Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τα τριγλυκερίδια , τόσο γι αυτά που περιέχονται στην τροφή μας όσο και γι αυτά που υπάρχουν στο σώμα μας. Το θέμα έχει συνδεθεί με το καθημερινό μας διαιτολόγιο, με τη χοληστερόλη και, γενικότερα, με τα λιπίδια του αίματος, με τη γενική κατάσταση της υγείας και ειδικότερα με τον κίνδυνο για καρδιαγγειακή νόσο ή αγγειοεγκεφαλικό επεισόδιο, με την παχυσαρκία, με τις διάφορες δίαιτες απίσχνανσης, με τη σωματική μας διάπλαση, με τα καλλιστεία της πασαρέλας και της πλάζ, κλπ. Γι αυτό και εδώ θα προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, με όσο γίνεται απλά λόγια, δίνοντας απαντήσεις σε μερικά εύλογα ερωτήματα που διατυπώνονται από διάφορες πλευρές:

Στην όχι και τόσο μακρινή εκείνη εποχή, προς το τέλος της δεκαετίας του 1920, τα καλοκαίρια, κάθε Πέμπτη βράδυ, γύρω στις 9 με 11 μμ, τα «καραβάνια» με τις γκαμήλες περνούσαν, νωχελικά, λικνιστικά, ήρεμα και αθόρυβα μέσα στη νύχτα, από το δρόμο που ήταν μπροστά στο σπίτι μας στην Κερύνεια. Οι γκαμήλες, αυτά τα «πλοία της ερήμου,» διάβαιναν φορτωμένες με τα κηπευτικά, τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια, τα λεμόνια, τις πατάτες, το κολοκάσι, τα λαχανικά, τα καρπούζια και τα πεπόνια, τα αμύγδαλα και τα καρύδια και με όλη την ποικιλώνυμη σοδιά της καταπράσινης περιοχής του Καραβά και της Λαπήθου. Αλλά δεν ήταν μονάχα οι γκαμήλες.

Στην όχι και τόσο μακρινή εκείνη εποχή, προς το τέλος της δεκαετίας του 1920, τα καλοκαίρια, κάθε Πέμπτη βράδυ, γύρω στις 9 με 11 μμ, τα «καραβάνια» με τις γκαμήλες περνούσαν, νωχελικά, λικνιστικά, ήρεμα και αθόρυβα μέσα στη νύχτα, από το δρόμο που ήταν μπροστά στο σπίτι μας στην Κερύνεια. Οι γκαμήλες, αυτά τα «πλοία της ερήμου,» διάβαιναν φορτωμένες με τα κηπευτικά, τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια, τα λεμόνια, τις πατάτες, το κολοκάσι, τα λαχανικά, τα καρπούζια και τα πεπόνια, τα αμύγδαλα και τα καρύδια και με όλη την ποικιλώνυμη σοδιά της καταπράσινης περιοχής του Καραβά και της Λαπήθου. Αλλά δεν ήταν μονάχα οι γκαμήλες.

Μια φορά κι΄ ένα καιρό είχαμε στο σπίτι μια μαύρη κατάμαυρη γάτα που τη λέγαμε Λούσυ. Ήταν λοιπόν η Λούσυ ένα τρισχαριτωμένο ζώο, παιχνιδιάρικο και χαδιάρικο, που ήξερε να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες, τις συμπάθειες, τις αντιπάθειες και τις ιδιοτροπίες του κάθε μέλους της οικογένειας προς όφελός της, με αποτέλεσμα να διάγει μια ανέμελη και πανευτυχή γατίσια ζωή! Είχε καταφέρει να επικρατήσει και να ελέγχει ψυχολογικά τους πάντες και να αποτελεί τον απόλυτο κυρίαρχο και αφέντη του σπιτιού.

