Αν η Μαρία γεννιόταν σε χώρα με σύστημα υγείας, ο γυναικολόγος της μαμάς της δε θα την τρομοκρατούσε μεγεθύνοντας πιθανότητες και κινδύνους. Ο γιατρός θα καθησύχαζε τη μαμά της για τη φυσιολογική παραλλαγή του πλακούντα, για το γεγονός ότι η έγκυος  δεν εμφάνισε ποτέ κολπική αιμορραγία. Θα την παρακολουθούσε στενά βάζοντας στόχο για φυσιολογικό τοκετό με συμπληρωμένες τις 39 εβδομάδες κύησης. Ο μαιευτήρας στη χώρα με σύστημα υγείας δε θα προχωρούσε σε μη επείγουσα καισαρική, χωρίς να έχουν ξεκινήσει οι πόνοι της μάνας, στις 37 εβδομάδες της εγκυμοσύνης της.