Σε απροσδιόριστα μικρή ηλικία πριν ακόμα αρχίσω να φοιτώ στο νηπιαγωγείο βρέθηκα κάτοχος μιας σειράς από καμιά πενηνταριά έγχρωμες αναπαραστάσεις , σε μέγεθος carte postale, διαφόρων σκηνών από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Επρόκειτο απλά για κακής ποιότητας αντιγράφων φημισμένων είτε όχι, έργων τέχνης, θρησκευτικού περιεχομένου, από διάσημους ή και αφανείς καλλιτέχνες, που συνοδεύονταν από ένα μικρό επεξηγηματικό κείμενο στην πίσω όψη της κάρτας, σε Αγγλική γλώσσα, που φυσικά δεν μπορούσα τότε να διαβάσω.

«Ακόμα και ο Θεός δεν μπορεί να μεταβάλει το παρελθόν» έγραφε ο Αριστοτέλης, πριν από δυο χιλιάδες τριακόσια τόσα χρόνια. Τελεία και παύλα, λογικό και φυσικό! Αν όμως ήταν δυνατό να μάθαινε αυτή την περίεργη και εκπληκτική ιστορία που συνέβη σήμερα στον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή, ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος της αρχαιότητας σίγουρα θα είχε προσθέσει :

«Ακόμα και ο Θεός δεν μπορεί να μεταβάλει το παρελθόν» έγραφε ο Αριστοτέλης, πριν από δυο χιλιάδες τριακόσια τόσα χρόνια. Τελεία και παύλα, λογικό και φυσικό! Αν όμως ήταν δυνατό να μάθαινε αυτή την περίεργη και εκπληκτική ιστορία που συνέβη σήμερα στον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή, ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος της αρχαιότητας σίγουρα θα είχε προσθέσει :

Κάθε χρόνο που μας έρχεται το καλοκαίρι, εγώ θυμάμαι το βουνό, τον κάμπο και τη θάλασσα της Λαπήθου, κάπου 15 χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, στα βόρεια παράλια της Κύπρου. Ίσως γιατί, σ εκείνη την περιοχή μου έτυχε να ζήσω ένα από τα περισσότερο ενδιαφέροντα καλοκαίρια της ζωής μου. Ίσως γιατί εκεί, στην αμμουδιά, στη θάλασσα, τα χωράφια, τους κήπους, τα αμπέλια και τα μποστάνια της παραλίας της Αϊρκώτισσας, είχα την ευκαιρία και την τύχη να απολαύσω, περίπου για τρεις καλοκαιρινούς μήνες, προς το τέλος της δεκαετίας του 1940, μια γνήσια, απλή, λιτή και απέριττη φυσική ζωή. Ίσως γιατί, ακριβώς μετά από εκείνο το καλοκαίρι ανακάλυψα την ύπαρξη της Φυσιολογίας, που μου άλλαξε ολόκληρη την πορεία και το περιεχόμενο της ζωής μου.

Κάθε χρόνο που μας έρχεται το καλοκαίρι, εγώ θυμάμαι το βουνό, τον κάμπο και τη θάλασσα της Λαπήθου, κάπου 15 χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, στα βόρεια παράλια της Κύπρου. Ίσως γιατί, σ εκείνη την περιοχή μου έτυχε να ζήσω ένα από τα περισσότερο ενδιαφέροντα καλοκαίρια της ζωής μου. Ίσως γιατί εκεί, στην αμμουδιά, στη θάλασσα, τα χωράφια, τους κήπους, τα αμπέλια και τα μποστάνια της παραλίας της Αϊρκώτισσας, είχα την ευκαιρία και την τύχη να απολαύσω, περίπου για τρεις καλοκαιρινούς μήνες, προς το τέλος της δεκαετίας του 1940, μια γνήσια, απλή, λιτή και απέριττη φυσική ζωή. Ίσως γιατί, ακριβώς μετά από εκείνο το καλοκαίρι ανακάλυψα την ύπαρξη της Φυσιολογίας, που μου άλλαξε ολόκληρη την πορεία και το περιεχόμενο της ζωής μου.

