Στο μικρό ξέφωτο- πλατεία, πίσω από το κτήριο του Δημαρχείου και της Δημοτικής Αγοράς, και ακριβώς δίπλα από τον «κούλα,» τον προμαχώνα του Ενετικού τείχους που κάποτε έζωνε τη μικρή πολιτεία της Κερύνειας, ήταν το εμπορικό του κυρ Ηλία. Ήταν ένα μεγάλο, ψηλοτάβανο μαγαζί, με τους τοίχους του καλυμμένους με ράφια και ντουλάπια από δουλεμένο ξύλο, με σκαλίσματα, συντηρημένα με πολυκαιρισμένο σκούρο – μελίχρωμο βερνίκι, και με ένα ξυλόγλυπτο πάγκο, καλυμμένο με χοντρό μάρμαρο, κομμένο σε σχήμα οβάλ, και με κράσπεδο λαξεμένο με μεράκι από μερακλή τεχνίτη, κάπου πενήντα χρόνια πριν! Ήταν ένα μαγαζί με τον αέρα της αρχοντιάς, που ενέπνεε το αίσθημα της εμπιστοσύνης στην παράδοση και το κατεστημένο.

Στο μικρό ξέφωτο- πλατεία, πίσω από το κτήριο του Δημαρχείου και της Δημοτικής Αγοράς, και ακριβώς δίπλα από τον «κούλα,» τον προμαχώνα του Ενετικού τείχους που κάποτε έζωνε τη μικρή πολιτεία της Κερύνειας, ήταν το εμπορικό του κυρ Ηλία. Ήταν ένα μεγάλο, ψηλοτάβανο μαγαζί, με τους τοίχους του καλυμμένους με ράφια και ντουλάπια από δουλεμένο ξύλο, με σκαλίσματα, συντηρημένα με πολυκαιρισμένο σκούρο – μελίχρωμο βερνίκι, και με ένα ξυλόγλυπτο πάγκο, καλυμμένο με χοντρό μάρμαρο, κομμένο σε σχήμα οβάλ, και με κράσπεδο λαξεμένο με μεράκι από μερακλή τεχνίτη, κάπου πενήντα χρόνια πριν! Ήταν ένα μαγαζί με τον αέρα της αρχοντιάς, που ενέπνεε το αίσθημα της εμπιστοσύνης στην παράδοση και το κατεστημένο.