Από πού προκύπτουν το καλό και το κακό και πώς ο άνθρωπος μέσω της κατανόησής τους μπορεί να έχει μια προσέγγιση ηθικής για τις σχέσεις του με το συνάνθρωπο; Και πώς μπορεί ένα τέτοιο θέμα να δουλευτεί στην ψυχοθεραπευτική σχέση;
Μια τέτοια θεματική δεν μπορεί να απαντηθεί δίχως μια βουτιά σε μια πιο πνευματική/οντολογική ανάλυση. Εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να απαντηθεί μέσα και μόνο από ένα – όποιο – ψυχοθεραπευτικό μοντέλο και θα αποπειραθώ να απαντήσω με την άγουρη και κάπως περιορισμένη γνώση μου στον πνευματικό και οντολογικό τομέα.
Από πού προκύπτουν το καλό και το κακό και πώς ο άνθρωπος μέσω της κατανόησής τους μπορεί να έχει μια προσέγγιση ηθικής για τις σχέσεις του με το συνάνθρωπο; Και πώς μπορεί ένα τέτοιο θέμα να δουλευτεί στην ψυχοθεραπευτική σχέση;
Μια τέτοια θεματική δεν μπορεί να απαντηθεί δίχως μια βουτιά σε μια πιο πνευματική/οντολογική ανάλυση. Εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να απαντηθεί μέσα και μόνο από ένα – όποιο – ψυχοθεραπευτικό μοντέλο και θα αποπειραθώ να απαντήσω με την άγουρη και κάπως περιορισμένη γνώση μου στον πνευματικό και οντολογικό τομέα.
Το διαζύγιο είναι ως επί τω πλείστον μια δυσάρεστη εμπειρία για το ζευγάρι που τη βιώνει αλλά και για τον στενό του, οικογενειακό περίγυρο. Άμεσα δε επιρρεάζονται τα παιδιά του ζευγαριού. Επίσης ο φόβος της πιθανής αρνητικής επίδρασης στα παιδιά όπως και η οικονομική αβεβαιότητα φαίνονται να είναι οι σημαντικότεροι ανασταλτικοί παράγοντες στο να χωρίσει ένα ζευγάρι όταν η σχέση του νοσεί και έχει καταστραφεί ανεπανόρθωτα. Είναι όμως πάντα «κακή» η λύση του διαζυγίου ή μήπως σε αρκετές περιπτώσεις είναι έστω και καθυστερημένα για το ζευγάρι η μόνη κίνηση υγείας και ειλικρίνειας που μπορεί να ωφελήσει όλους αυτούς που αφορά; Ας δούμε τα πράγματα όμως λίγο πιο αναλυτικά.
Το διαζύγιο είναι ως επί τω πλείστον μια δυσάρεστη εμπειρία για το ζευγάρι που τη βιώνει αλλά και για τον στενό του, οικογενειακό περίγυρο. Άμεσα δε επιρρεάζονται τα παιδιά του ζευγαριού. Επίσης ο φόβος της πιθανής αρνητικής επίδρασης στα παιδιά όπως και η οικονομική αβεβαιότητα φαίνονται να είναι οι σημαντικότεροι ανασταλτικοί παράγοντες στο να χωρίσει ένα ζευγάρι όταν η σχέση του νοσεί και έχει καταστραφεί ανεπανόρθωτα. Είναι όμως πάντα «κακή» η λύση του διαζυγίου ή μήπως σε αρκετές περιπτώσεις είναι έστω και καθυστερημένα για το ζευγάρι η μόνη κίνηση υγείας και ειλικρίνειας που μπορεί να ωφελήσει όλους αυτούς που αφορά; Ας δούμε τα πράγματα όμως λίγο πιο αναλυτικά.
Στην εποχή μας που σχεδόν οι μισοί γάμοι καταλήγουν σε διαζύγιο, είναι φυσιολογικό να διερωτόμαστε τι είναι αυτό που κάνει κάποια ζευγάρια να ζουν ευτυχισμένα για δεκαετίες ενώ άλλα χωρίζουν.
Η Αρχηγία (σε σχέση με τα σκυλιά μας) είναι ένα θέμα που δημιουργεί έντονες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους εκπαιδευτές και στους κυνοφιλικούς κύκλους.
Πολλά ακούγονται, πολλά λέγονται, άλλα τόσα συζητιούνται και η ζωή συνεχίζεται μέσα στη καθημερινότητά της. Βαριά, ελαφριά ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο, αυτή η καθημερινότητα μπορεί να είναι τελικά η ίδια μας η ύπαρξη. Μέσα σ’αυτήν, πάντα κάτι μας λείπει και μας αφήνει ένα κενό, που εκτός του ότι μπορεί να είναι μόνιμο, μπορεί και να μεγεθυνθεί καμμιά φορά και να γίνει «πρόβλημα». Αυτό το κενό αρχίζει να γεμίζει όταν ψάχνουμε να βρούμε την αληθινή φύση ενός πράγματος, την ουσία του.
Στην εποχή μας που σχεδόν οι μισοί γάμοι καταλήγουν σε διαζύγιο, είναι φυσιολογικό να διερωτόμαστε τι είναι αυτό που κάνει κάποια ζευγάρια να ζουν ευτυχισμένα για δεκαετίες ενώ άλλα χωρίζουν.