Η καθημερινότητα των παιδιών είναι δύσκολη και απαιτητική. Σχολείο, μαθήματα, προπόνηση, διάβασμα. Τόσες υποχρεώσεις από αυτά τα μικρά πλάσματα που τα εξουθενώνουν και το τέλος της ημέρας τα βρίσκει με άδειες μπαταρίες.

Έχετε δοκιμάσει τα πάντα για να κάνετε το πιάτο του παιδιού σας ελκυστικό και να το καταναλώσει, αλλά και πάλι τα αποτελέσματα είναι λίγο απογοητευτικά;

Σκέφτεστε, προβληματίζεστε, ψάχνετε τι δεν έχετε κάνει καλά και το παιδί σας δεν αγγίζει τα λαχανικά ή τρώει μόνο.. αγγούρι! Αρχικά, ηρεμήστε… είναι σύνηθες φαινόμενο τα παιδιά να αποστρέφονται τρόφιμα που η γεύση τους δεν είναι τόσο ελκυστική όσο η αγαπημένη τους πίτσα ή το παστίτσιο! Και όχι, δεν είναι ιδιότροπο το παιδί σας επειδή αρνείται να φάει κάποια φαγητά.

Ο προβληματισμός γύρω από τη διατροφή των παιδιών ξεκινάει από την πρώτη στιγμή της γέννησής τους, ίσως πολλές φορές και από την ενδομήτριο ανάπτυξη.

Όλοι μας έχουμε ακούσει, επανειλημμένως, για την αξία του πρωινού γεύματος στα παιδιά. Παρέχει την απαραίτητη ενέργεια για το ξεκίνημά της ημέρας τους, αυξάνει την επίδοσή τους στο σχολείο, αυξάνει την αντίληψη, την ικανότητα συγκέντρωσης, την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, ενισχύει το ανοσοποιητικό τους σύστημα και βοηθά στον έλεγχο του βάρους τους!

Η διστακτικότητα ή η απροθυμία που δείχνουν τα παιδιά στην κατανάλωση νέων τροφίμων και στην ένταξή τους στο διαιτολόγιό τους ονομάζεται νεοφοβία.

Το θέμα του υπέρβαρου στα παιδιά και τους εφήβους έχει χαρακτηριστεί σε παγκόσμιο επίπεδο ως επιδημία. Πολλές μέθοδοι παρεμβάσεων έχουν βραχυχρόνια αποτελέσματα, ο μακροχρόνιος, όμως, έλεγχος του βάρους είναι πολύ δύσκολο και προκλητικό θέμα.

Τα φρούτα και τα λαχανικά, αν και δύο βασικές ομάδες της καθημερινής διατροφής, πολλές φορές γίνονται αιτία καυγάδων μεταξύ παιδιού και γονιού.

Σίγουρα ξέρεις τη συνταγή για ένα υγιεινό τρόπο ζωής, κι αυτή δεν είναι άλλη από την ισορροπημένη διατροφή σε συνδυασμό με την τακτική άσκηση.

Η πρωτεΐνη αποτελεί ένα από τα μακροθρεπτικά συστατικά, δηλαδή ένα από τα συστατικά της τροφής που αποδίδουν ενέργεια στον οργανισμό και μάλιστα αντίστοιχη των υδατανθράκων, κυρίως σε ακραίες καταστάσεις, όπως η ασιτία.