Η τσιγκουνιά είναι ένα χαρακτηριστικό που υποδηλώνει χαρακτήρα ανασφαλή και ως εκ τούτου ελεγκτικό. Τσιγκούνης δεν είναι κάποιος που είναι απλά επιφυλακτικός ως προς την υπερβολική σπατάλη ή που, επειδή έχει προγραμματίσει να κάνει κάποιες επενδύσεις ή να τοποθετήσει τα χρήματά του σε κάτι που έχει επιλέξει, ως εκ τούτου φροντίζει να είναι προσεκτικός στο πώς διαχειρίζεται τις δαπάνες του. Αυτό, όλοι μας έχουμε κληθεί κάποια στιγμή να το κάνουμε και είναι απολύτως φυσιολογικό αλλά και συνετό. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του τσιγκούνη και του ‘οικονόμου’ είναι, κατά πρώτον, ότι ο δεύτερος θα είναι προσεκτικός με τις δαπάνες του για κάποια χρονικά διαστήματα όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο για να εξυπηρετήσει κάποιο πρακτικό σκοπό και κατά δεύτερον, ο ίδιος, δηλαδή ο ‘οικονόμος’, έναντι του τσιγκούνη, θα συνεχίζει να είναι γενναιόδωρος με άλλους τρόπους, όπως, για παράδειγμα, με τη φιλοξενία του, το να μοιραστεί ό,τι έχει, το να προστρέξει στην ανάγκη του άλλου, το να μοιραστεί ανοιχτόκαρδα τα συναισθήματά του, το σπίτι του, τις χαρές και τις λύπες του.

Η τσιγκουνιά είναι ένα χαρακτηριστικό που υποδηλώνει χαρακτήρα ανασφαλή και ως εκ τούτου ελεγκτικό. Τσιγκούνης δεν είναι κάποιος που είναι απλά επιφυλακτικός ως προς την υπερβολική σπατάλη ή που, επειδή έχει προγραμματίσει να κάνει κάποιες επενδύσεις ή να τοποθετήσει τα χρήματά του σε κάτι που έχει επιλέξει, ως εκ τούτου φροντίζει να είναι προσεκτικός στο πώς διαχειρίζεται τις δαπάνες του. Αυτό, όλοι μας έχουμε κληθεί κάποια στιγμή να το κάνουμε και είναι απολύτως φυσιολογικό αλλά και συνετό. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του τσιγκούνη και του ‘οικονόμου’ είναι, κατά πρώτον, ότι ο δεύτερος θα είναι προσεκτικός με τις δαπάνες του για κάποια χρονικά διαστήματα όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο για να εξυπηρετήσει κάποιο πρακτικό σκοπό και κατά δεύτερον, ο ίδιος, δηλαδή ο ‘οικονόμος’, έναντι του τσιγκούνη, θα συνεχίζει να είναι γενναιόδωρος με άλλους τρόπους, όπως, για παράδειγμα, με τη φιλοξενία του, το να μοιραστεί ό,τι έχει, το να προστρέξει στην ανάγκη του άλλου, το να μοιραστεί ανοιχτόκαρδα τα συναισθήματά του, το σπίτι του, τις χαρές και τις λύπες του.

Το άγχος δεν μας παχαίνει. Παχαίνει αυτούς από εμάς που έχουν ως Αχίλλειο Πτέρνα το φαγητό και το βάρος τους. Το άγχος αρχικά υπογραμμίζει και στη συνέχεια  εντείνει τις προϋπάρχουσες αδυναμίες μας. Για τον καθένα από μας αυτές είναι διαφορετικές. Γι’αυτό εξ’άλλου το πάχος δεν είναι μέσο μέτρησης άγχους και δεν είναι όλοι οι στρεσαρισμένοι συνάνθρωποί μας παχύσαρκοι. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Το άγχος δεν μας παχαίνει. Παχαίνει αυτούς από εμάς που έχουν ως Αχίλλειο Πτέρνα το φαγητό και το βάρος τους. Το άγχος αρχικά υπογραμμίζει και στη συνέχεια  εντείνει τις προϋπάρχουσες αδυναμίες μας. Για τον καθένα από μας αυτές είναι διαφορετικές. Γι’αυτό εξ’άλλου το πάχος δεν είναι μέσο μέτρησης άγχους και δεν είναι όλοι οι στρεσαρισμένοι συνάνθρωποί μας παχύσαρκοι. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.