Το σώμα μας, άρρηκτα συνδεδεμένο με την ψυχή μας, εκφράζει μέσω συμπτωμάτων ό,τι καμιά φορά δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια ή δεν είναι συνειδητό. Ένα συναίσθημα που απωθούμε γιατί είναι αβάσταχτο ή καθημερινές δυσκολίες που συσσωρρεύονται αθροιστικά και μας ταλαιπωρούν, τις οποίες όμως δεν συζητάμε και άρα δεν εκτονώνουμε ή επιλύουμε, είναι δυνατόν να διαρρεύσουν μέσω του σώματός μας και να εκφραστούν σαν πόνος στη μέση, ημικρανία, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, ταχυκαρδία, κ.λπ. Είναι βέβαια απολύτως αναγκαίο το οποιοδήποτε σωματικό σύμπτωμα να το εξετάζουμε πρώτα απ’όλα για την πιθανή σωματική παθολογία που μπορεί να εκφράζει. Εάν όμως αποκλείσουμε τους βιολογικούς παράγοντες σαν πιθανά αίτια, τότε καλό είναι να αναρωτηθούμε τί άλλο μπορεί να θέλει το κορμί μας να μας πει.

Το σώμα μας, άρρηκτα συνδεδεμένο με την ψυχή μας, εκφράζει μέσω συμπτωμάτων ό,τι καμιά φορά δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια ή δεν είναι συνειδητό. Ένα συναίσθημα που απωθούμε γιατί είναι αβάσταχτο ή καθημερινές δυσκολίες που συσσωρρεύονται αθροιστικά και μας ταλαιπωρούν, τις οποίες όμως δεν συζητάμε και άρα δεν εκτονώνουμε ή επιλύουμε, είναι δυνατόν να διαρρεύσουν μέσω του σώματός μας και να εκφραστούν σαν πόνος στη μέση, ημικρανία, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, ταχυκαρδία, κ.λπ. Είναι βέβαια απολύτως αναγκαίο το οποιοδήποτε σωματικό σύμπτωμα να το εξετάζουμε πρώτα απ’όλα για την πιθανή σωματική παθολογία που μπορεί να εκφράζει. Εάν όμως αποκλείσουμε τους βιολογικούς παράγοντες σαν πιθανά αίτια, τότε καλό είναι να αναρωτηθούμε τί άλλο μπορεί να θέλει το κορμί μας να μας πει.

Η οικονομική κρίση δείχνει ν’απλώνει τα πλοκάμια της παντού. Έξω μας, μέσα μας,   μπροστά μας, γύρω μας… ‘Η μήπως η εσωτερική μας κρίση άπλωσε τα πλοκάμια της παντού και μεταλλάχθηκε, μεταξύ άλλων κρίσεων, και σε οικονομική; Και λέγοντας «η εσωτερική μας κρίση», αναφέρομαι στην εσωτερική μας σύγχιση, στην απώλεια του νοήματος από τη ζωή μας, στην πλεονεξία μας, στον εγωκεντρισμό μας, σε όλες τις δυνατές εκφάνσεις της κατασπαρακτικής ναρκισιστικής και ιδιοτελούς μας στάσης απέναντι σ’αυτό το δώρο της ζωής που σπανίως σεβόμαστε, ίσως ούτε καν αντιλαμβανόμαστε ως δώρο, αλλά περισσότερο ως ιδία κατάκτηση που μπορούμε να ελέγχουμε…