Θα γίνει αναφορά σε κάτι που αρκετούς από εμάς μπερδεύει και δημιουργεί σύγχυση της έννοιας «κατά φαντασίαν ασθενής» ή υποχόνδριος (κατά την Ψυχοπαθολογία), και όμως μπορεί μία ανεπαίσθητη ιδέα να γίνει συνήθης εμμονή, το άτομο να μην ηρεμεί μέχρι να διαπιστώσει ότι όλα μπορεί και να ανήκουν στην «σφαίρα της φαντασίας του» και αν τελικά διαπιστωθεί ότι είχαν δίκιο ότι αυτή η εμμονή αυτός ο παραλογισμός είχε μία βάση και μία αλήθεια;;;; Θα μιλήσουμε κυρίως για τις περιπτώσεις όπου μία σωματοποιημένη διάσταση γίνεται εμμονή, καθήλωση είτε υπάρχει αιτία είτε όχι. Άνθρωποι με υποχόνδρια στοιχεία κυρίως εναγάγουν αυτά τα χαρακτηριστικά στην καθημερινότητα τους για να επιβεβαιώσουν στον εαυτό τους και κατά συνέπεια στους άλλους ότι πάντα κάτι έχουν και αυτό που το εναποθέτουν;; στο συμπέρασμα ότι εκείνο που τελικά τους συμβαίνει επιβεβαιώνει και την αρχική τους αιτιολογία ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΕΧΟΥΝ!!
