Η οικονομική κρίση δείχνει ν’απλώνει τα πλοκάμια της παντού. Έξω μας, μέσα μας,   μπροστά μας, γύρω μας… ‘Η μήπως η εσωτερική μας κρίση άπλωσε τα πλοκάμια της παντού και μεταλλάχθηκε, μεταξύ άλλων κρίσεων, και σε οικονομική; Και λέγοντας «η εσωτερική μας κρίση», αναφέρομαι στην εσωτερική μας σύγχιση, στην απώλεια του νοήματος από τη ζωή μας, στην πλεονεξία μας, στον εγωκεντρισμό μας, σε όλες τις δυνατές εκφάνσεις της κατασπαρακτικής ναρκισιστικής και ιδιοτελούς μας στάσης απέναντι σ’αυτό το δώρο της ζωής που σπανίως σεβόμαστε, ίσως ούτε καν αντιλαμβανόμαστε ως δώρο, αλλά περισσότερο ως ιδία κατάκτηση που μπορούμε να ελέγχουμε…

Η αλήθεια είναι ότι την αξία που δίνουμε στον εαυτό μας, σε τι θέση «μας» τοποθετούμε και πόσο σεβόμαστε τις ανάγκες της υγείας μας, του σώματος μας, φαίνεται από πολλά πράγματα μέσα στην καθημερινότητα. Από την ενδυμασία μας, τον τρόπο που στεκόμαστε κάπου, τον τρόπο ομιλίας μας και κυρίως από τον τρόπο που τρεφόμαστε και τι επιτρέπουμε ή όχι να αφομοιωθεί μέσα μας κατά την κατάποση. Σ΄αυτό το κείμενο υπήρξε η σκέψη να μιλήσουμε για το πολυφορεμένο και πολυσυζητημένο ρητό-φράση «Είμαστε ότι τρώμε»……. Μπορεί για πολλούς να ακούγεται ή να διαβάζεται κλισέ πρόταση στην πραγματική της διάσταση δεν είναι καθόλου έτσι, είναι μία αλήθεια, μία πραγματική διάσταση που λίγο ή πολύ σχεδόν όλους σε κάποια φάση της ζωής μας μικρή ή μεγάλη μας έχει αγγίξει μπορεί να συνεχίζει να μας «αγγίζει» και μάλιστα έντονα.

Η αλήθεια είναι ότι την αξία που δίνουμε στον εαυτό μας, σε τι θέση «μας» τοποθετούμε και πόσο σεβόμαστε τις ανάγκες της υγείας μας, του σώματος μας, φαίνεται από πολλά πράγματα μέσα στην καθημερινότητα. Από την ενδυμασία μας, τον τρόπο που στεκόμαστε κάπου, τον τρόπο ομιλίας μας και κυρίως από τον τρόπο που τρεφόμαστε και τι επιτρέπουμε ή όχι να αφομοιωθεί μέσα μας κατά την κατάποση. Σ΄αυτό το κείμενο υπήρξε η σκέψη να μιλήσουμε για το πολυφορεμένο και πολυσυζητημένο ρητό-φράση «Είμαστε ότι τρώμε»……. Μπορεί για πολλούς να ακούγεται ή να διαβάζεται κλισέ πρόταση στην πραγματική της διάσταση δεν είναι καθόλου έτσι, είναι μία αλήθεια, μία πραγματική διάσταση που λίγο ή πολύ σχεδόν όλους σε κάποια φάση της ζωής μας μικρή ή μεγάλη μας έχει αγγίξει μπορεί να συνεχίζει να μας «αγγίζει» και μάλιστα έντονα.