ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
31/05/2010
Τo ΙΕΚ ΔΟΜΗ, ανακοινώνει τη διοργάνωση του Career Forum 2010, με σκοπό να φέρει σε επαφή σπουδαστές και αποφοίτους του ΙΕΚ ΔΟΜΗ, με εκπροσώπους της αγοράς εργασίας και των επιχειρήσεων. Μέσα από εξατομικευμένες συνεντεύξεις με στελέχη κορυφαίων επιχειρήσεων, οι σπουδαστές του ΙΕΚ ΔΟΜΗ, θα έχουν τη μοναδική δυνατότητα να διερευνήσουν από κοινού τις δυνατότητες συνεργασίας και απασχόλησης.
Η Μαρία πήγε σήμερα με τους γονείς της βόλτα στο εμπορικό κέντρο. Πέρασε όμορφα και ήρθε η ώρα να καθίσουν στο εστιατόριο για φαγητό.
‘Μαρία θέλεις να σου πάρω μακαρόνια που σου αρέσουν;’ Ρωτά η μαμά.
‘Όχι δε θέλω’.
‘Μήπως θέλεις τότε κοτούλα;’
‘Όχι, θέλω γλυκό.’
‘Πρέπει να φας φαγητό, να παραγγείλω κεφτεδάκια;’
Η Μαρία αρχίζει να αντιδρά, στριφογυρίζει στο καρεκλάκι της, γκρινιάζει, θέλει να φύγει. Η διάθεση όλων έχει χαλάσει και προβλέπεται μια δύσκολη ώρα.
Η Ελλάδα κατέχει δυστυχώς μια από τις υψηλότερες θέσεις τόσο στον Ευρωπαϊκό όσο και στον παγκόσμιο χάρτη στα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει μέριμνα για την πρόληψη αλλά και τη θεραπεία της παιδικής παχυσαρκίας, ούτε σε σχολικό, ούτε σε κοινωνικό επίπεδο.
Πώς θα αντιμετωπίσω το άγχος;
Το άγχος είναι καταρχήν απαραίτητο για την επιβίωση μας. Χωρίς άγχος δεν θα μπορούσαμε να κρατήσουμε μια δουλειά η οποία μας βοηθά να εξασφαλίσουμε τα απαραίτητα για να ζήσουμε. Όταν όμως το άγχος ξεπερνά ένα όριο γίνεται ανασταλτικός παράγοντας στην επιβίωση μας και αντί να μας βοηθά μας εμποδίζει από το να ζούμε καλά. Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι το άγχος είναι μια μορφή φόβου απέναντι σε μια απειλή. Παλιότερα ο άνθρωπος φοβόταν τα άγρια ζώα ή τα καιρικά φαινόμενα, οι οποίοι φόβοι ήταν σχετικά παροδικοί στην έντονη μορφή τους. Σήμερα οι απειλές γύρω μας έχουν αλλάξει μορφή αφού είναι πλέον ο φόβος ότι δεν θα αποπληρώσουμε ένα δάνειο ή ότι θα χάσουμε τη δουλειά μας. Οι σημερινοί φόβοι δεν είναι παροδικοί αλλά χρόνιοι και έτσι είμαστε σε κατάσταση απειλής η οποία επιβαρύνει την ψυχική και σωματική μας υγεία. Οι απειλές είναι συνεχώς μπροστά μας και είναι σοβαρές. Αυτός είναι ο συνδυασμός που επηρεάζει τόσο αρνητικά την υγεία μας: η σοβαρότητα της απειλής και η διάρκεια της απειλής.
Καλοκαίρι, εποχή διακοπών και φυγής. Μικροί και μεγάλοι απολαμβάνουν τη θάλασσα, τα παιχνίδια στην άμμο ή την ηλιοθεραπεία. Εκτός από το μαύρισμα και τις αναμνήσεις μας, ωστόσο, το τέλος του καλοκαιριού πιθανόν να μας έχει “κληροδοτήσει” και άλλα πράγματα. Οι μυκητιάσεις είναι ένα από αυτά που μας ταλαιπωρούν αρκετό διάστημα.
