Μια πολύ σημαντική έρευνα που καταρρίπτει τον μύθο της αρνητικής επιρροής της ενόργανης γυμναστικής πάνω στην ανάπτυξη του αθλητή και αθλήτριας. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τον πρώην αθλητή της γυμναστικής Απόστολο Ντάνη, Καθηγητή των ΤΕΦΑΑ Αθηνών και σήμερα σύμβουλο Φυσικής Αγωγής.
H παρούσα δημοσίευση αξιζει να βρίσκεται στους δικτυακούς τόπους όλων των συλλόγων γυμναστικής προς ενημέρωση κάθε ενδιαφερομένου (και πιθανώς παραπληροφορημένου) γονέα που θέλει να αποφασίσει για τον μέλλον του παιδιού του.
Για τη σύγκριση χαρακτηριστικών ανάπτυξης των αθλητών και αθλητριών της ενόργανης γυμναστικής με αντίστοιχα μη αθλούμενων μαθητών και μαθητριών συγκεντρώθηκαν δεδομένα από 267 Ελληνίδες αθλήτριες ενόργανης γυμναστικής και μαθήτριες, και από 1927 αθλητές/αθλήτριες ενόργανης γυμναστικής και μαθητές/μαθήτριες της Δ.Γερμανίας ηλικίας 7-19 χρόνων. Τα δεδομένα περιελάμβαναν την ημερομηνία γεννήσεως, το ύψος, το βάρος, στα κορίτσια την εμμηναρχή, την αθλητική δραστηριότητα και το ύψος των γονέων.
Η ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι οι αθλητές και οι αθλήτριες της ενόργανης γυμναστικής ήταν κοντύτεροι και ελαφρύτεροι σ όλες τις ηλικίες. Οι διαφορές ήταν μικρότερες (όχι πάντα σημαντικές) στις νεότερες ηλικίες και μεγαλύτερες στη φάση της εφηβίας. Στην αναλογία του βάρους προς το ύψος (σταθμικός δείκτης) μ’ εξαίρεση το ελληνικό δείγμα, δεν εξακριβώθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές. Οι διαφορές επίσης στο σωματικό βάρος ήταν μικρές στις μεγαλύτερες ηλικίες.
Τόσο στους αθλητές όσο και στις αθλήτριες της ενόργανης γυμναστικής παρατηρήθηκε μια καθυστέρηση 1- 2 χρόνων στην αλματική αύξηση της εφηβίας. Ακόμα μια καθυστέρηση παρατηρήθηκε στην εμμηναρχή των Ελληνίδων (2,2 χρόνια) και των Γερμανίδων αθλητριών (1,6 χρόνια). Μια σημαντική συσχέτιση της εμμηναρχής εξακριβώθηκε με την εβδομαδιαία ποσότητα της προπόνησης.
Τα παρακάτω τρία στοιχεία α) οι εμφανιζόμενες διαφορές ήδη από τις μικρότερες εξαταζόμενες ηλικίες, β) το σημαντικά μικρότερο ύφος των γονέων των αθλητών και αθλητριών και γ) η ομοιότητα της συσχέτισης ανάμεσα σε αθλητές και μαθητές καθώς επίσης αθλήτριες και μαθήτριες του ύψους παιδιών-γονέων, βεβαιώνουν την κληρονομική προδιάθεση του χαμηλού αναστήματος στην ενόργανη γυμναστική. Μια επίδραση της προπόνησης δεν αποδείχτηκε με βάση τα στοιχεία της χρησιμοποιημένης μεθόδου.
Η πορεία εξέλιξης του δείκτη συσχέτισης δείχνει μια μεγάλη ομοιότητα τόσο ανάμεσα στις αθλήτριες και μαθήτριες όσο και ανάμεσα στους αθλητές και μαθητές. Αυτό φανερώνει μια σχετικά όμοια έκφραση του κληρονομικόυ παράγοντα σε αθλήτριες και μαθήτριες καθώς επίσης σε αθλητές και μαθητές (όπως αυτός αξιολογείται από τη συσχέτιση με το ΰψος των γονέων).
Το σημαντικά μικρότερο ύψος των γονέων των αθλητών και αθλητριών σε σχέση με το ύψος των γονέων των μαθητών και μαθητριών αποδεικνύει επίσης την κληρονομική προδιάθεση στην ενόργανη γυμναστική. Οι μικρότερες τιμές ύψους στους γονείς των αθλητών και αθλητριών επιμέρους σ’ όλες τις ηλικίες ενισχύει ακόμα περισσότερο αυτή την άποψη.
Ακόμα η ύπαρξη των διαφορών στο ύψος των αθλητριών και μαθητριών, καθώς επίσης αθλητών και μαθητών απ’ τις αρχικές (εξεταζόμενες) ηλικίες είναι ένα επιπλέον επιχείρημα για την παρουσία της κληρονομικής εξάρτησης.
Φαίνεται λοιπόν ότι το χαμηλό ανάστημα των αθλητών και αθλητριών της ενόργανης γυμναστικής έχει την εξήγησή του κύρια στη κληρονομική ρύθμιση. Το ερώτημα μένει λοιπόν, αν αυτό το κληρονομικά προκαθορισμένο, μικρό ανάστημα επιδέχεται μια επιπλέον επίδραση από την προπόνηση.
Πάνω σ’ αυτό κατονομάζονται τρία σημεία, τα οποία θα μπορούσαν να ισχυρισθούν ότι κάτι τέτοιο: α) Οι μικρότερες διαφορές στις αρχικές ηλικίες, οι οποίες όμως μπορούν να εξηγηθούν επίσης μέσα από μια παραπέρα επιλογή ταλέντων και μέσα από την αύξηση του ύψους (και συνεπώς αύξηση των απόλυτων διαφορών), β) Η καθυστέρηση της ωρίμανσης του φύλου, η οποία όμως δεν μπορεί ν’ αποδείξει κάποια επίδραση στην τελική τιμή του ύψους, γ) Οι συστηματικά μικρότερες τιμές των δεικτών συσχέτισης στις αθλήτριες σε σχέση με τις μαθήτριες.. Επειδή όμως οι διαφορές δεν είναι αρκετά καθαρές σ’ όλες τις ηλικίες και το ίδιο δεν παρατηρείται στους αθλητές και μαθητές, δεν θάπρεπε να συμπεράνουμε τόσο εύκολα ότι υπάρχει κάποια επίδραση.
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, η κληρονομικότητα είναι ο κύριος προσδιοριστικός παράγοντας για το σωματικό ύψος των αθλητών και αθλητριών της ενόργανης γυμναστικής. Αν υπάρχει μια επιπλέον επίδραση από την προπόνηση δεν μπορεί ν’ αποδειχθεί με βάση τα στοιχεία της χρησιμοποιημένης μεθόδου.
Πηγή : http://www.nutrimed.gr