Το σώμα μας, επηρεάζεται από το τι νιώθουμε και τι σκεφτόμαστε. Αναλόγως με το αν οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας είναι θετικά ή αν είναι αρνητικά, επηρεάζουν όλη την χημεία του σώματος μας με αποτέλεσμα την ενδυνάμωση ή την αποδυνάμωση της υγείας μας. Καθώς λοιπόν επηρεάζεται, αρχίζει να μας δίνει κάποια σωματικά συμπτώματα, αρχίζει να μας μιλάει.
Συχνά πολλοί ειδικοί καλούνται να μιλήσουν για το άγχος των πανελληνίων αλλά και τον φόρτο εργασίας των παιδιών. Σε αρκετές περιπτώσεις δίνονται συμβουλές, κόλπα ακόμα και ασκήσεις για το πως να ηρεμήσουν οι υποψήφιοι, να βελτιώσουν την απόδοση τους και τελικά να επιτύχουν τον στόχο τους.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να είναι αρκετά χρήσιμα για τους γονείς για να έχουν μια λίστα με πράγματα που μπορούν να κάνουν, για να βοηθήσουν σε έναν αγώνα στον όποιο καλούνται να είναι προπονητές και όχι παίκτες. Από την άλλη μεριά, έχουμε να κάνουμε με τους ιδίους τους ενδιαφερομένους, που μάλλον θα έχουν πολύ λιγότερο χρόνο και μάλλον πρώτη προτεραιότητα να μελετήσουν τον μεγάλο όγκο των μαθημάτων και πολύ λιγότερο να ενημερωθούν για το πώς δεν θα αγχωθούν.
Οι συνταρακτικές αλλαγές και αλληλεπιδράσεις μεταξύ σωματικού και συναισθηματικού πεδίου, μεταλλάσσουν σε μεγάλο βαθμό την προσωπικότητα της γυναίκας.
Πανικός, σοκ, έκπληξη, φόβος, απόγνωση, πόνος, θυμός…..και η λίστα μπορεί να μην έχει τέλος στο άκουσμα της λέξης AIDS! Αφού ολοκληρωθεί μια σειρά από ιατρικές εξετάσεις και επιβεβαιωθεί η διάγνωση, τα παραπάνω συναισθήματα διαδέχονται την αρχική αγωνία του ατόμου-φορέα ή ασθενή. Επομένως, η έμφαση πρέπει να δοθεί στη διατήρηση της ποιότητας ζωής στο μέτρο του δυνατού εξασφαλίζοντας την απαραίτητη ιατρική φροντίδα συνδυασμένη με την κατάλληλη ψυχοκοινωνική υποστήριξη.
Όταν σκεφτόμαστε υπερβολικά και καταλήγουμε να αναλύουμε τις πράξεις, τα λόγια και τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων αλλά και του εαυτού μας τότε κινδυνεύουμε από κατάθλιψη και άγχος. Η υπερανάλυση δεν είναι υγιής στάση & συμπεριφορά. Χρειάζεται να ξέρουμε που να σταματάμε.
