Η αξία της θετικής σκέψης στην ψυχολογία των ανθρώπων είναι αδιαμφισβήτητη. Όλοι μιλούν για θετικά συναισθήματα, θετική ενέργεια… και έχουν δίκιο.

Τους άφησες, μπήκαν στη ζωή σου, σου έκαναν κουμάντο, σε χειραγώγησαν, σου πέρασαν τις δικές τους αλυσίδες. Κι εσύ πού ήσουν, εσύ;

Πολλές έρευνες, πολλές μελέτες, μιλούν για την ευεργετική επίδραση του χαμόγελου στη ζωή μας. Στοιχεία που άλλα αποδυκνείονται επιστημονικά κι άλλα επιβεβαιώνονται εμπειρικά,  συνιστούν το χαμόγελο ως μια κύρια πηγή ευ ζωής:

Τα προσωπικά μας όρια που πρέπει να βάζουμε στους άλλους συνηθίζονται πολλές φορές να κατηγοριοποιούνται σε 7 κατηγορίες. Αυτές τις κατηγορίες θα σας παρουσιάσω σήμερα, προσθέτοντας και τις δικές μου παρατηρήσεις.

Το να μπορούμε να συγχωρέσουμε είναι «δύναμη». Είναι ένα μέσο για να προάγουμε την ποιότητα της ζωής μας, την καθημερινότητα μας – κυρίως με όρους ψυχικής ηρεμίας, αλλά και αυτοί με την σειρά τους επηρεάζουν και τις πιο πρακτικές εκδοχές των εκάστοτε δράσεων μας…

Είναι σημαντικό στην επικοινωνία μας με τους άλλους να μπορούμε να μιλάμε ανοιχτά. Να μπορούμε να εκφραζόμαστε όπως νιώθουμε , χωρίς φυσικά να προσβάλουμε και να υποτιμούμε τους άλλους…

Όλοι γνωρίζουμε ότι η κοινωνία μας πέρα από την βαθιά κρίση που περνάει στο κοινωνικό, οικονομικό και εργασιακό επίπεδο βιώνει παράλληλα μια βαθύτατη πτώση αξιών.

Κάθε γονιός που έχει ζήσει τις κραυγές του παιδιού του κάθε φορά που ο γιατρός προσπαθεί να το εξετάσει, να του κάνει εμβόλιο ή να του πάρει αίμα, ξέρει καλά πώς μια επίσκεψη στον παιδίατρο μπορεί να γίνει η πιο αγχωτική δοκιμασία.

Η ανάγκη ενός χώρου αποκλειστικά δικού τους αναπτύσσεται πολύ νωρίς στα παιδιά. Και θα πρέπει να τη σεβόμαστε, κυρίως όταν τα παιδιά θέλουν να απομονωθούν, συντροφιά με τη φαντασία και τα όνειρά τους.

Γιατί δεν μπορούμε να μάθουμε στα παιδιά να δέχονται τη διαφορετικότητα; Γιατί δεν μπορούμε να τα εκπαιδεύσουμε να θέλουν να βοηθήσουν ένα παιδί που έχει το οποιοδήποτε πρόβλημα.