Ιστορική αναδρομή

Το θέμα των αφροδισιακών τροφίμων και φαγητών δεν είναι σύγχρονο. Από τα αρχαία ακόμα χρόνια αποτελούσε ένα ζήτημα που απασχολούσε τον άνθρωπο. Και αυτό συνέβαινε εξαιτίας της έμφυτης ανάγκης του να βελτιώσει την σεξουαλική του ικανότητα. Το γεγονός αυτό γίνεται αντιληπτό και από την ετυμολογία του όρου «αφροδισιακό» που προέρχεται από την Θεά Αφροδίτη, τη θεά του έρωτα, της αγάπης και της ομορφιάς.

Από τους αρχαίους ιστορικούς μας, έχουμε πολλές πληροφορίες για φαγητά, τροφές και ποτά που θεωρητικά αυξάνουν την ερωτική επιθυμία. Για παράδειγμα, αναφέρεται πως οι αρχαίοι Έλληνες έβαζαν για αυτόν τον λόγο σκόρδο και τυρί  μέσα στο κρασί που έπιναν. Αντίστοιχες ιδιότητες πίστευαν πως έχουν το κρεμμύδι και το παντζάρι. Ο ίδιος ο Ιπποκράτης συνιστούσε τις φακές ως το πλέον αφροδισιακό τρόφιμο, καθώς πίστευε πως αυτές προστάτευαν την σεξουαλική ικανότητα των ανδρών με το πέρασμα των χρόνων και την έλευση των γηρατειών. Με αυτήν την άποψη συμφωνούσε και ο Αριστοτέλης, ο οποίος πρόσθετε γι’ αυτόν τον λόγο, στις φακές και σαφράν. Από την άλλη, ο Πλούταρχος ήταν ο πρώτος που μίλησε για την ευεργετική επίδραση της φασολάδας στην αύξηση της σεξουαλικής διάθεσης. Επίσης, θεωρούσε εξαιρετικό αφροδισιακό και ένα είδος άγριας ορχιδέας, καθώς, και ένα φυτό που ονομαζόταν σταφυλίνος που το αποκαλούσε φάρμακό του σεξ. Άλλές τροφές που αναφέρονται σε διάφορες ιστορικές πηγές ως αφροδισιακές είναι: το μέλι, το σουσάμι, τα μανιτάρια, τα σύκα, το πράσο και ο δυόσμος.