Αίσθημα διαρκούς κόπωσης, μειωμένη διάθεση, άτονη επιδερμίδα… Είναι γεγονός πως η κακή διατροφή, το στρες, ο άστατος ύπνος, και η αποχή από κάθε δραστηριότητα που αφορά την εκγύμναση του σώματος, κουράζουν τον οργανισμό και ταλαιπωρούν το ανοσοποιητικό μας σύστημα.
Ο ψυχικός κόσμος του μικρού παιδιού δεν είναι τόσο απλός, όσο παλιά νομίζαμε. Αντίθετα, ακόμα και το νεογέννητο έχει μια πολύπλοκη ψυχική δομή.
Στην αρχή βρίσκεται η τρομακτική εμπειρία της γέννας. Το τραύμα της γέννας ως ένα βαθμό μας διαμορφώνει ως προς τον τρόπο αντίδρασής μας σε «εχθρικό» περιβάλλον. Λειτουργεί ως αρχέτυπο, μη συνειδητό για τους περισσότερους, όμως βασικό για όλες τις μελλοντικές μας εμπειρίες άγχους. Το τραύμα της γέννας είναι τόσο πιο οδυνηρό, όσο πιο «αφύσικη», «βεβιασμένη» ήταν αυτή. Υπάρχει ιδιαίτερα σε εκείνα τα μωρά που δεν βγήκαν στον κόσμο στην ώρα τους, όταν «ήθελαν», αλλά καθυστερημένα ή εσπευσμένα και με εξωτερική παρεμβολή, δηλαδή συχνά με αναίτια ιατρικοποίηση του τοκετού.
Πώς θα αντιμετωπίσω την μελαγχολία;
Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να περάσουν μια περίοδο στη ζωή τους κατά την οποία η διάθεση τους είναι πεσμένη, ίσως και να παρατηρούνται συμπτώματα όπως έλλειψη ενέργειας, απομόνωση, παραίτηση από προηγούμενες δραστηριότητες, αλλαγές στη διατροφή και τον ύπνο.
Η Μαρία πήγε σήμερα με τους γονείς της βόλτα στο εμπορικό κέντρο. Πέρασε όμορφα και ήρθε η ώρα να καθίσουν στο εστιατόριο για φαγητό.
‘Μαρία θέλεις να σου πάρω μακαρόνια που σου αρέσουν;’ Ρωτά η μαμά.
‘Όχι δε θέλω’.
‘Μήπως θέλεις τότε κοτούλα;’
‘Όχι, θέλω γλυκό.’
‘Πρέπει να φας φαγητό, να παραγγείλω κεφτεδάκια;’
Η Μαρία αρχίζει να αντιδρά, στριφογυρίζει στο καρεκλάκι της, γκρινιάζει, θέλει να φύγει. Η διάθεση όλων έχει χαλάσει και προβλέπεται μια δύσκολη ώρα.
Ο ρόλος της ψυχολογίας στην απώλεια βάρους- αλλάζοντας τον τρόπο που τρεφόμαστε
Πολλοί από εμάς μπορεί να έχουν κάνει δίαιτα με ή χωρίς αποτέλεσμα, και ακόμα «παλεύουν» με το βάρος τους. Είτε χάνουμε γρήγορα και ξαναπαίρνουμε το βάρος, είτε δυσκολευόμαστε να το διατηρήσουμε σε επίπεδα που να μας ευχαριστούν. Γιατί η απώλεια βάρους δεν είναι πάντα επιτυχημένη;
Μπορούν οι μαθητές με δυσλεξία να έχουν επιτυχία στην εκμάθηση των αγγλικών ως ξένη γλωσσά ;
«Μαμά, εγώ θα μπορέσω να μάθω αγγλικά όπως τα άλλα παιδιά της τάξης ;»
Σε κοιτάζει με απορία και θλίψη, γιατί έχει δυσλεξία και στην τάξη των αγγλικών το μόνο που κάνει είναι να . . . ζωγραφίζει! Γιατί όπως λέει …. « η κυρία μιλάει πολύ γρήγορα», «δεν προλαβαίνω να γράψω και να καταλάβω», και «όλα γυρίζουν στο κεφάλι μου και μπερδεύονται…».
Το πιο συνηθισμένο ίσως παράπονο των ανθρώπων που επισκέπτονται ένα γυμναστήριο είναι η έλλειψη προσωπικής επαφής και η βεβαιότητα ότι οι υπηρεσίες που τους παρέχονται δεν είναι εξατομικευμένες αλλά σχεδόν όμοιες με των υπολοίπων. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί από αυτούς σταματούν σε μικρό χρονικό διάστημα και παραμένουν δύσπιστοι στις παροτρύνσεις για άσκηση. Η ανάγκη ωστόσο παραμένει και αρκετοί γυμνάζονται ατομικά στο σπίτι ή σε εξωτερικούς χώρους. Καθώς εκεί δεν υπάρχει επίβλεψη γυμναστή είναι πολύ πιθανόν να γίνουν λάθη κατά την άσκηση, λάθη που μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμούς και να ταλαιπωρήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τον ασκούμενο. Ας δούμε τα πιο συνηθισμένα:
Το πιο συνηθισμένο ίσως παράπονο των ανθρώπων που επισκέπτονται ένα γυμναστήριο είναι η έλλειψη προσωπικής επαφής και η βεβαιότητα ότι οι υπηρεσίες που τους παρέχονται δεν είναι εξατομικευμένες αλλά σχεδόν όμοιες με των υπολοίπων. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί από αυτούς σταματούν σε μικρό χρονικό διάστημα και παραμένουν δύσπιστοι στις παροτρύνσεις για άσκηση. Η ανάγκη ωστόσο παραμένει και αρκετοί γυμνάζονται ατομικά στο σπίτι ή σε εξωτερικούς χώρους. Καθώς εκεί δεν υπάρχει επίβλεψη γυμναστή είναι πολύ πιθανόν να γίνουν λάθη κατά την άσκηση, λάθη που μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμούς και να ταλαιπωρήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τον ασκούμενο. Ας δούμε τα πιο συνηθισμένα:
Πριν μερικά χρόνια είχα γνωρίσει μια κοπέλα που στο λαιμό της φορούσε πάντα μια χρυσή αλυσίδα, από όπου κρεμόταν μια πλακέτα που είχε χαραγμένα (κι από τις δύο πλευρές), όλες τις ουσίες που δεν έπρεπε να της χορηγηθούν -για να ενημερωθούν όσοι προσφερθούν να βοηθήσουν στην περίπτωση που κάποιο αλλεργικό σοκ ή ένα ατύχημα την άφηνε αναίσθητη. Είχε μάθει να αρνείται ευγενικά ένα κομμάτι τούρτα από την εποχή που πήγαινε ακόμα σε παιδικά πάρτι.
Πριν μερικά χρόνια είχα γνωρίσει μια κοπέλα που στο λαιμό της φορούσε πάντα μια χρυσή αλυσίδα, από όπου κρεμόταν μια πλακέτα που είχε χαραγμένα (κι από τις δύο πλευρές), όλες τις ουσίες που δεν έπρεπε να της χορηγηθούν -για να ενημερωθούν όσοι προσφερθούν να βοηθήσουν στην περίπτωση που κάποιο αλλεργικό σοκ ή ένα ατύχημα την άφηνε αναίσθητη. Είχε μάθει να αρνείται ευγενικά ένα κομμάτι τούρτα από την εποχή που πήγαινε ακόμα σε παιδικά πάρτι.
