Στην όχι και τόσο μακρινή εκείνη εποχή, προς το τέλος της δεκαετίας του 1920, τα καλοκαίρια, κάθε Πέμπτη βράδυ, γύρω στις 9 με 11 μμ, τα «καραβάνια» με τις γκαμήλες περνούσαν, νωχελικά, λικνιστικά, ήρεμα και αθόρυβα μέσα στη νύχτα, από το δρόμο που ήταν μπροστά στο σπίτι μας στην Κερύνεια. Οι γκαμήλες, αυτά τα «πλοία της ερήμου,» διάβαιναν φορτωμένες με τα κηπευτικά, τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια, τα λεμόνια, τις πατάτες, το κολοκάσι, τα λαχανικά, τα καρπούζια και τα πεπόνια, τα αμύγδαλα και τα καρύδια και με όλη την ποικιλώνυμη σοδιά της καταπράσινης περιοχής του Καραβά και της Λαπήθου. Αλλά δεν ήταν μονάχα οι γκαμήλες.

Στην όχι και τόσο μακρινή εκείνη εποχή, προς το τέλος της δεκαετίας του 1920, τα καλοκαίρια, κάθε Πέμπτη βράδυ, γύρω στις 9 με 11 μμ, τα «καραβάνια» με τις γκαμήλες περνούσαν, νωχελικά, λικνιστικά, ήρεμα και αθόρυβα μέσα στη νύχτα, από το δρόμο που ήταν μπροστά στο σπίτι μας στην Κερύνεια. Οι γκαμήλες, αυτά τα «πλοία της ερήμου,» διάβαιναν φορτωμένες με τα κηπευτικά, τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια, τα λεμόνια, τις πατάτες, το κολοκάσι, τα λαχανικά, τα καρπούζια και τα πεπόνια, τα αμύγδαλα και τα καρύδια και με όλη την ποικιλώνυμη σοδιά της καταπράσινης περιοχής του Καραβά και της Λαπήθου. Αλλά δεν ήταν μονάχα οι γκαμήλες.

Η άρδευση μιας κατάφυτης έκτασης, μιας πρασιάς, ενός κήπου, μιας σειράς από γλάστρες ή σειράς από χωμάτινες λεκάνες, με ένα δέντρο στο μέσο της καθεμιάς, ήταν για μένα μια διαδικασία εξόχως ενδιαφέρουσα και συναρπαστική, γεμάτη μαγεία! Όταν ήμουνα πολύ μικρός, δεν μπορούσα βέβαια ακόμα να χειρίζομαι το φτυάρι και το σκαλιστήρι για να φτιάχνω αναχώματα ή και μικρά χαντάκια για τη ρύθμιση της διοχέτευσης του τρεχούμενου νερού στα χωμάτινα αυλάκια, ούτε και τα σιδερένια κλειδιά για να ανοίγω ή να κλείνω τις στρόφιγγες και τις τάπες των σωλήνων του αρδευτικού μας συγκροτήματος.

Η άρδευση μιας κατάφυτης έκτασης, μιας πρασιάς, ενός κήπου, μιας σειράς από γλάστρες ή σειράς από χωμάτινες λεκάνες, με ένα δέντρο στο μέσο της καθεμιάς, ήταν για μένα μια διαδικασία εξόχως ενδιαφέρουσα και συναρπαστική, γεμάτη μαγεία! Όταν ήμουνα πολύ μικρός, δεν μπορούσα βέβαια ακόμα να χειρίζομαι το φτυάρι και το σκαλιστήρι για να φτιάχνω αναχώματα ή και μικρά χαντάκια για τη ρύθμιση της διοχέτευσης του τρεχούμενου νερού στα χωμάτινα αυλάκια, ούτε και τα σιδερένια κλειδιά για να ανοίγω ή να κλείνω τις στρόφιγγες και τις τάπες των σωλήνων του αρδευτικού μας συγκροτήματος.

Ο τροχός και ο σωλήνας αποτελούν δυο βασικής και κολοσσιαίας σημασίας επινοήσεις του ανθρώπου. Χωρίς αυτές, η τεχνολογία μας, ο πολιτισμός μας, οι συνθήκες της διαβίωσής μας, ακόμα και ο τρόπος του σκέπτεσθαι, δεν θα είχαν ποτέ διαμορφωθεί όπως τα γνωρίζουμε και τα ζούμε, τόσο σαν άτομα όσο και σαν ανθρώπινη κοινωνία.

Ο τροχός και ο σωλήνας αποτελούν δυο βασικής και κολοσσιαίας σημασίας επινοήσεις του ανθρώπου. Χωρίς αυτές, η τεχνολογία μας, ο πολιτισμός μας, οι συνθήκες της διαβίωσής μας, ακόμα και ο τρόπος του σκέπτεσθαι, δεν θα είχαν ποτέ διαμορφωθεί όπως τα γνωρίζουμε και τα ζούμε, τόσο σαν άτομα όσο και σαν ανθρώπινη κοινωνία.