Γνωρίζατε ότι 2 – 4% των ενηλίκων και 6% των παιδιών υποφέρουν από κάποιου είδους τροφική αλλεργία; Παρόλο που σήμερα γνωρίζουμε περισσότερο από ποτέ ποιές τροφές προκαλούν αλλεργίες, οι τροφικές αλλεργίες παραμένουν ένα ιδιαίτερα περίπλοκο ζήτημα.

Τι προκαλεί τις τροφικές αλλεργίες;
Το ανοσοποιητικό μας σύστημα μας προστατεύει από ξένες βλαβερές πρωτεΐνες, αναπτύσσοντας μια διαδικασία «εξόντωσής» τους. Όταν εισβάλει στο σώμα μία τέτοια βλαβερή ουσία, το ανοσοποιητικό μας σύστημα απαντά με το να παράγει αντισώματα, τα οποία προσκολλώνται στα αλλεργιογόνα κι έτσι εκδηλώνεται η αλλεργική αντίδραση. Τα πιο κοινά συμπτώματα που εμφανίζονται στις τροφικές αλλεργίες είναι κοκκινίλες στο δέρμα, φαγούρα στη μύτη και τα μάτια, φτέρνισμα, δύσπνοια, βήχας, φαγούρα στα χείλια και το στόμα, ναυτία, κράμπες και πρήξιμο στην κοιλιά, εμετός και διάρροια. Οι περισσότερες αλλεργικές αντιδράσεις στο φαγητό είναι σχετικά ήπιες και σπάνια μπορεί να έχουν σοβαρές επιπτώσεις.

Ποιές τροφές μπορεί να προκαλέσουν αλλεργία;
Παρότι όλα τα τρόφιμα μπορούν να προκαλέσουν αλλεργία, στην Ευρώπη 14 τρόφιμα φαίνεται να παρουσιάζουν το μεγαλύτερο κίνδυνο για πρόκληση αλλεργίας, γι’ αυτό είναι απαραίτητο να εφαρμόζεται γι’ αυτά ειδική νομοθεσία σχετικά με τη σήμανσή τους στις συσκευασία τους. Τα βασικά αλλεργιογόνα τρόφιμα είναι το αυγό, τα φιστίκια, το γάλα, τα δημητριακά που περιέχουν γλουτένη, το διοξείδιο του θείου (που χρησιμοποιείται ως αντιοξειδωτικό και συντηρητικό, π.χ. στα ξερά φρούτα, το κρασί, τις επεξεργασμένες πατάτες), τα λούπινα (κατηγορία οσπρίων), τα μαλάκια, η μουστάρδα, οι ξηροί καρποί με κέλυφος, τα οστρακοειδή, το σέλινο, το σουσάμι, η σόγια και τα ψάρια.

Νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Εφ’ όσον δεν υπάρχει θεραπεία για την τροφική αλλεργία, η μοναδική λύση είναι, εάν έχουμε εκδηλώσει αλλεργική αντίδραση σε κάποιο ή κάποια τρόφιμα, να αποφεύγουμε την κατανάλωσή τους. Για να διασφαλίσει η ΕΕ ότι υπάρχει διαθέσιμο το αναγκαίο επίπεδο ενημέρωσης, έχει επιβάλλει την ξεκάθαρη αναφορά των 14 κύριων αλλεργιογόνων τροφών στις ετικέτες όλων των συσκευασμένων τροφίμων, όταν χρησιμοποιούνται σε οποιαδήποτε ποσότητα στο συσκευασμένο τρόφιμο (εκτός από το διοξείδιο του θείου, το οποίο δεν είναι απαραίτητο να αναγράφεται αν περιέχεται στο συσκευασμένο τρόφιμο σε συγκεντρώσεις κάτω από 10 mg/kg). Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση ένα προϊόν που δεν περιέχει στη συνταγή του, για παράδειγμα, ξηρούς καρπούς, να παρασκευάζεται στον ίδιο χώρο με κάποιο τρόφιμο που περιέχει ξηρούς καρπούς, με αποτέλεσμα τελικά το προϊόν αυτό να περιέχει ίχνη ξηρών καρπών και, συνεπώς, να περιέχει τα αλλεργιογόνα τους. Τις περισσότερες φορές, η πιθανότητα μιας τέτοιας επιμόλυνσης αναφέρεται προαιρετικά στις ετικέτες της συσκευασίας ως «ίσως να περιέχει», κάτι που προσφέρει πολύ σημαντική πληροφορία στους καταναλωτές.

Πηγή : http://www.nutrimed.gr