Ακούμε πραγματικά και με ενσυναίσθηση τα παιδιά μας ή μπλοκάρουμε τα συναισθήματα τους; Πολλές φορές νομίζουμε ότι ακούμε τα παιδιά μας όταν μας μιλάνε, αλλά είτε άλλες σκέψεις έχουν κατακλύσει το μυαλό μας και ουσιαστικά η προσοχή μας είναι στραμμένη αλλού, είτε εστιάζουμε στο α΄επίπεδο επικοινωνίας (τις λέξεις), χάνοντας την ουσία, το ποια ανάγκη προσπαθεί το παιδί να μας επικοινωνήσει.

Η μυρωδιά, λένε, είναι μνήμη, το ίδιο και η γεύση, το ίδιο και ένα τραγούδι, ένας ήχος. Και έτσι είναι. Κάπως έτσι θέλω να με θυμάσαι όταν μεγαλώσεις.

Το κείμενο αυτό απευθύνεται σε όσους έχουν στα χέρια τους, στην αγκαλιά τους, ένα μωράκι. Ένα μικρό παιδί μερικών μηνών… Ή σε όσους περιμένουν ένα παιδί και ήδη ενδιαφέρονται για το καλό του ποικιλοτρόπως…

Λουλούδια ολάνθιστα, πολύχρωμα, μυροφόρα. Τα παιδιά είναι μπαξέδες με κάθε λογής λουλούδια να ξεπετάγονται εδώ και εκεί, κάθε εποχή, κάθε μέρα, κάθε ώρα.

1.    Σε αγαπώ! Χωρίς ”αλλά”, χωρίς τίποτα άλλο. Ένα μεγάλο ΄΄σ’αγαπώ”, σαν ένα μεγάλο φιλί.

Για τα παιδιά μας, οι γονείς είμαστε η κύρια πηγή των πρώτων τους εντυπώσεων. Μετά είναι το σχολείο. Αργότερα οι φίλοι.

Συνηθίζουμε να λέμε: ”πάνω από όλα η υγεία μας, η υγεία των παιδιών μας!” και πράγματι η αξία της είναι ανεκτίμιτη. Μαζί όμως με την σωματική υγεία έρχεται και η ψυχική: νους υγιής εν σώματι υγιεί.

Ακολουθούν οι 10 προτάσεις, τροφή για σκέψη και προβληματισμό…

Ο εκφοβισμός στην παιδική ηλικία θα μπορούσε να οδηγήσει σε προβλήματα υγείας κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής, όπως προειδοποιούν οι ερευνητές.

Οι άνθρωποι δεν είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι μ’αυτό που έχουμε… Κι όλο προσπαθούμε να αποκτήσουμε κάτι περισσότερο… Μέχρι τότε, μέχρι να νοιώσουμε “πλήρεις” περιμένουμε…

hr id=”system-readmore” /></p> <p>Τι περιμένουμε; Να έχουμε περισσότερα χρήματα, περισσότερο χρόνο, περισσότερη εμπειρία, περισσότερη ευτυχία… Αναβάλουμε την ζωή μας περιμένοντας…<br /> Όμως η ζωή δεν μπορεί να περιμένει εμάς. Η ζωή προχωράει εμπρός… Ακάθεκτη, ασταμάτητη, συνεπής στο βιολογικό της ρολόι, συνεχίζει… Η ζωή προχωράει εμπρός… Η ζωή δεν κάνει στάσεις, δεν δίνει παρατάσεις, δεν κάθεται… Ο χρόνος της ζωής μας προχωράει – αν θα πάμε μαζί του είναι δική μας υπόθεση… Η δική μας ευκαιρία να ζήσουμε!</p> <p> Ας μην αναβάλουμε λοιπόν, για αύριο, αυτό που μπορούμε να κάνουμε σήμερα. Ας ζήσουμε σήμερα, την κάθε μέρα, ας αδράξουμε το μεδούλι της, ας βαδίζουμε “στα χνάρια των χαμένων ποιητών”… Ας βρούμε το νόημα, ο καθένας το δικό του νόημα, τα δικά μας νοήματα, με όσα και όσους συνδεόμαστε, τις σχέσεις μας, την εργασία, τους φίλους, ένα νόημα για την πολύτιμη ρουτίνα της καθημερινότητας μας…<br /> <br /><strong>Διαφορετικά η ζωή είναι σαν να μπαίνει σε μία παρένθεση… Μία παρένθεση και μέσα της τρεις τελείες(…). Αναμονή…</strong><br /> <br />Η ζωή μας σε τρεις τελείες: Tίποτα δεν ξεκινάει και τίποτα δεν τελειώνει, γι’αυτό ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένοι, δεν καταφέρνουμε να νοιώσουμε επαρκείς, δεν μπορούμε να ευχαριστηθούμε τα πράγματα, τους ανθρώπους , την φύση… Αναμένουμε την πληρότητα, τη βελτίωση, “κάτι καλύτερο”, “ κάτι περισσότερο”, με κίνδυνο αυτό να μην έρθει ποτέ… Ανηδονία, έλλειψη ευχαρίστησης, προπομπός μίας ζωής μέσα στην κατά-θλίψη…<br /> <br />Η ζωή μας, η ζωή όλων μας, είναι μία και μοναδική. Το παρόν σημείωμα είναι ένα προσκλητήριο για να τη ζήσουμε, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς ναι μεν…, χωρίς φόβο αλλά με πάθος… Ένα προσκλητήριο να μην την θυσιάσουμε στο βωμό του lifestyle, στις επιταγές ενός “ανήθικου” καταναλωτισμού, οπού τίποτα δεν είναι αρκετό, πάντα πρέπει να έχουμε κι άλλο, πιο πολύ, πιο καλό… για να νοιώσουμε καλά, καλύτερα, άριστα.<br /> <br />Μην περιμένετε. Η ζωή είναι άριστη από μόνη της. Αρκεί να την σφυχταγκαλιάσουμε και να ζήσουμε το κάθε λεπτό! Ζήστε το κάθε λεπτό, την κάθε ώρα, την κάθε μέρα: Zήστε με πάθος για την ίδια την ζωή!</p> <p style="text-align: right;">Πηγή : <a href="http://www.xidaras.gr">www.xidaras.gr</a></p> <p style="text-align: right;"><a href="http://xidaras.gr/" target="_blank" rel="noopener noreferrer">Γιά&”u;νης Ξηντάρας – Ψυχολόγος