Η παραληρητική ιδέα είναι ένα από τα βασικά συμπτώματα μίας έντονης ψυχωσικής κατάστασης. Δίνοντας μία αναλυτικότερη έννοια στην λέξη παραλήρημα, θα λέγαμε ότι είναι μία ανόητη φλυαρία. Πρωτοεμφανίζεται με την έννοια της παράκρουσης αλλά κυρίως του παραμιλητού. Στην σύγχρονη ελληνική ψυχιατρική χρησιμοποιείται με την έννοια του παραλογισμού, μιας ψευδαίσθησης – φαντασίωσης όπου το άτομο που την κάνει την πιστεύει και για εκείνον είναι πέρα για πέρα αληθινή. 

Η παραληρητική ιδέα είναι ένα από τα βασικά συμπτώματα μίας έντονης ψυχωσικής κατάστασης. Δίνοντας μία αναλυτικότερη έννοια στην λέξη παραλήρημα, θα λέγαμε ότι είναι μία ανόητη φλυαρία. Πρωτοεμφανίζεται με την έννοια της παράκρουσης αλλά κυρίως του παραμιλητού. Στην σύγχρονη ελληνική ψυχιατρική χρησιμοποιείται με την έννοια του παραλογισμού, μιας ψευδαίσθησης – φαντασίωσης όπου το άτομο που την κάνει την πιστεύει και για εκείνον είναι πέρα για πέρα αληθινή. 

Οι διαταραχές στην πρόσληψη τροφής είναι η ψυχογενής ανορεξία και η ψυχογενής βουλιμία. Το γενικό χαρακτηριστικό αυτών των διαταραχών είναι ότι η τροφή και η αντιμετώπισή της από το άτομο αποκτά ιδιαίτερη σημασία και νόημα, πέρα από την ανάγκη για επιβίωση που εξυπηρετεί το φαγητό και την ευχαρίστηση που αυτό προσφέρει. Έτσι, στις διαταραχές αυτές, η συμπεριφορά του ατόμου σε σχέση με το φαγητό είναι σημαντικά διαφορετική από αυτή του γενικού πληθυσμού.

Οι διαταραχές στην πρόσληψη τροφής είναι η ψυχογενής ανορεξία και η ψυχογενής βουλιμία. Το γενικό χαρακτηριστικό αυτών των διαταραχών είναι ότι η τροφή και η αντιμετώπισή της από το άτομο αποκτά ιδιαίτερη σημασία και νόημα, πέρα από την ανάγκη για επιβίωση που εξυπηρετεί το φαγητό και την ευχαρίστηση που αυτό προσφέρει. Έτσι, στις διαταραχές αυτές, η συμπεριφορά του ατόμου σε σχέση με το φαγητό είναι σημαντικά διαφορετική από αυτή του γενικού πληθυσμού.

Όσα παιδιά χαρακτηρίζονται με ΔΕΠ/Υ με ή χωρίς υπερκινητικότητα, έχουν φυσιολογική νοημοσύνη άλλα και αντιληπτικές δυνατότητες μέσα στα πλαίσια της χρονολογικής ηλικίας τους.