Τα Χριστούγεννα πέρασαν, η νέα χρονιά ήρθε και εμείς ξεκινάμε τον απολογιοσμό και θέτουμε τους καινούριους μας στόχους. Ένα από τα πρώτα πράγματα που θέλουμε να πετύχουμε όλοι είναι να ξεφορτωθούμε τα περιττά κιλά των εορτών. Πως όμως θα καταφέρουμε να μπούμε πάλι σε πρόγραμμα; Τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και πέρα; Ας δούμε λοιπόν 3 βασικά βήματα που πρέπει να κάνουμε για να ξαναβρούμε τον ρυθμό μας.
«Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις»
(Πάολο Κοέλιο)
«Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει. Όταν τα πράγματα πάνε καλά…κάτι θα πάει στραβά».
(Νόμος του Μέρφυ)
«Οι άνθρωποι λένε ότι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι. Ωστόσο, η πραγματική ευτυχία φαίνεται να αποτελεί ένα απραγματοποίητο όνειρο. Όλοι απλώνουμε τα χέρια μας προς την ευτυχία, αλλά αυτή, πολλούς από μας, ποτέ δεν μας πλησιάζει. Που βρίσκεται το λάθος μας;; Γιατί τόσοι άνθρωποι είναι απογοητευμένοι με τόσα πολλά πράγματα; Μήπως φταίει η εποχή μας; Μήπως υπερβάλλουμε στις προσδοκίες μας; Μήπως επιθυμούμε απίθανα πράγματα;»
Πανικός, σοκ, έκπληξη, φόβος, απόγνωση, πόνος, θυμός…..και η λίστα μπορεί να μην έχει τέλος στο άκουσμα της λέξης AIDS! Αφού ολοκληρωθεί μια σειρά από ιατρικές εξετάσεις και επιβεβαιωθεί η διάγνωση, τα παραπάνω συναισθήματα διαδέχονται την αρχική αγωνία του ατόμου-φορέα ή ασθενή. Επομένως, η έμφαση πρέπει να δοθεί στη διατήρηση της ποιότητας ζωής στο μέτρο του δυνατού εξασφαλίζοντας την απαραίτητη ιατρική φροντίδα συνδυασμένη με την κατάλληλη ψυχοκοινωνική υποστήριξη.
Ο καρκίνος του μαστού προσβάλλει περίπου μία στις 10 γυναίκες στις αναπτυγμένες χώρες. Παρότι δεν υπάρχει σίγουρος τρόπος για να αποφύγει κάποιος την εμφάνιση του καρκίνου του μαστού, έχει βρεθεί σε πολλές έρευνες ότι συγκεκριμένες διατροφικές συνήθειες και ένας υγιεινός τρόπος ζωής μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης και να βελτιώσουν τα αποτελέσματα σε όσους έχουν ήδη παρουσιάσει καρκίνο του μαστού.
Ο σύγχρονος άνθρωπος πολιορκείται από συναισθήματα άγχους, απομόνωσης, μελαγχολίας και κατάθλιψης. Η κατάθλιψη είναι από τις πιo διαδεδομένες ΨΥΧΙΚΕΣ ΝΟΣΟΥΣ της εποχής μας. Σύμφωνα με μελέτες που διεξήχθησαν σε ομάδες πληθυσμού για την εξάπλωση της, οι γυναίκες, συγκριτικά με τους άνδρες, έχουν διπλάσιες πιθανότητες να εκδηλώσουν “καταθλιπτικό επεισόδιο”.
Ο σύγχρονος άνθρωπος πολιορκείται από συναισθήματα άγχους, απομόνωσης, μελαγχολίας και κατάθλιψης. Η κατάθλιψη είναι από τις πιo διαδεδομένες ΨΥΧΙΚΕΣ ΝΟΣΟΥΣ της εποχής μας. Σύμφωνα με μελέτες που διεξήχθησαν σε ομάδες πληθυσμού για την εξάπλωση της, οι γυναίκες, συγκριτικά με τους άνδρες, έχουν διπλάσιες πιθανότητες να εκδηλώσουν “καταθλιπτικό επεισόδιο”.
Το 80% των γυναικών υποφέρουν από δυσφορία του κατώτερου γαστρεντερικού συστήματος!
Ένα εντυπωσιακό ποσοστό (80%1) των γυναικών σε όλο τον κόσμο υποφέρουν από δυσφορία του κατώτερου γαστρεντερικού συστήματος, η οποία μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στη συνολική ευεξία και την ποιότητα ζωής2, ενώ οι εμπειρογνώμονες του Παγκόσμιου Οργανισμού Γαστρεντερολογίας (WGO) δηλώνουν ότι η ευημερία πεπτικού συστήματος συχνά αγνοείται, και είναι παρεξηγημένη ή υποτιμημένη.
Η δυσκοιλιότητα είναι γένους θηλυκού. Όμως δεν αρκεί να γνωρίζει κάποιος τα αίτια που την προκαλούν. Πρέπει να μάθει πως να την αντιμετωπίζει σε κάθε διαφορετική περίπτωση: όταν κάνει δίαιτα, όταν φεύγει για ένα ρομαντικό Σαββατοκύριακο, για διακοπές ή για επαγγελματικό λόγο.
«Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις»
(Πάολο Κοέλιο)
«Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει. Όταν τα πράγματα πάνε καλά…κάτι θα πάει στραβά».
(Νόμος του Μέρφυ)
«Οι άνθρωποι λένε ότι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι. Ωστόσο, η πραγματική ευτυχία φαίνεται να αποτελεί ένα απραγματοποίητο όνειρο. Όλοι απλώνουμε τα χέρια μας προς την ευτυχία, αλλά αυτή, πολλούς από μας, ποτέ δεν μας πλησιάζει. Που βρίσκεται το λάθος μας;; Γιατί τόσοι άνθρωποι είναι απογοητευμένοι με τόσα πολλά πράγματα; Μήπως φταίει η εποχή μας; Μήπως υπερβάλλουμε στις προσδοκίες μας; Μήπως επιθυμούμε απίθανα πράγματα;»
Η μοναξιά είναι ένα καλό μέρος για να επισκεφτείς,
αλλά ένα άσχημο μέρος για να μείνεις.
Josh Billings 1885
Μεγαλώνοντας ηλικιακά αλλά και εμπειρικά υπήρχε η διαπίστωση ότι κάποιοι ορισμοί ή ιδιότητες που ακούγαμε από μικρή ηλικία και στην πορεία νιώθαμε ένα φόβο και μία διστακτικότητα, να αλλάζει να μετατρέπεται σε μία πιο προσωπική τοποθέτηση – εικόνα. Για την έννοια λοιπόν Μοναξιά πάνε αρκετά χρόνια που έχει βρει ως ερμηνεία την διάσταση που πραγματικά της ανήκει στην ζωή μου, στην καθημερινότητα μου, στην εργασία μου. Δεν είναι κάτι που φοβίζει ότι θα μεταδοθεί, ή ότι είναι κάτι που όποιος το έχει αλίμονο του…την έβαψε!!! …και κάτι ακόμα: δεν είναι –απαραίτητα- ο προθάλαμος για να εισχωρήσει κάποιος στην κατάθλιψη. Άλλο μοναξιά και άλλο «νιώθω μόνος/μόνη». Μπορούμε να συζητάμε πάρα πολλές ώρες για αυτό το θέμα και ο καθένας να έχει να παραθέσει την δική του ξεχωριστή τοποθέτηση, ιδέα, ερμηνεία, ανάλογα το πως την βιώνει στην ανάλογη περίοδο της ζωής του.
