να τηρούν την μακρά θρησκευτική παράδοση της παραμονής του βρέφους στο σπίτι για τις πρώτες σαράντα ημέρες μετά την γέννησή του. Σύμφωνα με την πατροπαράδοτη αυτή πρακτική, το νεογέννητο φτάνει στο σπίτι από το μαιευτήριο και βγαίνει έξω από αυτό πολύ αργότερα, μόλις σαραντήσει. Πόσο θετική είναι αυτή η πρακτική για την σημερινή μητέρα, το βρέφος και τον θηλασμό;

Η διατροφή των βρεφών και των νηπίων με μπιμπερό, όπως και η επίμονη χρήση πιπίλας, έχουν την τάση να παραμορφώνουν το παιδικό πρόσωπο.

Το κρανίο και το πρόσωπο του παιδιού συνεχίζουν από τη γέννηση και έπειτα να διαπλάθονται και να μορφοποιούνται. Το περιβάλλον, τα καθημερινά ερεθίσματα που δέχεται το στόμα επιδρούν στη διάπλαση του προσώπου έως τουλάχιστον τα πρώτα τέσσερα χρόνια της ζωής. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας δεν προκύπτουν μόνο από τα γονίδια των γονιών μας, αλλά και από τον τρόπο διατροφής και τις συνήθειες των πρώτων μας χρόνων.

Η επιστροφή της μητέρας στην εργασία πολλές φορές γίνεται η αιτία της διακοπής του θηλασμού. Οι Ελληνίδες αναφέρουν την επιστροφή στη δουλειά ως τον δεύτερο συχνότερο λόγο πρόωρης διακοπής του θηλασμού του παιδιού τους – ο πρώτος λόγος είναι το «Δεν έχω γάλα». Συχνά μάλιστα, η προοπτική της επιστροφής στη δουλειά οδηγεί τις μητέρες στην απόφαση να μην θηλάσουν καθόλου το μωρό τους, με την σκέψη ότι σύντομα θα χρειαστεί να σταματήσουν λόγω εργασίας.

Η αλήθεια όμως είναι ότι εργασία και θηλασμός μπορούν να συνδυαστούν και παρ’ όλο που χρειάζεται σχεδιασμός και κάποια προσπάθεια, πραγματικά αξίζει τον κόπο, μια που τα οφέλη για την εργαζόμενη μητέρα και το παιδί της είναι πάρα πολλά. Πιο συγκεκριμένα, η σχέση του θηλασμού με την υγεία είναι δοσο-εξαρτώμενη. Αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότερο θηλάσει μια μητέρα, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα για πιο υγιές παιδί και πιο υγιή γυναίκα.

Η ανάπτυξη του μωρού μας έρχεται σε στάδια. Κινητικά, πρώτα ελέγχει το κεφαλάκι του, έπειτα την πλατούλα του και κάθεται, έπειτα μπουσουλάει, κάνει βηματάκια, περπατάει, τρέχει. Στην επικοινωνία, αρχικά ακούει τη φωνή της μαμάς, κάνει φωνούλες, συλλαβίζει, προφέρει τις πρώτες του λεξούλες. Το παιδί που θηλάζει ωριμάζει μέσα από το θηλασμό, αναπτύσσεται νοητικά και κινητικά διαμορφώνοντας συγκεκριμένες συμπεριφορές πάνω στο στήθος της μαμάς του και ανά ηλικία. Αυτές θα περιγράψω παρακάτω:

«Τώρα που το μωρό σου ξεκινάει κρεμούλες, θα σταματήσεις σιγά σιγά να θηλάζεις».

«Ο θηλασμός μετά τους έξι μήνες δεν προσφέρει τίποτα»

«Αν δεν σταματήσεις το θηλασμό, το μωρό θα είναι κολλημένο στο στήθος σου και δεν θα τρώει τίποτε άλλο»

«Μετά τους έξι μήνες πρέπει σταδιακά να απογαλακτίσεις και να δώσεις γάλα δεύτερης βρεφικής ηλικίας»

«Τώρα με τις στερεές τροφές θα θηλάζεις μόνο πρωί και βράδυ»

«Μην θηλάζεις μετά το φαγητό του μωρού, εμποδίζεις την απορρόφηση της κρέμας»

Όλα τα παραπάνω είναι επιστημονικά λανθασμένες δοξασίες. Τι πραγματικά ισχύει;