Σε απροσδιόριστα μικρή ηλικία πριν ακόμα αρχίσω να φοιτώ στο νηπιαγωγείο βρέθηκα κάτοχος μιας σειράς από καμιά πενηνταριά έγχρωμες αναπαραστάσεις , σε μέγεθος carte postale, διαφόρων σκηνών από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Επρόκειτο απλά για κακής ποιότητας αντιγράφων φημισμένων είτε όχι, έργων τέχνης, θρησκευτικού περιεχομένου, από διάσημους ή και αφανείς καλλιτέχνες, που συνοδεύονταν από ένα μικρό επεξηγηματικό κείμενο στην πίσω όψη της κάρτας, σε Αγγλική γλώσσα, που φυσικά δεν μπορούσα τότε να διαβάσω.

Σε απροσδιόριστα μικρή ηλικία πριν ακόμα αρχίσω να φοιτώ στο νηπιαγωγείο βρέθηκα κάτοχος μιας σειράς από καμιά πενηνταριά έγχρωμες αναπαραστάσεις , σε μέγεθος carte postale, διαφόρων σκηνών από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Επρόκειτο απλά για κακής ποιότητας αντιγράφων φημισμένων είτε όχι, έργων τέχνης, θρησκευτικού περιεχομένου, από διάσημους ή και αφανείς καλλιτέχνες, που συνοδεύονταν από ένα μικρό επεξηγηματικό κείμενο στην πίσω όψη της κάρτας, σε Αγγλική γλώσσα, που φυσικά δεν μπορούσα τότε να διαβάσω.

Τον μεταβολισμό είναι δυνατό να τον δούμε από πολλές και διάφορες απόψεις, ανάλογα με το τι ακριβώς μας ενδιαφέρει.

Ένα γεροδεμένο νεαρό άλογο που καλπάζει αποτελεί το σύμβολο της έκφρασης της δύναμης που συναρπάζει, αλλά συγχρόνως παρέχει και τη μαγεία της κίνησης και την αισθητική απόλαυση του ωραίου.

Τον μεταβολισμό είναι δυνατό να τον δούμε από πολλές και διάφορες απόψεις, ανάλογα με το τι ακριβώς μας ενδιαφέρει.

Ένα γεροδεμένο νεαρό άλογο που καλπάζει αποτελεί το σύμβολο της έκφρασης της δύναμης που συναρπάζει, αλλά συγχρόνως παρέχει και τη μαγεία της κίνησης και την αισθητική απόλαυση του ωραίου.

Μόλις που αποφάσισα να ασχοληθώ σήμερα με αυτό το καταπληκτικό «υγρό στοιχείο» που ονομάζεται νερό, αυτό το νεράκι του Θεού, η μνήμη μου άρχισε να αναδεύεται βίαια και ασταμάτητα, σαν τη μανιασμένη θάλασσα που την πλήττει από πάνω ο ρούφουλας, και να αναδύονται στην επιφάνεια ένα σωρό εικόνες, παραστάσεις, νοήματα, ιδέες, συναισθήματα, βιώματα και εμπειρίες που έχουν σχέση με το κεντρικό μου θέμα: ΤΟ ΝΕΡΟ. Εκείνο όμως που μου έκανε καταπληκτική εντύπωση είναι ότι μέσα σ αυτή την καλεϊδοσκοπική εναλλαγή του περιεχόμενου του μνημονικού μου ξεχώριζε, με εκπληκτική και επίμονη συχνότητα και διαύγεια, η φράση: «Και Πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.»

Μόλις που αποφάσισα να ασχοληθώ σήμερα με αυτό το καταπληκτικό «υγρό στοιχείο» που ονομάζεται νερό, αυτό το νεράκι του Θεού, η μνήμη μου άρχισε να αναδεύεται βίαια και ασταμάτητα, σαν τη μανιασμένη θάλασσα που την πλήττει από πάνω ο ρούφουλας, και να αναδύονται στην επιφάνεια ένα σωρό εικόνες, παραστάσεις, νοήματα, ιδέες, συναισθήματα, βιώματα και εμπειρίες που έχουν σχέση με το κεντρικό μου θέμα: ΤΟ ΝΕΡΟ. Εκείνο όμως που μου έκανε καταπληκτική εντύπωση είναι ότι μέσα σ αυτή την καλεϊδοσκοπική εναλλαγή του περιεχόμενου του μνημονικού μου ξεχώριζε, με εκπληκτική και επίμονη συχνότητα και διαύγεια, η φράση: «Και Πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.»

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν ζήσει την εμπειρία να βρίσκονται εκτός σώματος και να βλέπουν από ψηλά τον εαυτό τους…

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΕΚΤΟΣ ΣΩΜΑΤΟΣ

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν ζήσει την εμπειρία να βρίσκονται εκτός σώματος και να βλέπουν από ψηλά τον εαυτό τους…

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΕΚΤΟΣ ΣΩΜΑΤΟΣ

Κάθε χρόνο που μας έρχεται το καλοκαίρι, εγώ θυμάμαι το βουνό, τον κάμπο και τη θάλασσα της Λαπήθου, κάπου 15 χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, στα βόρεια παράλια της Κύπρου. Ίσως γιατί, σ εκείνη την περιοχή μου έτυχε να ζήσω ένα από τα περισσότερο ενδιαφέροντα καλοκαίρια της ζωής μου. Ίσως γιατί εκεί, στην αμμουδιά, στη θάλασσα, τα χωράφια, τους κήπους, τα αμπέλια και τα μποστάνια της παραλίας της Αϊρκώτισσας, είχα την ευκαιρία και την τύχη να απολαύσω, περίπου για τρεις καλοκαιρινούς μήνες, προς το τέλος της δεκαετίας του 1940, μια γνήσια, απλή, λιτή και απέριττη φυσική ζωή. Ίσως γιατί, ακριβώς μετά από εκείνο το καλοκαίρι ανακάλυψα την ύπαρξη της Φυσιολογίας, που μου άλλαξε ολόκληρη την πορεία και το περιεχόμενο της ζωής μου.

Κάθε χρόνο που μας έρχεται το καλοκαίρι, εγώ θυμάμαι το βουνό, τον κάμπο και τη θάλασσα της Λαπήθου, κάπου 15 χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, στα βόρεια παράλια της Κύπρου. Ίσως γιατί, σ εκείνη την περιοχή μου έτυχε να ζήσω ένα από τα περισσότερο ενδιαφέροντα καλοκαίρια της ζωής μου. Ίσως γιατί εκεί, στην αμμουδιά, στη θάλασσα, τα χωράφια, τους κήπους, τα αμπέλια και τα μποστάνια της παραλίας της Αϊρκώτισσας, είχα την ευκαιρία και την τύχη να απολαύσω, περίπου για τρεις καλοκαιρινούς μήνες, προς το τέλος της δεκαετίας του 1940, μια γνήσια, απλή, λιτή και απέριττη φυσική ζωή. Ίσως γιατί, ακριβώς μετά από εκείνο το καλοκαίρι ανακάλυψα την ύπαρξη της Φυσιολογίας, που μου άλλαξε ολόκληρη την πορεία και το περιεχόμενο της ζωής μου.