«Είναι βράδυ και μόλις γύρισα σπίτι. Ευτυχώς, βρήκα λίγο χρόνο να χαλαρώσω και να μείνω μόνη. Πριν λίγο έφαγα το βραδινό μου, ένα τοστ με ένα γιαούρτι, άρχισα δίαιτα πάλι…αλλά στριφογυρίζει στο μυαλό μου η τούρτα σοκολάτας. Δεν πρέπει να τη φάω, δεν πρέπει να χαλάσω τη δίαιτα, όμως τη θέλω. Ένα μικρό κομματάκι και μετά τίποτε άλλο. Λίγο τούρτα και μετά λίγα μπισκότα, λίγα πατατάκια, λίγο τυρί με ψωμί. Ουφ έσκασα! Ας φάω, όμως, και την υπόλοιπη τούρτα, αφού τώρα χάλασα τη δίαιτα! Πάλι δε θα καταφέρω τίποτα! Πόσο άχρηστη είμαι! Θα τρελαθώ! Θα μείνω χοντρή για πάντα!»

Μήπως ο παραπάνω μονόλογος σας θυμίζει κάτι; Το παραπάνω γεγονός που περιγράφεται είναι ένα υπερφαγικό επεισόδιο. Το άτομο τρώει μεγάλες ποσότητες φαγητού, χωρίς να πεινάει και εξακολουθεί να τρώει παρότι αισθάνεται κορεσμό. Συνήθως, τρώει μόνο του, καθώς αισθάνεται ντροπή και αμηχανία και τελικά, ενοχές και απέχθεια προς τον εαυτό του.

Η κατανάλωση φαγητού, συχνά, συνδέεται με τα συναισθήματα μας. Τρώμε για να «αντιμετωπίσουμε» το άγχος και τη νευρικότητα ή να καταπνίξουμε τη στεναχώρια ή για να γιορτάσουμε, όταν είμαστε χαρούμενοι. Άλλες φορές, τρώμε από ανία ή θυμό, καθώς και λόγω χαμηλής αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης. Η πρόσληψη τροφής, σε απάντηση των διαφόρων ψυχολογικών καταστάσεων, ονομάζεται συναισθηματικό φαγητό.

Ισχυρά όπλα για την καταπολέμηση του συναισθηματικού φαγητού είναι η καθαρή σκέψη και η λογική. Η Γνωσιακή Συμπεριφοριστική, μια σχολή ψυχοθεραπείας που διερευνά τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο που αυτές οι σκέψεις επιδρούν στα συναισθήματα και τη συμπεριφορά, βοηθά σε αυτή την κατεύθυνση. Οι σκέψεις οδηγούν σε συναισθήματα και αυτά οδηγούν στην κατανάλωση τροφής. Για παράδειγμα, ένα γεγονός όπως είναι ότι με απολύσανε από τη δουλειά μου, μπορεί να οδηγήσει στη σκέψη ότι είμαι ανάξιος, οπότε αυτή η σκέψη ενδέχεται να οδηγήσει στη λύπη και την απαξίωση του εαυτού μου. Στη συνέχεια, για να «πνίξω» αυτά τα άσχημα συναισθήματα μπορεί να προβώ σε ένα υπερφαγικό επεισόδιο και έτσι να αρχίσει ένας φαύλος κύκλος σκέψεων-συναισθημάτων-αδηφαγικού φαγητού.

Στρατηγικές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση είναι οι παρακάτω:
• Να μάθει το άτομο να αναγνωρίζει το αίσθημα της πείνας και τα σήματα κορεσμού, γιατί συχνά τρώμε, χωρίς να πεινάμε πραγματικά.
• Η τήρηση ενός ημερολογίου καταγραφής τροφίμων είναι χρήσιμη, ώστε να διαπιστώσει ποιες ώρες της ημέρας και κάτω από ποιες συνθήκες καταφεύγει στο συναισθηματικό φαγητό.
• Η συστηματική άσκηση είναι μια ωφέλιμη στρατηγική για να μείνει το άτομο μακριά από το συναισθηματικό φαγητό. Αυξάνει τη διάθεση και βοηθάει το άτομο να διοχετεύσει τα άσχημα συναισθήματα, όπως η νευρικότητα και το άγχος.

Λανθασμένη στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η έναρξη μιας αυστηρής δίαιτας, καθώς μπορεί να οδηγήσει στα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.

Εάν μέσα στις παραπάνω συμπεριφορές βρίσκετε τον εαυτό σας, προτού ξεκινήσετε οποιαδήποτε προσπάθεια δίαιτας είναι σημαντικό να αναζητήσετε υποστήριξη από ειδικούς επιστήμονες όπως έναν πτυχιούχο διαιτολόγο ειδικευμένο στην τροποποίηση συμπεριφοράς. Έτσι, λοιπόν, θα εκπαιδευτείτε διατροφικά και θα καταφέρετε να αποκτήσετε τον έλεγχο της συναισθηματικής πείνας. Πολλές φορές, όσο πραγματική και αν φαίνεται η πείνα σας δεν προέρχεται από την κοιλιά σας, αλλά από το μυαλό σας!

Πηγή : http://www.nutrimed.gr