Πάντα μου άρεσαν οι γελοιογραφίες. Όταν μάλιστα πρόκειται για έργα ταλαντούχων του είδους, με πηγαίο χιούμορ και λιτή αλλά εύστοχη γραμμή, που στοχεύουν κατευθείαν στο υπονοούμενο, διαθέτουν μια ακαταμάχητη γοητεία που σαγηνεύει, και προσφέρουν ένα καλλιτεχνικό βίωμα και απόλαυση, και μια πνευματική συγκίνηση που συναρπάζει. Αυτά πιστεύω, αφού έτσι τα νοιώθω, και δεν με νοιάζει αν θα με κατηγορήσουν για Φαρισσαϊσμό και τα τοιαύτα!
Μόλις που αποφάσισα να ασχοληθώ σήμερα με αυτό το καταπληκτικό «υγρό στοιχείο» που ονομάζεται νερό, αυτό το νεράκι του Θεού, η μνήμη μου άρχισε να αναδεύεται βίαια και ασταμάτητα, σαν τη μανιασμένη θάλασσα που την πλήττει από πάνω ο ρούφουλας, και να αναδύονται στην επιφάνεια ένα σωρό εικόνες, παραστάσεις, νοήματα, ιδέες, συναισθήματα, βιώματα και εμπειρίες που έχουν σχέση με το κεντρικό μου θέμα: ΤΟ ΝΕΡΟ. Εκείνο όμως που μου έκανε καταπληκτική εντύπωση είναι ότι μέσα σ αυτή την καλεϊδοσκοπική εναλλαγή του περιεχόμενου του μνημονικού μου ξεχώριζε, με εκπληκτική και επίμονη συχνότητα και διαύγεια, η φράση: «Και Πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.»
Μόλις που αποφάσισα να ασχοληθώ σήμερα με αυτό το καταπληκτικό «υγρό στοιχείο» που ονομάζεται νερό, αυτό το νεράκι του Θεού, η μνήμη μου άρχισε να αναδεύεται βίαια και ασταμάτητα, σαν τη μανιασμένη θάλασσα που την πλήττει από πάνω ο ρούφουλας, και να αναδύονται στην επιφάνεια ένα σωρό εικόνες, παραστάσεις, νοήματα, ιδέες, συναισθήματα, βιώματα και εμπειρίες που έχουν σχέση με το κεντρικό μου θέμα: ΤΟ ΝΕΡΟ. Εκείνο όμως που μου έκανε καταπληκτική εντύπωση είναι ότι μέσα σ αυτή την καλεϊδοσκοπική εναλλαγή του περιεχόμενου του μνημονικού μου ξεχώριζε, με εκπληκτική και επίμονη συχνότητα και διαύγεια, η φράση: «Και Πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.»
Σε νεαρή ηλικία, μόλις που απόκτησα την ευχέρεια να διαβάζω και να καταλαβαίνω τα Αγγλικά, είχα κυριολεκτικά καταβροχθίσει, μέσα σε λίγες μόνο μέρες, δυο από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας της εποχής μας: Τη Μηχανή του Χρόνου» (The Time Machine, του H. G. Wells), και το «Οι τελευταίοι και οι πρώτοι άνθρωποι» (The Last and First Men, του Olaf Stappleton).
Σε νεαρή ηλικία, μόλις που απόκτησα την ευχέρεια να διαβάζω και να καταλαβαίνω τα Αγγλικά, είχα κυριολεκτικά καταβροχθίσει, μέσα σε λίγες μόνο μέρες, δυο από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας της εποχής μας: Τη Μηχανή του Χρόνου» (The Time Machine, του H. G. Wells), και το «Οι τελευταίοι και οι πρώτοι άνθρωποι» (The Last and First Men, του Olaf Stappleton).
