Πόσο διαφορετικοί είναι άραγε οι άντρες από τις γυναίκες όσον αφορά το πώς βιώνουν τα συναισθήματα ζήλειας; Οι άντρες, από τη φύση τους πιο επιθετικοί και περισσότερο διεκδικητικοί, όπως επίσης κι έχουν την τάση να κυριαρχούν στο χώρο τους και να τον οριοθετούν αυστηρά. Οι γυναίκες από την άλλη, τείνουν να προστατεύουν επαρκώς τη φωλιά τους, ιδιαίτερα σε περίοδο σοβαρής σχέσης που ενδεχόμενα να οδηγήσει και στην τεκνοποίηση, κάτι που σημαίνει ότι διεκδικούν το αρσενικό τους, ειδικά το επίλεκτο, έναντι κάθε ανταγωνισμού.

Από πού προκύπτουν το καλό και το κακό και πώς ο άνθρωπος μέσω της κατανόησής τους μπορεί να έχει μια προσέγγιση ηθικής για τις σχέσεις του με το συνάνθρωπο; Και πώς μπορεί ένα τέτοιο θέμα να δουλευτεί στην ψυχοθεραπευτική σχέση;

Μια τέτοια θεματική δεν μπορεί να απαντηθεί δίχως μια βουτιά σε μια πιο πνευματική/οντολογική ανάλυση. Εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να απαντηθεί μέσα και μόνο από ένα – όποιο – ψυχοθεραπευτικό μοντέλο και θα αποπειραθώ να απαντήσω με την άγουρη και κάπως περιορισμένη γνώση μου στον πνευματικό και οντολογικό τομέα.

Από πού προκύπτουν το καλό και το κακό και πώς ο άνθρωπος μέσω της κατανόησής τους μπορεί να έχει μια προσέγγιση ηθικής για τις σχέσεις του με το συνάνθρωπο; Και πώς μπορεί ένα τέτοιο θέμα να δουλευτεί στην ψυχοθεραπευτική σχέση;

Μια τέτοια θεματική δεν μπορεί να απαντηθεί δίχως μια βουτιά σε μια πιο πνευματική/οντολογική ανάλυση. Εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να απαντηθεί μέσα και μόνο από ένα – όποιο – ψυχοθεραπευτικό μοντέλο και θα αποπειραθώ να απαντήσω με την άγουρη και κάπως περιορισμένη γνώση μου στον πνευματικό και οντολογικό τομέα.

Το διαζύγιο είναι ως επί τω πλείστον μια δυσάρεστη εμπειρία για το ζευγάρι που τη βιώνει αλλά και για τον στενό του, οικογενειακό περίγυρο. Άμεσα δε επιρρεάζονται τα παιδιά του ζευγαριού. Επίσης ο φόβος της πιθανής αρνητικής επίδρασης στα παιδιά όπως και η οικονομική αβεβαιότητα φαίνονται να είναι οι σημαντικότεροι ανασταλτικοί παράγοντες στο να χωρίσει  ένα ζευγάρι όταν η σχέση του νοσεί και έχει καταστραφεί ανεπανόρθωτα. Είναι όμως πάντα «κακή» η λύση του διαζυγίου ή μήπως σε αρκετές περιπτώσεις είναι έστω και καθυστερημένα για το ζευγάρι η μόνη κίνηση υγείας και ειλικρίνειας που μπορεί να ωφελήσει όλους αυτούς που αφορά; Ας δούμε τα πράγματα όμως λίγο πιο αναλυτικά.