Η έγκυρη αναγνώριση και συνειδητοποίηση από τους γονείς των ψυχολογικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών παραγόντων που εμπλέκονται στο πρόβλημα του παιδιού τους είναι το πιο σημαντικό εφόδιο στην προσπάθεια σχεδιασμού μιας αποτελεσματικής παρέμβασης που κυρίως στοχεύει να ενισχύσει την αίσθηση ικανότητας, αυτάρκεια, και προσωπικού ελέγχου που έχει το παιδί για ό,τι αφορά τη ζωή του. Οι προσπάθειες, τόσο των γονιών όσο και των εκπαιδευτικών θα πρέπει να έχουν ως γνώμονα και τελικό στόχο:
Υπάρχουν πράγματα που θεωρούμε αποτέλεσμα ψυχολογίας, συνθηκών ζωής και άλλων παραμέτρων τα οποία δε σκεφτήκαμε ποτέ ότι μπορεί να σχετίζονται με την κληρονομικότητα. Η αίσθηση της ευτυχίας σίγουρα συγκαταλέγεται σε αυτά. Καθώς οι επιστήμονες προσπαθούν να καθορίσουν τι κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους ή δυστυχισμένους ένας παράγοντας φαίνεται να παίζει το βασικό του σιωπηλό ρόλο και αυτός δεν είναι άλλος από το γενετικό μας απόθεμα.
H Κατερίνα είναι δύο ετών και με επισκέφθηκε πρώτη φορά στο ιατρείο με τη μητέρας της. Είχε κάνει δέκατα, είχε μυξούλες και λίγο βήχα. Η μαμά κάνει ομοιοπαθητική, δεν πιστεύει στα εμβόλια και ψάχνει «ομοιοπαθητικό παιδίατρο» για την κόρη της. Συζήτησα διεξοδικά με τη μαμά της θέματα ανάπτυξης, ομιλίας, συμπεριφοράς, έβαλα τις μετρήσεις του παιδιού στις καμπύλες αύξησης και τις εξήγησα. Είπαμε για τη διατροφή της και για τα εμβόλιά της. Την εξέτασα και, αξιολογώντας την καλή της εικόνα, το ιστορικό και τα φυσιολογικά ευρήματα στην κλινική εξέταση, καθησύχασα τη μητέρα λέγοντας ότι πρόκειται για απλή ίωση. Της είπα πώς να φροντίσει τη μυτούλα της μικρής, της έδωσα οδηγίες για την κατάλληλη χρήση αντιπυρετικών, για άφθονα υγρά, φρούτα με βιταμίνες κατά τις επόμενες ημέρες. Κάναμε κουβέντα για τη μεταδοτικότητα του πράγματος και για το ότι, σε μερικές ημέρες, η ίωση θα κάνει από μόνη της τον κύκλο της.
Καλοκαίρι, εποχή διακοπών και φυγής. Μικροί και μεγάλοι απολαμβάνουν τη θάλασσα, τα παιχνίδια στην άμμο ή την ηλιοθεραπεία. Εκτός από το μαύρισμα και τις αναμνήσεις μας, ωστόσο, το τέλος του καλοκαιριού πιθανόν να μας έχει “κληροδοτήσει” και άλλα πράγματα. Οι μυκητιάσεις είναι ένα από αυτά που μας ταλαιπωρούν αρκετό διάστημα.
Πώς θα αντιμετωπίσω το άγχος;
Το άγχος είναι καταρχήν απαραίτητο για την επιβίωση μας. Χωρίς άγχος δεν θα μπορούσαμε να κρατήσουμε μια δουλειά η οποία μας βοηθά να εξασφαλίσουμε τα απαραίτητα για να ζήσουμε. Όταν όμως το άγχος ξεπερνά ένα όριο γίνεται ανασταλτικός παράγοντας στην επιβίωση μας και αντί να μας βοηθά μας εμποδίζει από το να ζούμε καλά. Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι το άγχος είναι μια μορφή φόβου απέναντι σε μια απειλή. Παλιότερα ο άνθρωπος φοβόταν τα άγρια ζώα ή τα καιρικά φαινόμενα, οι οποίοι φόβοι ήταν σχετικά παροδικοί στην έντονη μορφή τους. Σήμερα οι απειλές γύρω μας έχουν αλλάξει μορφή αφού είναι πλέον ο φόβος ότι δεν θα αποπληρώσουμε ένα δάνειο ή ότι θα χάσουμε τη δουλειά μας. Οι σημερινοί φόβοι δεν είναι παροδικοί αλλά χρόνιοι και έτσι είμαστε σε κατάσταση απειλής η οποία επιβαρύνει την ψυχική και σωματική μας υγεία. Οι απειλές είναι συνεχώς μπροστά μας και είναι σοβαρές. Αυτός είναι ο συνδυασμός που επηρεάζει τόσο αρνητικά την υγεία μας: η σοβαρότητα της απειλής και η διάρκεια της απειλής.