Μια φορά κι΄ ένα καιρό είχαμε στο σπίτι μια μαύρη κατάμαυρη γάτα που τη λέγαμε Λούσυ. Ήταν λοιπόν η Λούσυ ένα τρισχαριτωμένο ζώο, παιχνιδιάρικο και χαδιάρικο, που ήξερε να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες, τις συμπάθειες, τις αντιπάθειες και τις ιδιοτροπίες του κάθε μέλους της οικογένειας προς όφελός της, με αποτέλεσμα να διάγει μια ανέμελη και πανευτυχή γατίσια ζωή! Είχε καταφέρει να επικρατήσει και να ελέγχει ψυχολογικά τους πάντες και να αποτελεί τον απόλυτο κυρίαρχο και αφέντη του σπιτιού.

Δεν θυμάμαι σε ποια ακριβώς τάξη του Δημοτικού σχολείου ο δάσκαλός μας ανάφερε, για πρώτη φορά στο μάθημα της Ιεράς Ιστορίας τον τρόπο με τον οποίο οι απόγονοι των Ισραηλιτών, που έφυγαν από την Αίγυπτο των Φαραώ, κυρίευσαν, υπό την αρχηγεία του Ιησού του Ναυή, την οχυρωμένη πόλη της Ιεριχούς. Θυμάμαι όμως πολύ καλά ότι η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την κατεδάφιση των τειχών και την άλωση της πόλης μου φάνηκε σαν παρατραβηγμένη από τα μαλλιά και μάλλον απίθανη.

Δεν θυμάμαι σε ποια ακριβώς τάξη του Δημοτικού σχολείου ο δάσκαλός μας ανάφερε, για πρώτη φορά στο μάθημα της Ιεράς Ιστορίας τον τρόπο με τον οποίο οι απόγονοι των Ισραηλιτών, που έφυγαν από την Αίγυπτο των Φαραώ, κυρίευσαν, υπό την αρχηγεία του Ιησού του Ναυή, την οχυρωμένη πόλη της Ιεριχούς. Θυμάμαι όμως πολύ καλά ότι η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την κατεδάφιση των τειχών και την άλωση της πόλης μου φάνηκε σαν παρατραβηγμένη από τα μαλλιά και μάλλον απίθανη.

Για πρώτη φορά, θυμάμαι, συνειδητοποίησα τη σημασία, αλλά και το μυστήριο της λειτουργίας του π ε π τ ι κ ο ύ  σ υ σ τ ή μ α τ ο ς όταν, μαθητής στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου, παρακολουθούσα τους μεταξοσκώληκες που εξέτρεφε η μάνα μου στο υπόγειο του σπιτιού μας, στην Κερύνεια, να καταβροχθίζουν με απίθανη βουλιμία τα φύλλα της μουριάς!

Για πρώτη φορά, θυμάμαι, συνειδητοποίησα τη σημασία, αλλά και το μυστήριο της λειτουργίας του π ε π τ ι κ ο ύ  σ υ σ τ ή μ α τ ο ς όταν, μαθητής στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου, παρακολουθούσα τους μεταξοσκώληκες που εξέτρεφε η μάνα μου στο υπόγειο του σπιτιού μας, στην Κερύνεια, να καταβροχθίζουν με απίθανη βουλιμία τα φύλλα της μουριάς!

Τα τυχαία γεγονότα έχουν διαδραματίσει κεφαλαιώδη ρόλο, τόσο στη ζωή και τη δραστηριότητα μεμονωμένων ατόμων, όσο και των οργανωμένων κοινωνιών και κρατών, και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Εξάλλου, τυχαία γεγονότα αποτελούν το υπόβαθρο και το κυρίαρχο και γενεσιουργικό στοιχείο ολόκληρου του φαινομένου της ζωής, είναι δε πολύ πιθανόν ότι η Τύχη βρίσκεται πίσω από τα συντελούμενα, τόσο όσον αφορά στη γένεση του Σύμπαντος, όσο και στην περαιτέρω εξέλιξη, τη διαμόρφωση και τη λειτουργία του!