Η φλεγμονή του κόλπου αποτελεί μία από τις πιο συνήθεις παθολογικές καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από την υπερκέραση των αμυντικών μηχανισμών του σώματος από λοιμογόνα αίτια. Τα αίτια των κολπίτιδων που υποτροπιάζουν πρέπει να διερευνώνται και να εκριζώνονται με επάρκεια. Τα πιο συνήθη από αυτά είναι η Gardnerella vaginalis, τα στελέχη Mobiluncus, το Mycoplasma hominis, τα στελέχη Peptostreptococcus, η κάντιντα και μύκητες, οι τριχομονάδες, τα χλαμύδια, ιοί (HSV-HPV).
Όταν οι κολπίτιδες εμφανίζονται συχνά μειώνουν συχνά δραματικά την ποιότητα της καθημερινότητας και της ερωτικής ζωής της γυναίκας. Τα συμπτώματα δεν είναι πάντα εμφανή, αλλά όταν υπάρχουν εκδηλώνονται με διαταραχή των κολπικών εκκρίσεων, οι οποίες μπορεί να αυξάνουν σε ποσότητα, σε σύσταση ή να αλλάζουν χαρακτηριστικά (να αλλοιώνεται η οσμή τους, να γίνονται πηχτές, να προκαλούν κνησμό). Ωστόσο τα κύρια προβλήματα που συνδέονται με τις συχνές κολπίτιδες έχουν σχέση με τον κίνδυνο ανάπτυξης χρόνιων επιπλοκών σε βάθος χρόνου:
• Oι επαναλαμβανόμενες κολπικές μολύνσεις μπορεί να προκαλέσουν ερεθισμό και ουλές. Oι ανατομικές αυτές βλάβες μπορεί να προκαλέσουν μόνιμη σεξουαλική δυσλειτουργία
• Καθιστούν ευκολότερη την δίοδο στον οργανισμό σεξουαλικώς μεταδιδόμενων ιών και μικροοργανισμών όπως είναι ο HIV.
• Η υπογονιμότητα και η στείρωση είναι επιπλοκές ατελώς θεραπευόμενων ή μη θεραπευόμενων κολπικών φλεγμονών.
• Μπορεί να γίνει αιματογενής διασπορά του παθογόνου μικροοργανισμού σε άλλα σημεία του σώματος.
Οι συχνές κολπίτιδες αποτελούν πάντοτε σημείο δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος της γυναίκας. Οι παράγοντες που συντελούν στην ορθή άμυνα του κολπικού επιθηλίου είναι σύνθετοι, περιλαμβάνουν τοπικούς και συστηματικούς παράγοντες και η επάρκειά τους πρέπει πάντα να αξιολογείται σωστά κατά την ειδική παθολογική εξέταση. Οι κύριοι συντελεστές της άμυνας του οργανισμού κατά την επίθεση λοιμογόνων παραγόντων στο κολπικό επιθήλιο είναι:
1. Τα μικρόβια της φυσιολογικής χλωρίδας του σώματος που εδράζονται στον κόλπο με χαρακτηριστικό εκπρόσωπο τον λακτοβάκιλλο. Τα μικρόβια αυτά ανταγωνίζονται τα παθογόνα και δεν τα αφήνουν να διεισδύσουν στο φυσιολογικό κολπικό επιθήλιο. Κατά τη σωστή παθολογική εξέταση στην περίπτωση των υποτροπιαζουσών κολπίτιδων πρέπει να διερευνηθούν οι παράγοντες και τα νοσήματα που αλλοιώνουν την φυσιολογική αυτή χλωρίδα, όπως είναι οι κακές συνθήκες υγιεινής, η κατάχρηση αντιβιοτικών, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, το υψηλό σάκχαρο αίματος.
Στο video που βλέπετε στην κορυφή του άρθρου, μπορείτε να παρατηρήσετε πώς η καταστροφή της φυσιολογικής χλωρίδας προσφέρει πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη της κάντιντα.
2. Το ph του κόλπου. Το φυσιολογικό ph σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας είναι 3.8-4.2. Παράγοντες που αλλάζουν σταθερά το φυσιολογικό κολπικό Ph πρέπει να διερευνώνται στην περίπτωση των κολπίτιδων που υποτροπιάζουν και να γίνεται άρση του αιτίου που αλλοιώνει το φυσιολογικό PH. Tέτοιοι παράγοντες και νοσήματα είναι το stress, κακές συνήθειες υγιεινής, ορμονικά προβλήματα.
3. Η καλή λειτουργία των λευκών αιμοσφαιρίων και των ανοσοσφαιρινών του αίματος. Η καλή αιμάτωση του κολπικού επιθηλίου και η καλή λειτουργία των αμυντικών κυττάρων είναι προϋποθέσεις καλής εκρίζωσης ενός αρχικού αυτοπεριοριζόμενου επεισοδίου κολπίτιδας. Κατά τη σωστή ιατρική μελέτη των συχνών κολπίτιδων πρέπει να διερευνηθούν παράγοντες που προκαλούν δυσλειτουργίες όπως είναι ο διαβήτης, η ανεπάρκεια των αντισωμάτων.Σε σημαντικό ποσοστό των ασθενών, οι υποτροπές είναι αποτέλεσμα μη ορθής αντιβιοτικής θεραπείας ή παθολογικών παραγόντων που αυξάνουν την πιθανότητα επαφής των μικροβίων που είναι άφθονα στο παρακείμενο έντερο και τον πρωκτό (π.χ. ύπαρξη εντερικού συριγγίου) ή αποτέλεσμα συχνών μολύνσεων από εξωτερικό φορέα μικροβίων.