Το διαζύγιο είναι ως επί τω πλείστον μια δυσάρεστη εμπειρία για το ζευγάρι που τη βιώνει αλλά και για τον στενό του, οικογενειακό περίγυρο. Άμεσα δε επιρρεάζονται τα παιδιά του ζευγαριού. Επίσης ο φόβος της πιθανής αρνητικής επίδρασης στα παιδιά όπως και η οικονομική αβεβαιότητα φαίνονται να είναι οι σημαντικότεροι ανασταλτικοί παράγοντες στο να χωρίσει  ένα ζευγάρι όταν η σχέση του νοσεί και έχει καταστραφεί ανεπανόρθωτα. Είναι όμως πάντα «κακή» η λύση του διαζυγίου ή μήπως σε αρκετές περιπτώσεις είναι έστω και καθυστερημένα για το ζευγάρι η μόνη κίνηση υγείας και ειλικρίνειας που μπορεί να ωφελήσει όλους αυτούς που αφορά; Ας δούμε τα πράγματα όμως λίγο πιο αναλυτικά.

Συχνά οι καρδιές πολλών από εμάς σκιρτούν φοβισμένες στην απόδοση προσωπικής ευθύνης. Και μόνο η αναφορά της επίμαχης λέξης αρκεί για να αναστατώσει τα φαινομενικά γαλήνια νερά της ψυχής. Ίσως γιατί πίσω από αυτές τις δυο λέξεις κρύβονται συχνά έντονα και συνάμα δύσκολα συναισθήματα.

Όλοι μας κατά καιρούς εξαρτώμαστε από αντικείμενα ή συμπεριφορές. Ενόσω η εξάρτηση σαν συναισθηματική κατάσταση είναι ως ένα βαθμό όχι μόνο υγιής αλλά και απαραίτητη, από ένα σημείο και έπειτα ακόμα και η μια φαινομενικά υγιής εξάρτηση υποκρύπτει και συνάμα υποθάλπει κάποια παθολογία.

Η «προσωπικότητα» είναι ένα σύνολο σχετικά μόνιμων τάσεων, διαθέσεων, πεποιθήσεων, επιθυμιών, αξιών και σχημάτων συμπεριφοράς που απαρτίζουν την ταυτότητά μας και καθορίζουν τους τρόπους με τους οποίους το άτομο σκέφτεται και συμπεριφέρεται, δηλ. αυτό που είναι.

Οι διαταραχές προσωπικότητας είναι ένα σύνολο από δυσπροσαρμοστικές, ακραίες και δύσκαμπτες σκέψεις, συναισθήματα και σχήματα συμπεριφοράς, που βιώνονται σταθερά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι διάχυτα και μη ευέλικτα μοτίβα συμπεριφοράς και εσωτερικής εμπειρίας τα οποία αποκλίνουν από τις προσδοκίες του δεδομένου πολιτισμού και τα οποία οδηγούν σε μειωμένη κοινωνική και επαγγελματική λειτουργικότητα και προκαλούν δυσκολίες σε πολλούς τομείς της ζωής του ατόμου και ιδιαίτερα στις σχέσεις του με τους άλλους.

Η «προσωπικότητα» είναι ένα σύνολο σχετικά μόνιμων τάσεων, διαθέσεων, πεποιθήσεων, επιθυμιών, αξιών και σχημάτων συμπεριφοράς που απαρτίζουν την ταυτότητά μας και καθορίζουν τους τρόπους με τους οποίους το άτομο σκέφτεται και συμπεριφέρεται, δηλ. αυτό που είναι.

Οι διαταραχές προσωπικότητας είναι ένα σύνολο από δυσπροσαρμοστικές, ακραίες και δύσκαμπτες σκέψεις, συναισθήματα και σχήματα συμπεριφοράς, που βιώνονται σταθερά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι διάχυτα και μη ευέλικτα μοτίβα συμπεριφοράς και εσωτερικής εμπειρίας τα οποία αποκλίνουν από τις προσδοκίες του δεδομένου πολιτισμού και τα οποία οδηγούν σε μειωμένη κοινωνική και επαγγελματική λειτουργικότητα και προκαλούν δυσκολίες σε πολλούς τομείς της ζωής του ατόμου και ιδιαίτερα στις σχέσεις του με τους άλλους.