«Πατέρας» σημαίνει κάτι πολύ παραπάνω από το να αποκτήσεις, απλώς, ένα βιολογικό παιδί. Άντρες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά σαν ατυχήματα, άντρες που παρατούν και δε θέλουν επαφή με τα παιδιά τους, άντρες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά ως «βαρίδια», απέχουν χιλιόμετρα από την έννοια του πατέρα, του προστάτη, του οδηγού, του προτύπου.
Από τη Σιμόν ντε Μποβουάρ και τον αγώνα για το δικαίωμα στην έκτρωση και την προφύλαξη των γυναικών φτάσαμε σε μία εποχή που γυναίκες 40, 50 και 60 χρόνων σαν μανιακές κυνηγούν να βρουν το νόημα της ζωής μέσα από την απόκτηση παιδιού. Μόνο που η μητρότητα δεν είναι η διαδικασία. Είναι το μετά. Μετά, τι κάνουμε;».
Από πάντα, δέσμια του μαμαδίστικου ενστίκτου σου, με ρωτούσες «πεινάς;» «έφαγες;» «σε βλέπω κομμένη». Όλες αυτές οι οισοφαγικές ερωτήσεις από τη μία μου έδιναν στα νεύρα, από την άλλη με τύλιγαν με μια γλυκιά θαλπωρή. Γιατί δεν ξέρω για τον έρωτα, αλλά η αγάπη σου περνούσε πάντα από την καρδιά, κάνοντας μια μεγάλη στάση στο στομάχι.
Τελικά ποιοι είναι κακοί γονείς; Είναι μόνο αυτοί που διαβάζουμε στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο; Είναι αυτοί που φέρουν την πιστοποίηση τεράτων και οι πράξεις τους, τους οδηγούν στα δικαστήρια; Είναι μόνο αυτοί που τους παίρνουν την επιμέλεια των παιδιών τους και δικαίως; Ή μήπως είναι κι άλλοι πολλοί, καθωσπρέπει, υπεράνω κάθε υποψίας, που τους συναντάς στα πάρτι, στις σχολικές εκδηλώσεις, στα πάρκα και λέτε μια γελαστή καλήμερα.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε παραδοσιακές και ευτυχισμένες οικογένειες, έχοντας κοντά τους και τους δύο γονείς τους και τρώγοντας τακτικά μαζί τους, είναι πιθανότερο να έχουν αργότερα ευτυχισμένες ζωές.
Πρώτη μέρα στο Πανεπιστήμιο. Ο καθηγητής, αφού μας συστήθηκε και μας καλωσόρισε, πρότεινε να γνωριστούμε μεταξύ μας, πλησιάζοντας κάποιον συμφοιτητή που μας ήταν εντελώς άγνωστος.
Το να κρατάς τον θυμό μέσα σου είναι σαν να αρπάζεις ένα καυτό κάρβουνο με την πρόθεση να να πετάξεις σε κάποιον άλλο. Αλλά τελικά εσύ είσαι αυτός που καίγεται. – Βούδας
Μεγαλώνουν τόσο γρήγορα!! Αλλάζουν μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα, χρόνο με το χρόνο. Παρατηρώ την κορούλα μου που είναι πλέον δυόμιση ετών και διαπιστώνω πόσο πολύ έχει αλλάξει. Το φαφούτικο χαμόγελο αντικαταστάθηκε από ένα πλατύ κοριτσίστικο χαμόγελο. Οι μωρουδίστικες συλλαβές και οι ακαταλαβίστικες λεξούλες εξελίχτηκαν σε προτάσεις με νόημα. Στο ύψος είναι πλέον μισή από μένα! Και ναι είναι γεγονός! Το μικροσκοπικό, αδύναμο, πλήρως εξαρτημένο πλασματάκι έχει γίνει πλέον μια μικρή δεσποινίδα, που έχει άποψη, διεκδικεί και διαμορφώνει μέρα με τη μέρα την προσωπικότητά της.
Να τα φιλάς για σένα, αυτή τη φορά. Όχι γι’ αυτά. Για να θυμάσαι πάντα τα κλειστά βλέφαρα που βλέπουν όνειρα με νεράιδες και να ανασαίνεις τις παιδικές ανάσες που μυρίζουν τριαντάφυλλο, γλυκό του κουταλιού, γιασεμί και όλες τις υπέροχες ευωδιές του κόσμου. Να αγγίζεις τα μεταξένια μαλλιά τους, να φτιάχνεις καλύτερα τα σκεπάσματα, όχι γιατί χρειάζεται, αλλά για να δώσεις έξτρα φροντίδα που σου περίσσεψε τώρα που κοιμήθηκαν και δεν ξέρεις τι να την κάνεις.
Η κοβαλαμίνη ή βιταμίνη β12, είναι υδατοδιαλυτή βιταμίνη, συντίθεται αποκλειστικά από μικροοργανισμούς και στον άνθρωπο, προσλαμβάνεται αποκλειστικά από τρόφιμα ζωικής προέλευσης. Η βιταμίνη Β12 είναι απαραίτητη για τη σωστή λειτουργία του μυελού των οστών και την ακεραιότητα των ερυθρών αιμοσφαιρίων, των αιμοπεταλίων και των λευκοκυττάρων. Η βιταμίνη είναι απαραίτητη για τη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και του νευρικού συστήματος.
