Ο καπνιστής και το τσιγάρο του δεν έχουν βέβαια άμεση σχέση με τη ΔΙΑΤΡΟΦΗ, έχουν όμως, και πολλή μάλιστα, με την ΥΓΕΙΑ, τόσο του ίδιου του καπνιστή, όσο και των γύρω του. Αλλά συγχρόνως έχουν σχέση και με ολόκληρη την προϊστορία, την ιστορία και το μέλλον του ανθρώπου πάνω στη Γη, και, κατά πως φαίνεται, και οπουδήποτε αλλού στο Σύμπαν! Πράγματι ο καπνός – ο οποιοσδήποτε καπνός, ο άσπρος, ο μαύρος ή ο έγχρωμος, αρωματικός ή μη – έχει διαδραματίσει έναν απίστευτα ουσιαστικό και θεμελιώδη ρόλο στη διαμόρφωση της ψυχής του ανθρώπου, των φαντασιώσεων, των προσδοκιών και των μεταφυσικών του αναζητήσεων.

Ο καπνιστής και το τσιγάρο του δεν έχουν βέβαια άμεση σχέση με τη ΔΙΑΤΡΟΦΗ, έχουν όμως, και πολλή μάλιστα, με την ΥΓΕΙΑ, τόσο του ίδιου του καπνιστή, όσο και των γύρω του. Αλλά συγχρόνως έχουν σχέση και με ολόκληρη την προϊστορία, την ιστορία και το μέλλον του ανθρώπου πάνω στη Γη, και, κατά πως φαίνεται, και οπουδήποτε αλλού στο Σύμπαν! Πράγματι ο καπνός – ο οποιοσδήποτε καπνός, ο άσπρος, ο μαύρος ή ο έγχρωμος, αρωματικός ή μη – έχει διαδραματίσει έναν απίστευτα ουσιαστικό και θεμελιώδη ρόλο στη διαμόρφωση της ψυχής του ανθρώπου, των φαντασιώσεων, των προσδοκιών και των μεταφυσικών του αναζητήσεων.

Πάντα μου άρεσαν οι γελοιογραφίες. Όταν μάλιστα πρόκειται για έργα ταλαντούχων του είδους, με πηγαίο χιούμορ και λιτή αλλά εύστοχη γραμμή, που στοχεύουν κατευθείαν στο υπονοούμενο, διαθέτουν μια ακαταμάχητη γοητεία που σαγηνεύει, και προσφέρουν ένα καλλιτεχνικό βίωμα και απόλαυση, και μια πνευματική συγκίνηση που συναρπάζει. Αυτά πιστεύω, αφού έτσι τα νοιώθω, και δεν με νοιάζει αν θα με κατηγορήσουν για Φαρισσαϊσμό και τα τοιαύτα!

Πάντα μου άρεσαν οι γελοιογραφίες. Όταν μάλιστα πρόκειται για έργα ταλαντούχων του είδους, με πηγαίο χιούμορ και λιτή αλλά εύστοχη γραμμή, που στοχεύουν κατευθείαν στο υπονοούμενο, διαθέτουν μια ακαταμάχητη γοητεία που σαγηνεύει, και προσφέρουν ένα καλλιτεχνικό βίωμα και απόλαυση, και μια πνευματική συγκίνηση που συναρπάζει. Αυτά πιστεύω, αφού έτσι τα νοιώθω, και δεν με νοιάζει αν θα με κατηγορήσουν για Φαρισσαϊσμό και τα τοιαύτα!

Μόλις που αποφάσισα να ασχοληθώ σήμερα με αυτό το καταπληκτικό «υγρό στοιχείο» που ονομάζεται νερό, αυτό το νεράκι του Θεού, η μνήμη μου άρχισε να αναδεύεται βίαια και ασταμάτητα, σαν τη μανιασμένη θάλασσα που την πλήττει από πάνω ο ρούφουλας, και να αναδύονται στην επιφάνεια ένα σωρό εικόνες, παραστάσεις, νοήματα, ιδέες, συναισθήματα, βιώματα και εμπειρίες που έχουν σχέση με το κεντρικό μου θέμα: ΤΟ ΝΕΡΟ. Εκείνο όμως που μου έκανε καταπληκτική εντύπωση είναι ότι μέσα σ αυτή την καλεϊδοσκοπική εναλλαγή του περιεχόμενου του μνημονικού μου ξεχώριζε, με εκπληκτική και επίμονη συχνότητα και διαύγεια, η φράση: «Και Πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.»

Μόλις που αποφάσισα να ασχοληθώ σήμερα με αυτό το καταπληκτικό «υγρό στοιχείο» που ονομάζεται νερό, αυτό το νεράκι του Θεού, η μνήμη μου άρχισε να αναδεύεται βίαια και ασταμάτητα, σαν τη μανιασμένη θάλασσα που την πλήττει από πάνω ο ρούφουλας, και να αναδύονται στην επιφάνεια ένα σωρό εικόνες, παραστάσεις, νοήματα, ιδέες, συναισθήματα, βιώματα και εμπειρίες που έχουν σχέση με το κεντρικό μου θέμα: ΤΟ ΝΕΡΟ. Εκείνο όμως που μου έκανε καταπληκτική εντύπωση είναι ότι μέσα σ αυτή την καλεϊδοσκοπική εναλλαγή του περιεχόμενου του μνημονικού μου ξεχώριζε, με εκπληκτική και επίμονη συχνότητα και διαύγεια, η φράση: «Και Πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.»

Σε νεαρή ηλικία, μόλις που απόκτησα την ευχέρεια να διαβάζω και να καταλαβαίνω τα Αγγλικά, είχα κυριολεκτικά καταβροχθίσει, μέσα σε λίγες μόνο μέρες, δυο από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας της εποχής μας: Τη Μηχανή του Χρόνου» (The Time Machine, του H. G. Wells), και το «Οι τελευταίοι και οι πρώτοι άνθρωποι» (The Last and First Men, του Olaf Stappleton).

Σε νεαρή ηλικία, μόλις που απόκτησα την ευχέρεια να διαβάζω και να καταλαβαίνω τα Αγγλικά, είχα κυριολεκτικά καταβροχθίσει, μέσα σε λίγες μόνο μέρες, δυο από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας της εποχής μας: Τη Μηχανή του Χρόνου» (The Time Machine, του H. G. Wells), και το «Οι τελευταίοι και οι πρώτοι άνθρωποι» (The Last and First Men, του Olaf Stappleton).

Ποιος είναι ο ρόλος του συναισθήματος ή απλά της ψυχικής κατάστασης, για την καλή ή κακή κατάσταση της υγείας, για τη διατήρηση ή την απώλεια της υγείας, για την προφύλαξη από την αρρώστια, για τη θεραπεία από μια οποιαδήποτε νόσο ή ακόμα και για τη λογική, την ειρηνική συμβίωση με μια νόσο;

Ποιος είναι ο ρόλος του συναισθήματος ή απλά της ψυχικής κατάστασης, για την καλή ή κακή κατάσταση της υγείας, για τη διατήρηση ή την απώλεια της υγείας, για την προφύλαξη από την αρρώστια, για τη θεραπεία από μια οποιαδήποτε νόσο ή ακόμα και για τη λογική, την ειρηνική συμβίωση με μια νόσο;