Τα αιμοπετάλια αποτελούν κύτταρα του αίματος, τα οποία είναι πολύ σημαντικά για την πήξη του αίματος. Tα προγονικά κύτταρα των αιμοπεταλίων είναι τα μεγακαρυοκύτταρα, τα οποία ευρίσκονται στο μυελό των οστών. Όταν κάποιο αγγείο υποστεί τραυματισμό με τομή ή ρήξη, κινητοποιείται ο μηχανισμός της αιμόστασης που περιλαμβάνει αγγειόσπασμο, σχηματισμό αιμοπεταλιακού θρόμβου, ενεργοποίηση πολλαπλών ενζύμων και παραγόντων πήξεων του αίματος. Ο σχηματισμός αιμοπεταλιακού θρόμβου είναι πολύ σημαντικό βήμα, για την ομαλή επίσχεση της αιμορραγίας.
Η πτώση των αιμοπεταλίων αποκαλείται ιατρικώς θρομβοπενία και συνοδεύεται από αιμορραγική προδιάθεση. Όταν ο αριθμός των αιμοπεταλίων είναι φυσιολογικός, αλλά τα αιμοπετάλια συσσωρεύονται κατά σωρούς, δίνοντας ψευδή εικόνα μειωμένου αριθμού σε απλές γενικές αίματος όπως συμβαίνει σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν πρόκειται για θρομβοπενία. Η μη παθολογική αυτή κατάσταση διαγιγνώσκεται από τον έμπειρο κλινικό ιατρό από τη συνολική εικόνα του περιφερικού αίματος.
Αιματώματα, μώλωπες, καθυστερημένος έλεγχος της αιμορραγίας σε κοινά τραύματα, είναι χαρακτηριστικές διαταραχές της θρομβοπενίας. Μικρή ελάττωση των αιμοπεταλίων δεν συνοδεύεται συχνά από εμφανή συμπτώματα, ενώ σημαντική πτώση μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνες αιμορραγίες εσωτερικών οργάνων (π.χ. αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο).
Η πτώση των αιμοπεταλίων οφείλεται σε μειωμένη παραγωγή των πρόδρομων μεγακαρυοκυττάρων στο μυελό (π.χ. αιματολογικά νοσήματα, διήθηση από καρκινώματα), σε κατακράτηση των κυκολοφορούντων αιμοπεταλίων από το σπλήνα (π.χ. κίρρωση ήπατος, σπληνομεγαλία), ή σε αυξημένη καταστροφή (π.χ. καρδιακές βαλβίδες, μικρόβια, αυτοαντισώματα).
Η θεραπεία κατευθύνεται στην αποκατάσταση της αιμορραγικής τάσης και στην εκρίζωση του υποκείμενου παθολογικού αιτίου.