Ανάμεσα στα πολλά και ενδιαφέροντα θέματα, την προσοχή απέσπασε την τρίτη ημέρα του 11ου Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Διατροφής ένα ιδιαίτερο debate, με θέμα που αγγίζει άμεσα στην επικαιρότητα. Ο τίτλος του ιδιαίτερου τραπεζιού: Γλυκαντικές ύλες από το Α έως το Ω «Γλυκαντικές ύλες και Υγεία».

Την εποχή που η παχυσαρκία έχει μετατραπεί σε επιδημία παγκοσμίως, η επιθυμία επίτευξης και διατήρησης ενός υγιούς σωματικού βάρους γίνεται πλέον επιτακτική ανάγκη. Αυτός είναι και ο λόγος που η επιστήμη της διατροφής προχωρά στο μέλλον αναζητώντας εύγευστες και ασφαλείς λύσεις με μειωμένες θερμίδες. Οι γλυκαντικές ύλες αποτελούν ένα από τα πιο πολυμελετημένα συστατικά των τροφίμων που δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετήσουν το σκοπό αυτό, κάνοντας τη γλυκιά γεύση δυνατή επιλογή τόσο σε άτομα με υπερβάλλον βάρος όσο και σε διαβητικούς.

Οι γλυκαντικές ύλες με λίγες θερμίδες (low calorie sweeteners) διακρίνονται σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη αφορά τις ύλες με πολλαπλάσια γλυκύτητα από τη ζάχαρη οι οποίες όμως αποδίδουν ελάχιστες έως και μηδενικές θερμίδες, δεν προκαλούν τερηδόνα και δεν επηρεάζουν τα επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης στο αίμα. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν η ασπαρτάμη, η ακεσουλφάμη Κ, το κυκλαμικό οξύ και τα άλατά του, η σακχαρίνη, η θαυματίνη και η νεοεσπεριδίνη DC. Λόγω της έντονης γλυκαντικής ισχύος τους, τα έντονης γλυκύτητας γλυκαντικά χρησιμοποιούνται σε πολύ μικρές ποσότητες και συχνά συνδυάζονται μεταξύ τους, αφού έτσι αυξάνεται η γλυκαντική ισχύς τους και μειώνεται ακόμα περισσότερο η ποσότητα που χρησιμοποιείται. Η δεύτερη κατηγορία γλυκαντικών υλών στην οποία ανήκουν η σορβιτόλη, η μαννιτόλη, η μαλτιτόλη, η ισομαλτόζη, η λακτιτόλη και η ξυλιτόλη αποτελείται από τα γλυκαντικά όγκου ή πολυόλες, δηλαδή ύλες οι οποίες είναι το ίδιο ή λιγότερο γλυκές με τη ζάχαρη, αλλά παρέχουν λιγότερες θερμίδες (λιγότερο από 2 θερμίδες αντί των 4 θερμίδων ανά γραμμάριο ζάχαρης) και παράλληλα προσδίδουν παρόμοιο όγκο.

Σύμφωνα με τον Dr. Carlo La Vecchia, αβάσιμες υποψίες δημιουργήθηκαν γύρω από την ασφάλεια των γλυκαντικών υλών τη δεκαετία του εβδομήντα από μη καλά σχεδιασμένες μελέτες σε πειραματόζωα. Στα χρόνια που ακολούθησαν πάνω από 200 μελέτες έχουν πραγματοποιηθεί σε πειραματόζωα και σε ανθρώπους που διασφαλίζουν την κατανάλωση γλυκαντικών υλών. Εκτός των άλλων η χρήση των γλυκαντικών υλών, που σήμερα τις συναντούμε από τα τρόφιμα και τα ροφήματα, έως τα φαρμακευτικά σκευάσματα, ρυθμίζεται από την Ευρωπαϊκή Οδηγία 94/35/EC, η οποία καλύπτει τα «πρόσθετα τροφίμων που χρησιμοποιούνται για να παρέχουν γλυκιά γεύση σε τρόφιμα ή ως επιτραπέζια γλυκαντικά». Για τα επίπεδα γλυκαντικών υλών που εισάγονται στα τρόφιμα υπάρχει μεγάλος παράγοντας ασφαλείας γεγονός που δηλώνει πως τα τρόφιμα περιέχουν πολύ μικρότερη ποσότητα γλυκαντικών υλών σε σχέση με τα ανώτατα επίπεδα πρόσληψης. Αυτός είναι και ο λόγος που πλέον τα ολιγοθερμικά γλυκαντικά μπορούν να αποτελέσουν ένα αποτελεσματικό εργαλείο μείωσης των προσλαμβανόμενων θερμίδων, και άρα καταπολέμησης της αύξησης του βάρους με ασφάλεια.

Πηγή : http://www.nutrimed.gr