Στο προηγούμενο άρθρο (με τον ίδιο τίτλο) ασχοληθήκαμε με το έξοδο ενέργειας, και αναφέραμε αρκετά για την ενέργεια που ξοδεύεται γι’ αυτό που ονομάζουμε βασικό μεταβολισμό, δηλαδή για το ρυθμό της κατανάλωσης ενέργειας από το σώμα απλά και μόνο για τη διατήρηση της ζωής. Αυτή είναι η κατάσταση της πλήρους ψυχικής και σωματικής ηρεμίας, με το σώμα σε οριζόντια αναπαυτική θέση, με πλήρη ακινησία και χαλάρωση των μυών, τουλάχιστο από μισή ώρα, χωρίς την πρόσληψη τροφής τουλάχιστον από 12 ώρες, και σε θερμοκρασία περιβάλλοντος τέτοια ώστε να μη χρειάζεται η κινητοποίηση των θερμορυθμιστικών μηχανισμών για τη διατήρηση της θερμοκρασίας του σώματος σε σταθερό φυσιολογικό επίπεδο.
Στο προηγούμενο άρθρο (με τον ίδιο τίτλο) ασχοληθήκαμε με το έξοδο ενέργειας, και αναφέραμε αρκετά για την ενέργεια που ξοδεύεται γι’ αυτό που ονομάζουμε βασικό μεταβολισμό, δηλαδή για το ρυθμό της κατανάλωσης ενέργειας από το σώμα απλά και μόνο για τη διατήρηση της ζωής. Αυτή είναι η κατάσταση της πλήρους ψυχικής και σωματικής ηρεμίας, με το σώμα σε οριζόντια αναπαυτική θέση, με πλήρη ακινησία και χαλάρωση των μυών, τουλάχιστο από μισή ώρα, χωρίς την πρόσληψη τροφής τουλάχιστον από 12 ώρες, και σε θερμοκρασία περιβάλλοντος τέτοια ώστε να μη χρειάζεται η κινητοποίηση των θερμορυθμιστικών μηχανισμών για τη διατήρηση της θερμοκρασίας του σώματος σε σταθερό φυσιολογικό επίπεδο.
Είναι πια κοινή πεποίθηση ότι η παχυσαρκία αποτελεί πρόβλημα για το άτομο, το στενό επαγγελματικό και ειδικότερα το προσωπικό περιβάλλον του, καθώς και ολόκληρη τη οικογένειά του, ακόμα και για την κοινωνική, την ιατροφαρμακευτική και τη νοσηλευτική πολιτική της πολιτείας. Και αυτό το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την εμφάνιση και την υγεία του παχύσαρκου, αλλά προσλαμβάνει διαστάσεις, μεγαλώνει σαν χιονοστιβάδα, επεκτείνεται και διακλαδίζεται σε χίλια δυο άλλα προβλήματα, και δηλητηριάζει την κοινωνική, την επαγγελματική και τη συναισθηματική ζωή, καθώς και τη ψυχολογία του παχύσαρκου και των δικών του.
Είναι πια κοινή πεποίθηση ότι η παχυσαρκία αποτελεί πρόβλημα για το άτομο, το στενό επαγγελματικό και ειδικότερα το προσωπικό περιβάλλον του, καθώς και ολόκληρη τη οικογένειά του, ακόμα και για την κοινωνική, την ιατροφαρμακευτική και τη νοσηλευτική πολιτική της πολιτείας. Και αυτό το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την εμφάνιση και την υγεία του παχύσαρκου, αλλά προσλαμβάνει διαστάσεις, μεγαλώνει σαν χιονοστιβάδα, επεκτείνεται και διακλαδίζεται σε χίλια δυο άλλα προβλήματα, και δηλητηριάζει την κοινωνική, την επαγγελματική και τη συναισθηματική ζωή, καθώς και τη ψυχολογία του παχύσαρκου και των δικών του.
Το ασβέστιο είναι ένα μεταλλικό στοιχείο που βρίσκεται περισσότερο από κάθε άλλο στο σώμα μας και οποίο είναι πολύ σημαντικό για τα οστά, τη λειτουργία της καρδιάς, των μυών και του εγκεφάλου. Συνεργάζεται τόσο με το φώσφορο για τη δόμηση υγιών οστών και δοντιών, όσο και με το μαγνήσιο για σωστή καρδιο-αγγειακή λειτουργία. Το 95% σχεδόν του ασβεστίου στο σώμα μας βρίσκεται στα οστά και τα δόντια μας, όπου αποθηκεύεται (1000 περίπου γραμμάρια) με τη μορφή μικρών κρυστάλλων, οι οποίοι συμβάλλουν στην πιο σκληρή υφή των οστών και παρέχουν με ασβέστιο το σώμα, όταν υπάρχει ανάγκη.
