Τα γλυκά για πολλούς θεωρούνται “απαγορευμένη” τροφή ιδιαίτερα την περίοδο που προσπαθούμε να χάσουμε βάρος καθώς τα περισσότερα από αυτά περιέχουν ζάχαρη, είναι πλούσια σε κορεσμένα λιπαρά και θερμίδες.Ωστόσο, τα γλυκά μπορούν να αποτελούν μέρος της διατροφής τόσο των παιδιών όσο και των ενηλίκων. Σημαντικό ρόλο παίζει τόσο η ποσότητα και τα υλικά με τα οποία παρασκευάζονται όσο και η συχνότητα κατανάλωσης. Μπορείτε να απολαύσετε ένα γλυκό εβδομαδιαία σε μικρή ποσότητα είτε μετά το μεσημεριανό σας γεύμα είτε σε συνδυασμό με το απογευματινό σας σνακ! Παρακάτω, σας δίνουμε μερικές “γλυκιές” προτάσεις με χαμηλές θερμίδες που μπορούν να ικανοποιήσουν την επιθυμία σας για γλυκό χωρίς να επηρεάσουν την βελόνα της ζυγαριάς σας! Στα γλυκά με χαμηλές θερμίδες συμπεριλαμβάνονται ένα παστέλι 50γρ. με μόλις 210 θερμίδες, μια κουταλιά γλυκό του κουταλιού που κυμαίνεται από 100 έως 200 θερμίδες και μια μπάλα παγωτό κρέμα,σοκολάτα ή φράουλα που κυμαίνεται από 150 έως 300 θερμίδες!

Τα γλυκά για πολλούς θεωρούνται “απαγορευμένη” τροφή ιδιαίτερα την περίοδο που προσπαθούμε να χάσουμε βάρος καθώς τα περισσότερα από αυτά περιέχουν ζάχαρη, είναι πλούσια σε κορεσμένα λιπαρά και θερμίδες.Ωστόσο, τα γλυκά μπορούν να αποτελούν μέρος της διατροφής τόσο των παιδιών όσο και των ενηλίκων. Σημαντικό ρόλο παίζει τόσο η ποσότητα και τα υλικά με τα οποία παρασκευάζονται όσο και η συχνότητα κατανάλωσης. Μπορείτε να απολαύσετε ένα γλυκό εβδομαδιαία σε μικρή ποσότητα είτε μετά το μεσημεριανό σας γεύμα είτε σε συνδυασμό με το απογευματινό σας σνακ! Παρακάτω, σας δίνουμε μερικές “γλυκιές” προτάσεις με χαμηλές θερμίδες που μπορούν να ικανοποιήσουν την επιθυμία σας για γλυκό χωρίς να επηρεάσουν την βελόνα της ζυγαριάς σας! Στα γλυκά με χαμηλές θερμίδες συμπεριλαμβάνονται ένα παστέλι 50γρ. με μόλις 210 θερμίδες, μια κουταλιά γλυκό του κουταλιού που κυμαίνεται από 100 έως 200 θερμίδες και μια μπάλα παγωτό κρέμα,σοκολάτα ή φράουλα που κυμαίνεται από 150 έως 300 θερμίδες!

Εχοντας φθάσει στην Ευρώπη τον 16^ο αιώνα από τη Νότια Αμερική, η καλλιέργειά τους διαδόθηκε στη γηραιά ήπειρο τον 18^ο αιώνα φτάνοντας στο απόγειό της τον 19ο αιώνα. Οι πατάτες καταναλώνονται ευρύτατα από το κοινό σε ποικίλες χώρες. Η κατανάλωσή τους οφείλει να τις τοποθετεί στο καθημερινό πιάτο σαν συνοδευτική τροφή και όχι ως κύριο γεύμα. Μια πρόσφατη ανασκόπηση των επιστημονικών δεδομένων σχετικά με την ικανότητα κορεσμού των τροφίμων ανέδειξε πως τρόφιμα με χαμηλή ενεργειακή πυκνότητα, όπως οι πατάτες, εμφανίζουν αυξημένη ικανότητα κορεσμού σε σχέση με τρόφιμα αυξημένης ενεργειακής πυκνότητας, όπως ένα γλυκό. Επιπρόσθετα, αν οι πατάτες καταναλωθούν σε συνδυασμό με μια λογική ποσότητα πρωτεΐνης, η οποία διαθέτει την υψηλότερη ικανότητα κορεσμού, τότε το αποτέλεσμα μεγιστοποιείται.

Εχοντας φθάσει στην Ευρώπη τον 16^ο αιώνα από τη Νότια Αμερική, η καλλιέργειά τους διαδόθηκε στη γηραιά ήπειρο τον 18^ο αιώνα φτάνοντας στο απόγειό της τον 19ο αιώνα. Οι πατάτες καταναλώνονται ευρύτατα από το κοινό σε ποικίλες χώρες. Η κατανάλωσή τους οφείλει να τις τοποθετεί στο καθημερινό πιάτο σαν συνοδευτική τροφή και όχι ως κύριο γεύμα. Μια πρόσφατη ανασκόπηση των επιστημονικών δεδομένων σχετικά με την ικανότητα κορεσμού των τροφίμων ανέδειξε πως τρόφιμα με χαμηλή ενεργειακή πυκνότητα, όπως οι πατάτες, εμφανίζουν αυξημένη ικανότητα κορεσμού σε σχέση με τρόφιμα αυξημένης ενεργειακής πυκνότητας, όπως ένα γλυκό. Επιπρόσθετα, αν οι πατάτες καταναλωθούν σε συνδυασμό με μια λογική ποσότητα πρωτεΐνης, η οποία διαθέτει την υψηλότερη ικανότητα κορεσμού, τότε το αποτέλεσμα μεγιστοποιείται.

Δείκτης Κορεσμού: Αξιόπιστη μέθοδος αξιολόγησης των τροφών ή ένας ακόμη “εμπορικός όρος”; Προκειμένου να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του κοινού πολλοί ερευνητές έχουν ασχοληθεί με το σχεδιασμό διατροφικών προγραμμάτων και την ανάπτυξη νέων διατροφικών θεωριών, που όμως έχουν περιορισμένη επιστημονική βαρύτητα.

Δείκτης Κορεσμού: Αξιόπιστη μέθοδος αξιολόγησης των τροφών ή ένας ακόμη “εμπορικός όρος”; Προκειμένου να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του κοινού πολλοί ερευνητές έχουν ασχοληθεί με το σχεδιασμό διατροφικών προγραμμάτων και την ανάπτυξη νέων διατροφικών θεωριών, που όμως έχουν περιορισμένη επιστημονική βαρύτητα.