Ζούμε σε μια σύγχρονη κοινωνία όπου η αφθονία των αγαθών, αντί να είναι θετικό στοιχείο για τη ζωή μας, αποτελεί τελικά απειλή για την υγεία μας. Η υπεραφθονία των καταναλωτικών αγαθών, αλλά κυρίως των τροφίμων και των βιομηχανοποιημένων προϊόντων σίτισης, μας οδηγεί στην υπερκατανάλωση θερμίδων και στην υπερφόρτωση των οργανισμού μας με θερμίδες και επικίνδυνες ουσίες και συστατικά. Αποτέλεσμα αυτής της υπερκατανάλωσης είναι η έξαρση, τόσο της παχυσαρκίας, όσο και του σακχαρώδη διαβήτη, και η εμφάνιση πλέον του όρου “diabesity” (διαβητο-παχυσαρκία είναι η απόδοση του όρου, χωρίς όμως να υπάρχει ακόμα επίσημη μετάφραση του στα Ελληνικά), που δείχνει τη στενή σχέση των δύο αυτών παθολογικών καταστάσεων. Για αυτό το λόγο, η παχυσαρκία και ο σακχαρώδης διαβήτης θεωρούνται σήμερα, στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας, οι συχνότερες νόσοι του μεταβολισμού.

Ζούμε σε μια σύγχρονη κοινωνία όπου η αφθονία των αγαθών, αντί να είναι θετικό στοιχείο για τη ζωή μας, αποτελεί τελικά απειλή για την υγεία μας. Η υπεραφθονία των καταναλωτικών αγαθών, αλλά κυρίως των τροφίμων και των βιομηχανοποιημένων προϊόντων σίτισης, μας οδηγεί στην υπερκατανάλωση θερμίδων και στην υπερφόρτωση των οργανισμού μας με θερμίδες και επικίνδυνες ουσίες και συστατικά. Αποτέλεσμα αυτής της υπερκατανάλωσης είναι η έξαρση, τόσο της παχυσαρκίας, όσο και του σακχαρώδη διαβήτη, και η εμφάνιση πλέον του όρου “diabesity” (διαβητο-παχυσαρκία είναι η απόδοση του όρου, χωρίς όμως να υπάρχει ακόμα επίσημη μετάφραση του στα Ελληνικά), που δείχνει τη στενή σχέση των δύο αυτών παθολογικών καταστάσεων. Για αυτό το λόγο, η παχυσαρκία και ο σακχαρώδης διαβήτης θεωρούνται σήμερα, στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας, οι συχνότερες νόσοι του μεταβολισμού.