Ας ρίξουμε φως σε ένα λιγότερο γνωστό λαχανικό, το φινόκιο. Το φινόκιο είναι συγγενικό του κόλιανδρου, του καρότου, και του άνηθου, και όλα τα μέρη του – βολβός, κοτσάνι, φύλλα και σπόρια – είναι φαγώσιμα. Το φυτό έχει έναν λευκό βολβό, πράσινα κοτσάνια και φτερωτά φύλλα.
Πρόκειται ουσιαστικά για τη ρίζα του μάραθου (μαραθόριζα) με την χαρακτηριστική αρωματική οσμή ούζου και το λευκό σφαιρικό σχήμα. Τα σπόρια του φινόκιο απαντώνται σαν συστατικό σε Ινδικά μπαχαρικά και Ιταλικά λουκάνικα. Το φινόκιο μπορεί να φαγωθεί ωμό ή μαγειρεμένο. Ωμό έχει τραγανή υφή (σαν το σέλερυ) και έχει γεύση όμοια με γλυκάνισο. Όταν μαγειρεύεται, το λαχανικό μαλακώνει και η γεύση του γίνεται πιο ήπια και γλυκιά.
Το φινόκιο πρωτοανακαλύφθηκε και χρησιμοποιήθηκε από τους αρχαίους έλληνες, και θεωρείται ότι διαδόθηκε από τους ρωμαίους. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι οι σπόροι του φινόκιο ήταν ιδιαίτερα ωφέλιμοι στην όραση. Επίσης θεωρούσαν ότιεπαύξανε τη δύναμη. Στην αρχαία Ελλάδα, θεωρείτο σύμβολο επιτυχίας. Στην πιο πρόσφατη ιστορία, οι Πουριτανοί αναφέρονταν στο φινόκιο ως «σπόρος συνάντησης» καθώς ήταν σύνηθες να μασάνε τους σπόρους του φυτού σε συνευρέσεις. Σήμερα, ο σπόρος χρησιμοποιείται ευρέως στην Ινδία ως δροσιστικό αναπνοής μετά το δείπνο και επίσης για να τους βοηθήσει στην πέψη. Οι Ρωμαίοι έτρεφαν ιδιαίτερη εκτίμηση για το βλαστό, καταναλώνοντάς το για γεύση αλλά και γιατί πίστευαν ότι προλαμβάνει την παχυσαρκία. Η ελληνική λέξη του φυτού προέρχεται από τη λέξη «μαραίνω», δηλαδή γίνομαι λεπτότερος. Μπορεί να υπάρχει κάποια βάση σε αυτόν τον ισχυρισμό καθώς οι σπόροι αυτοί είναι γνωστό ότι καταστέλλουν λίγο την όρεξη. Οι Πουριτανοί μασούσαν τους σπόρους σε περιόδους νηστείας και να καταπολεμήσουν την πείνα.
Το φινόκιο είναι καλή πηγή νιασίνης, ασβεστίου, σιδήρου, φωσφόρου, μαγνησίου και χαλκού, ενώ είναι πολύ καλή πηγή Βιταμίνης C, ενός ισχυρού αντιοξειδωτικού, καθώς και φυτικών ινών, φυλλικού οξέος, καλίου και μαγγανίου. Ενώ το μαγγάνιο βρίσκεται μόνο σε μικρές ποσότητες στο σώμα μας, παίζει σημαντικό ρόλο ως ενεργοποιητής πολλών μεταβολικών ενζύμων.
Πηγή : http://stavroulacooking.com/