«Με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να ακυρώσουμε το ραντεβού μας. Απογοητεύτηκα. Είχα ήδη αρχίσει να ετοιμάζομαι. Πάλι μόνη θα μείνω απόψε. Δεν το αντέχω αυτό που συμβαίνει. Πρέπει να φάω κάτι. Θέλω να νιώσω λίγο καλύτερα. Η σοκολάτα δεν ήταν αρκετή. Θα παραγγείλω κάτι απέξω. Μία πίτσα. Και κάτι πατατάκια που έχω στο ντουλάπι. Δεν μπορώ να το ελέγξω. Έχω φουσκώσει αλλά θέλω κι άλλο. Το γλυκό κουταλιού. Και τα μπισκότα. Είμαι ένα τέρας. Θα χοντρύνω. Πρέπει να κάνω εμετό. Να τα βγάλω από μέσα μου. Ας κάνω γρήγορα.»
Στους κλάδους της Κλινικής Ψυχολογίας και τη Ψυχιατρικής η σχέση μας με το φαγητό αποτελεί αντικείμενο μελέτης. Ορισμένες φορές η συναισθηματική μας κατάσταση επηρεάζει την όρεξή μας, ενώ άλλες φορές ο τρόπος που τρώμε αποτελεί σύμπτωμα διαταραχής. Στη σημερινή εποχή, ο δυτικός τρόπος ζωής και τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς συμβάλλουν στην εμφάνιση διαταραχών που σχετίζονται με το φαγητό. Η πιο συχνή από τις διαταραχές αυτές είναι η ψυχογενής βουλιμία.
Η ψυχογενής βουλιμία εμφανίζεται σημαντικά περισσότερο σε γυναίκες και η έναρξή της εντοπίζεται συνήθως στην εφηβεία. Ωστόσο, όλο και συχνότερα τη συναντάμε και σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Οι άνθρωποι με βουλιμία δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο βάρος και την εικόνα του σώματός τους, η οποία επηρεάζει σημαντικά την αυτοεκτίμησή τους.
Το κύριο χαρακτηριστικό της διαταραχής είναι τα συχνά επεισόδια υπερβολικής κατανάλωσης φαγητού κατά τη διάρκεια των οποίων ο βουλιμικός έχει την αίσθηση ότι δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του. Σε ένα τέτοιο επεισόδιο μπορεί να καταναλώσει για παράδειγμα ένα πιάτο μακαρόνια, 3 σουβλάκια, 2 χάμπουργκερ, 2 σοκολάτες και 1 πακέτο πατατάκια. Μετά το περιστατικό εμφανίζονται συμπεριφορές που ονομάζονται «αντισταθμιστικές» και έχουν στόχο την αποφυγή πρόσληψης βάρους. Οι πιο συνήθεις τέτοιες συμπεριφορές είναι η πρόκληση εμέτου, η λήψη καθαρτικών ή/και διουρητικών, η έντονη γυμναστική, η υπερβολική δίαιτα ή αφαγία κ.α. Οι άνθρωποι με βουλιμία εγκλωβίζονται σε ένα φαύλο κύκλο όπου ένα επεισόδιο υπερφαγίας γεννά ενοχές και άγχος, που με τη σειρά τους φέρνουν ακραίες αντισταθμιστικές συμπεριφορές, η οποίες θα οδηγήσουν σε νέο επεισόδιο κ.ο.κ. Αξίζει να σημειωθεί πως στη βουλιμία συνήθως καταγράφεται βάρος στα όρια του φυσιολογικού.
Η νευρογενής βουλιμία είναι μια αρκετά σοβαρή κλινική κατάσταση η οποία εκτός από τις ψυχολογικές συνέπειες συχνά προκαλεί σοβαρές ιατρικές επιπλοκές. Συνήθως επηρεάζονται το καρδιαγγειακό σύστημα (υποκαλιαιμία, αρρυθμίες, ανακοπή), το γαστρεντερικό (οισοφαγίτιδα, γαστρίτιδα), εμφανίζονται διαβρώσεις στα δόντια, διαταραχές στον κύκλο της γυναίκας κ.α. Πάρα πολύ συχνά ταυτόχρονα με τη βουλιμία διαγιγνώσκεται και κατάθλιψη.
Αν κάποιος υποψιάζεται πως πάσχει από τη διαταραχή συνίσταται να ζητήσει άμεσα βοήθεια από ειδικό. Η αποτελεσματικότερη θεραπεία για τη νευρογενή βουλιμία είναι η γνωσιακή ψυχοθεραπεία πιθανόν σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή. Σε κάθε περίπτωση κρίνεται αναγκαίος ο πλήρης ιατρικός έλεγχος κατά προτίμηση υπό την επίβλεψη ψυχιάτρου.
Η γνωσιακή ψυχοθεραπεία εστιάζει στο παρόν πρόβλημα και έχει διάρκεια περίπου 20 συνεδρίες. Στόχος της θεραπείας είναι η με τη βοήθεια του θεραπευτή ο ασθενής θα μάθει να κατανοεί το πρόβλημά του με γνωσιακό τρόπο, να εντοπίσει τις δυσλειτουργικές σκέψεις, να αναπτύξει νέες στρατηγικές αντιμετώπισης και αποτελεσματικότερο τρόπο σκέψης και να αποκαταστήσει τη σχέση με τον εαυτό του και το σώμα του. Επιπλέον, κρίνεται απαραίτητη η συνεργασία με διαιτολόγο ώστε ο θεραπευόμενος να εκπαιδευτεί στους κανόνες ορθής διατροφής, να διαλύσει μύθους που πιθανόν φέρει σχετικά με τον τρόπο πρόσληψης βάρους και τις «απαγορευμένες» τροφές αλλά και να καταρτισθεί ένα πρόγραμμα ισορροπημένης διατροφής.
Πηγή : http://www.diatrofi.gr/