Η μοναξιά είναι ένα καλό μέρος για να επισκεφτείς,

αλλά ένα άσχημο μέρος για να μείνεις.

Josh Billings 1885

Μεγαλώνοντας ηλικιακά αλλά και εμπειρικά υπήρχε η διαπίστωση ότι κάποιοι ορισμοί ή ιδιότητες που ακούγαμε από μικρή ηλικία και στην πορεία νιώθαμε ένα φόβο και μία διστακτικότητα, να αλλάζει να μετατρέπεται σε μία πιο προσωπική τοποθέτηση – εικόνα. Για την έννοια λοιπόν Μοναξιά πάνε αρκετά χρόνια που έχει βρει ως ερμηνεία την διάσταση που πραγματικά της ανήκει στην ζωή μου, στην καθημερινότητα μου, στην εργασία μου. Δεν είναι κάτι που φοβίζει ότι θα μεταδοθεί, ή ότι είναι κάτι που όποιος το έχει αλίμονο του…την έβαψε!!! …και κάτι ακόμα: δεν είναι –απαραίτητα- ο προθάλαμος για να εισχωρήσει κάποιος στην κατάθλιψη. Άλλο μοναξιά και άλλο «νιώθω μόνος/μόνη». Μπορούμε να συζητάμε πάρα πολλές ώρες για αυτό το θέμα και ο καθένας να έχει να παραθέσει την δική του ξεχωριστή τοποθέτηση, ιδέα, ερμηνεία, ανάλογα το πως την βιώνει στην ανάλογη περίοδο της ζωής του.

Σύμφωνα µε τις στατιστικές των φιλοζωικών οργανώσεων, κάθε χρόνο εγκαταλείπονται περίπου 80.000 ζώα στη χώρα μας. Κάποια από αυτά θα τα δούμε νεκρά στην άκρη ενός δρόμου και το θέαμα δεν θα μας προξενήσει έκπληξη διότι πρόκειται για κάτι σύνηθες, μια εικόνα που την βλέπουμε χρόνια και έχουμε όλοι απευαισθητοποιηθεί. Μερικά από αυτά θα καταλήξουν σε κάποιο “πάρκο” φιλοξενίας το οποίο εάν δεν έχει την δυνατότητα να καλύψει τα έξοδα τους και δεν καταφέρει να βρει για αυτά σπίτι θα τα στείλει για ευθανασία.

Σύμφωνα µε τις στατιστικές των φιλοζωικών οργανώσεων, κάθε χρόνο εγκαταλείπονται περίπου 80.000 ζώα στη χώρα μας. Κάποια από αυτά θα τα δούμε νεκρά στην άκρη ενός δρόμου και το θέαμα δεν θα μας προξενήσει έκπληξη διότι πρόκειται για κάτι σύνηθες, μια εικόνα που την βλέπουμε χρόνια και έχουμε όλοι απευαισθητοποιηθεί. Μερικά από αυτά θα καταλήξουν σε κάποιο “πάρκο” φιλοξενίας το οποίο εάν δεν έχει την δυνατότητα να καλύψει τα έξοδα τους και δεν καταφέρει να βρει για αυτά σπίτι θα τα στείλει για ευθανασία.