Ο καθημερινός άνθρωπος χρησιμοποιεί «υποκατάστατα» για να βελτιώσει την ψυχική του διάθεση και αυτοεικόνα; Πολύ συχνά  ρωτούν γραπτά άνθρωποι πως μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα άγχος ή μία θλίψη μόνοι τους. Επίσης όμως πολλοί άνθρωποι θεωρούν την συναισθηματική τους κατάσταση ή το άγχος πχ, ως σύμπτωμα (πχ σαν μία γρίπη) που «πρέπει» να αντιμετωπίσει μόνο του (διότι αλλιώς δεν νιώθει «δυνατό»), και όχι ως αποτέλεσμα («ειδοποίηση» του μυαλού μας) κάποιων μη συνειδητών αιτιών που τους επηρεάζουν και που είναι σημαντικό να διερευνηθούν.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν είναι «σωστό» να ασχολείται κανείς με το σώμα ή την εικόνα του σώματός του; Αν είναι υγιές να φροντίζει το σώμα του και να νοιάζεται για την εικόνα του; Και γενικότερα είναι σωστό να φροντίζει τον εαυτό του; Η απάντηση είναι ναι. Όμως, για πάρα πολλά χρόνια και πολλές φορές συμβαίνει και σήμερα, το να ασχοληθεί κάποιος με την φροντίδα του δικού του εαυτού ήταν εγωιστικό, απαράδεκτο και συνεπώς απαγορευτικό. Μεγαλύτερη σημασία και αξία για κάποιον θα έπρεπε να έχουν και είχαν οι ανάγκες του άλλου συνήθως εις βάρους του δικού του εαυτού.

Πως η οικονομική κρίση «παραλύει» τον καθημερινό άνθρωπο, «δημιουργώντας» επιδείνωση της ψυχικής διάθεσης;

Ο κάθε άνθρωπος, λειτουργεί ως ένας καθημερινός «αναλυτής» που ερμηνεύει λίγο ή πολύ, το εξωτερικό του περιβάλλον, αλλά και την συμπεριφορά του εαυτού του και των άλλων. Συνήθως η διαδικασία αυτή γίνεται ταχύτατα και «αυτοματοποιημένα», χωρίς να το συνειδητοποιεί και η ερμηνεία του είναι «υποκειμενική», επηρεασμένη από εμπειρίες και «σκέψεις-συμπεράσματα» πάνω στις εμπειρίες, που έχουν αποθηκευτεί στην μνήμη μας κ.α..

«Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις»

(Πάολο Κοέλιο)

«Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει.  Όταν τα πράγματα πάνε καλά…κάτι θα πάει στραβά».

(Νόμος του Μέρφυ)

«Οι άνθρωποι λένε ότι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι. Ωστόσο, η πραγματική ευτυχία φαίνεται να αποτελεί ένα απραγματοποίητο όνειρο. Όλοι απλώνουμε τα χέρια μας προς την ευτυχία, αλλά αυτή, πολλούς από μας, ποτέ δεν μας πλησιάζει. Που βρίσκεται το λάθος μας;; Γιατί τόσοι άνθρωποι είναι  απογοητευμένοι με τόσα πολλά πράγματα; Μήπως φταίει η εποχή μας; Μήπως υπερβάλλουμε στις προσδοκίες μας; Μήπως επιθυμούμε απίθανα πράγματα;»

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν λανθασμένα ότι δεν είναι «ψυχικά δυνατοί». Άλλοι μπορεί να φοβούνται μήπως δεν «φανούν» ψυχικά δυνατοί στο περιβάλλον τους. Η αυτοεικόνα μας «σχηματίζεται» ως ένα σχετικά σταθερό «νοητικό σχήμα» από τον εγκέφαλο, μέσα από δύο παράγοντες. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε εμείς για τον εαυτό μας, μέσα από την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, και από αυτό που αντιλαμβανόμαστε από μικρή ηλικία, ότι πιστεύουν οι άλλοι για εμάς (γονείς, οικογένεια). Όσο έξυπνο δηλαδή και αν είναι ένα παιδί, αν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που το αποκαλούν «μέτριο», το μυαλό του δεν θα μπορέσει λόγω του περιβάλλοντος να αναπτύξει τις ικανότητές του. Το ίδιο, μπορούμε να πούμε, ότι ισχύει για τις συναισθηματικές αντιδράσεις μας. Ένας άνθρωπος μπορεί να μάθει να αντιδρά «δυναμικά» απέναντι στα εξωτερικά γεγονότα, και άλλος να τα δέχεται με θλίψη ή παθητικά, θεωρώντας λανθασμένα τον εαυτό του «αδύναμο». Επειδή όμως πρόκειται για μάθηση, το άγχος η θλίψη ως συναισθηματικές αντιδράσεις, μπορούν να απομαθευτούν σε οποιαδήποτε ηλικία.Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι όλοι οι άνθρωποι μαθαίνουμε συνεχώς και γινόμαστε σε όλη μας την ζωή «ψυχικά δυνατοί», δεν γεννιόμαστε με κάποιο «χάρισμα» ψυχικής δύναμης, το οποίο άλλοι έχουν και άλλοι όχι.

Κατά τη διάρκεια των σεμιναρίων που παρακολούθησα στην εκπαίδευση μου στη θεραπεία Gestalt, δεχόμουν πολύ συχνά την ίδια ερώτηση από φίλους αλλά και από συναδέλφους: “Τι είναι  η Gestalt?”. Θα κάνω λοιπόν μια προσπάθεια να δώσω κάποιες περιγραφές και όχι μια ερμηνεία, διότι η Gestalt ως προσέγγιση αντιμετωπίζει τις ερμηνείες ως φαντασιώσεις που πολλές φορές είναι δυσλειτουργικές για την επικοινωνία.

Κατά τη διάρκεια των σεμιναρίων που παρακολούθησα στην εκπαίδευση μου στη θεραπεία Gestalt, δεχόμουν πολύ συχνά την ίδια ερώτηση από φίλους αλλά και από συναδέλφους: “Τι είναι  η Gestalt?”. Θα κάνω λοιπόν μια προσπάθεια να δώσω κάποιες περιγραφές και όχι μια ερμηνεία, διότι η Gestalt ως προσέγγιση αντιμετωπίζει τις ερμηνείες ως φαντασιώσεις που πολλές φορές είναι δυσλειτουργικές για την επικοινωνία.

Η αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση συνδέεται με την καλή ψυχική και σωματική υγεία. Αν πιστεύουμε ότι η αυτοεκτίμηση μας δεν εξαρτάται από εμάς τους ίδιους, τότε περιμένουμε την τύχη, κάποιο πρόσωπο ή γεγονός προκειμένου να την αποκτήσουμε. Αν δεν δείχνουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τις δυνάμεις μας δεν εκφράζουμε τις ανάγκες μας προσαρμόζουμε τη μας στις επιθυμίες των άλλων με αποτέλεσμα να έχουμε μονίμως το αίσθημα του ανικανοποίητου. Η επικοινωνία με τους άλλους μπορεί να γίνει δυσχερής κι ενισχύεται η αρνητική εικόνα του εαυτού και ο φόβος της απόρριψης. Αν δεν εμπιστευόμαστε τις ικανότητες μας και δεν υποστηρίζουμε τις επιθυμίες μας εξαρτόμαστε από την γνώμη των άλλων και δημιουργούμε το αίσθημα της εξάρτησης χωρίς να μπορούμε ν πραγματοποιήσουμε αλλαγές  σε ότι δε μας ικανοποιεί.