Τα παιδιά σε αυτόν τον εργασιομανή κόσμο που ζούμε είναι συνεχώς κάτω από μεγάλη πίεση. ΄Ενα παιδί με κατάθλιψη είναι πολύ πιθανό να μετατραπεί σε ενήλικο με κατάθλιψη. Για αυτό μην τους προσθέτετε με τη συμπεριφορά σας και άλλο βάρος.

Αν και όλοι κάνουμε λάθη και αναγνωρίζουμε πως κανένας μας δεν είναι τέλειος, το να ζητήσουμε συγγνώμη μας φαίνεται κάτι αρκετά δύσκολο. Οι περισσότεροι από εμάς δεχόμαστε με ευχαρίστηση μια ειλικρινή συγνώμη, αλλά μοιάζει διαφορετικό το λαμβάνω από το δίνω. Κάποιες φορές μπορεί να μη μας αρέσει να παραδεχόμαστε ότι είμαστε λάθος, άλλες φορές να φοβόμαστε πως θα απορριφθεί η συγγνώμη μας, κάποιες άλλες να αισθανόμαστε πως είναι σημάδι αδυναμίας ή πως θα χάσουμε την εξουσία μας και το κύρος μας, ή μπορεί να σκεφτόμαστε πως η συγγνώμη ισοδυναμεί με ταπείνωση.

Πόσο ειλικρινείς ειμαστε με τα παιδια μας;

Τα παιδιά (μας) τα αγαπάμε.

Μένω μόνο σε αυτήν την φράση. Δεν αναπτύσσω, δεν επεκτείνομαι.

Το κείμενο αυτό απευθύνεται σε όσους έχουν στα χέρια τους, στην αγκαλιά τους, ένα μωράκι. Ένα μικρό παιδί μερικών μηνών… Ή σε όσους περιμένουν ένα παιδί και ήδη ενδιαφέρονται για το καλό του ποικιλοτρόπως…

Λουλούδια ολάνθιστα, πολύχρωμα, μυροφόρα. Τα παιδιά είναι μπαξέδες με κάθε λογής λουλούδια να ξεπετάγονται εδώ και εκεί, κάθε εποχή, κάθε μέρα, κάθε ώρα.

Η αλληλουχία είναι στην φύση των ανθρώπινων σχέσεων. Αναπόφευκτα οι γονείς είμαστε πρότυπα για τα παιδιά μας. Αρκεί να σκεφτούμε λοτι μαζί μας ζούνε, μαζί μας μεγαλώνουνε. Είμαστε το σταθερό σημείο αναφοράς τους τουλάχιστον μέχρι την εφηβεία (συχνά και πολύ περισσότερο). Μας βλέπουν, μας ακούν, μας αφουγκράζονται καθημερινά. Σε κάθε μας κουβέντα, κάθε μας πράξη, κάθε μας άποψη, στα πάντα… κάθε στιγμή. Στηρίζονται στην υπαρξή μας για να οικοδομήσουν την δική τους.

    Σε αγαπώ! Χωρίς ”αλλά”, χωρίς τίποτα άλλο. Ένα μεγάλο ΄΄σ’αγαπώ”, σαν ένα μεγάλο φιλί.

Δέκα χρήσιμοι κανόνες για τους γονείς των εφήβων.