Σε νεαρή ηλικία, μόλις που απόκτησα την ευχέρεια να διαβάζω και να καταλαβαίνω τα Αγγλικά, είχα κυριολεκτικά καταβροχθίσει, μέσα σε λίγες μόνο μέρες, δυο από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας της εποχής μας: Τη Μηχανή του Χρόνου» (The Time Machine, του H. G. Wells), και το «Οι τελευταίοι και οι πρώτοι άνθρωποι» (The Last and First Men, του Olaf Stappleton).

Σε νεαρή ηλικία, μόλις που απόκτησα την ευχέρεια να διαβάζω και να καταλαβαίνω τα Αγγλικά, είχα κυριολεκτικά καταβροχθίσει, μέσα σε λίγες μόνο μέρες, δυο από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας της εποχής μας: Τη Μηχανή του Χρόνου» (The Time Machine, του H. G. Wells), και το «Οι τελευταίοι και οι πρώτοι άνθρωποι» (The Last and First Men, του Olaf Stappleton).

Αγαπητοί συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι,

Πριν προχωρήσω στην ανάγνωση αυτής της διάλεξης, νομίζω ότι οφείλω μιαν εξήγηση γι αυτό που θα επακολουθήσει. Αρχικά, όταν ανέλαβα αυτό το έργο, είχα αρχίσει να μαζεύω υλικό που θα μου ήταν χρήσιμο για την κατά γράμμα απεικόνιση, έκθεση και ερμηνεία όλων αυτών των κατακτήσεων που επετεύχθησαν στον τομέα της Φυσιολογίας και των συναφών επιστημών κατά τον 20ό αιώνα. Αυτό θα ήταν σύμφωνο με τον τίτλο που είχα ήδη ανακοινώσει, και που αποτελεί απόλυτη προσαρμογή προς το σχεδιασμό αναφορικά με το περιεχόμενο και τα πλαίσια αυτής της σειράς των διαλέξεων.

Αγαπητοί συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι,

Πριν προχωρήσω στην ανάγνωση αυτής της διάλεξης, νομίζω ότι οφείλω μιαν εξήγηση γι αυτό που θα επακολουθήσει. Αρχικά, όταν ανέλαβα αυτό το έργο, είχα αρχίσει να μαζεύω υλικό που θα μου ήταν χρήσιμο για την κατά γράμμα απεικόνιση, έκθεση και ερμηνεία όλων αυτών των κατακτήσεων που επετεύχθησαν στον τομέα της Φυσιολογίας και των συναφών επιστημών κατά τον 20ό αιώνα. Αυτό θα ήταν σύμφωνο με τον τίτλο που είχα ήδη ανακοινώσει, και που αποτελεί απόλυτη προσαρμογή προς το σχεδιασμό αναφορικά με το περιεχόμενο και τα πλαίσια αυτής της σειράς των διαλέξεων.

Έχετε ποτέ συνειδητοποιήσει την αξία και τη χρησιμότητα αυτής της αίσθησης που ονομάζεται ΓΕΥΣΗ; Σκεφτήκατε τη ζωή σας τη ζωή μας χωρίς την αίσθηση της γεύσης; Έχετε καμιά φορά αναλογιστεί πόσες ώρες από τη ζωή μας αυτή η αίσθηση αποτελεί την πρωταρχική, την κυρίαρχη τροφοδότηση της συνείδησης με το περιεχόμενό της, αλλά και τη σημασία αυτού του περιεχόμενου, όχι μονάχα για την ευδαιμονία μας και την απόλαυση της ζωής, αλλά και για την ίδια την ανέλιξη και τη συνέχισή της; Ποια είναι η σημασία της στη διατροφή μας και κατ επέκταση και για την υγεία μας. Σας έχει τεθεί ποτέ το ερώτημα : «Μήπως θυμάστε ποια υπήρξε η κορυφαία σας γευστική απόλαυση μέχρι τώρα;» Εμένα μου έχει τεθεί, και να η απάντηση!