Κατανάλωση υδατανθράκων
Η κατανάλωση υδατανθράκων προκειμένου να διατηρηθεί η ένταση της άσκησης σε υψηλά επίπεδα συστήνεται σε αθλήματα που διαρκούν περίπου μία ώρα ή και περισσότερο καθώς επίσης και σε αθλήματα υψηλότερης έντασης και μικρότερης διάρκειας, ειδικά όταν ο ασκούμενος γυμνάζεται μετά από ολονύκτια νηστεία. Η κατανάλωση υδατανθράκων με ρυθμό περίπου 30-60 g/ώρα έχει φανεί ότι διατηρεί τα επίπεδα γλυκόζης αίματος και αυξάνει την αθλητική απόδοση.
Κατανάλωση υδατανθράκων
Η κατανάλωση υδατανθράκων προκειμένου να διατηρηθεί η ένταση της άσκησης σε υψηλά επίπεδα συστήνεται σε αθλήματα που διαρκούν περίπου μία ώρα ή και περισσότερο καθώς επίσης και σε αθλήματα υψηλότερης έντασης και μικρότερης διάρκειας, ειδικά όταν ο ασκούμενος γυμνάζεται μετά από ολονύκτια νηστεία. Η κατανάλωση υδατανθράκων με ρυθμό περίπου 30-60 g/ώρα έχει φανεί ότι διατηρεί τα επίπεδα γλυκόζης αίματος και αυξάνει την αθλητική απόδοση.
Η δυσκοιλιότητα είναι μια διαταραχή που αναφέρεται στη δυσκολία αφοδεύσεως, δηλαδή αποβολής των κοπράνων. Οι περισσότεροι ασθενείς που παραπονιούνται για δυσκοιλιότητα αντιλαμβάνονται το πρόβλημα είτε ως διαταραχή του αριθμού κενώσεων, είτε ως δυσκολία αποβολής των κοπράνων και επαρκούς κενώσεως του εντέρου.
Η δυσκοιλιότητα είναι μια διαταραχή που αναφέρεται στη δυσκολία αφοδεύσεως, δηλαδή αποβολής των κοπράνων. Οι περισσότεροι ασθενείς που παραπονιούνται για δυσκοιλιότητα αντιλαμβάνονται το πρόβλημα είτε ως διαταραχή του αριθμού κενώσεων, είτε ως δυσκολία αποβολής των κοπράνων και επαρκούς κενώσεως του εντέρου.
Η δυσκοιλιότητα είναι μια διαταραχή που αναφέρεται στη δυσκολία αφοδεύσεως, δηλαδή αποβολής των κοπράνων. Οι περισσότεροι ασθενείς που παραπονιούνται για δυσκοιλιότητα αντιλαμβάνονται το πρόβλημα είτε ως διαταραχή του αριθμού κενώσεων, είτε ως δυσκολία αποβολής των κοπράνων και επαρκούς κενώσεως του εντέρου.
Ορισμός δυσλεξίας: Η δυσλεξία δεν είναι πάθηση, είναι μια κατάσταση, ένα σύνδρομο οργανικών, γνωστικών, ψυχικών παραγόντων που δυσλειτουργούν και εμποδίζουν τη λειτουργία των βασικών μηχανισμών εκμάθησης της πρώτης ανάγνωσης και γραφής και κατ’ ακολουθία την εκμάθηση της ορθογραφημένης γραφής και την κατανόηση του κειμένου.
Η Εύα Κουρούπη, γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1985. Είναι πτυχιούχος του τμήματος ¨∆ιατροφής και ∆ιαιτολογίας¨ του ΑΤΕΙ Σητείας. Πραγματοποίησε την πρακτική της άσκηση στο Βενιζέλειο-Πανάνειο Νοσοκομείο Ηρακλείου, όπου συμμετείχε στην εκπαίδευση του προσωπικού για τη σωστή λειτουργία και διατήρηση του πιστοποιητικού διασφάλισης ποιότητας και ελέγχου τροφίμων (HACCP), καθώς και στο παιδο-διαβητολογικό ιατρείο του ΠΑΓΝΗ, όπου παρακολούθησε περιστατικά παιδιών με διαβήτη αλλά και με δυσκολία σωματικής ανάπτυξης. Κατά την εκπόνηση της ερευνητικής πτυχιακής της εργασίας ασχολήθηκε με την καθιέρωση διατροφικών προτύπων και το μεσογειακό διατροφικό πρότυπο σε μονάδες μαζικής εστίασης στην περιοχή του Ηρακλείου Κρήτης. Έχει παρακολουθήσει μεγάλο αριθμό σεμιναρίων, συνεδρίων και ημερίδων διατροφής, Σακχαρώδους ∆ιαβήτη, Παχυσαρκίας, Εντερικής και Παρεντερικής σίτισης.
Ο τρόπος που χρησιμοποιούμε το φαγητό αντικαθρεπτίζει πιο ενδόμυχες πτυχές του εαυτού μας. Όλοι μας κάποια φορά έχουμε πει πως τρώμε πολύ ή λίγο στη λύπη μας, αντίστοιχα και στη χαρά ή στο άγχος μας. Αυτό είναι ένα ζήτημα κυρίως ιδιοσυγκρασιακό που κατά κύριο λόγο καθορίζεται από τις καταβολές μας αλλά και τα πρωταρχικά μας βιώματα που σχετίζονται με το φαγητό. Ανάλογα με τις ασυνείδητες συνδέσεις που έχει κάνει κανείς γύρω από την τροφή, το μαγείρεμα, τη συμπεριφορά στο τραπέζι, την κοινωνικοποίηση μέσω του φαγητού, θα χρησιμοποιήσει το φαγητό εκτός του για να τραφεί, για να συμβολοποιήσει επίσης εσωτερικές συναισθηματικές διαστάσεις του ψυχισμού του.
