Σε προηγούμενο άρθρο παρουσιάσαμε το σύνδρομο κακής στάσης του αυχένα και της πλάτης και περιγράψαμε τα στοιχεία του συνδρόμου αλλά και το πώς μπορεί η Χειροπρακτική να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα. (http://xeiropraktiki.blogspot.com/2010/10/blog-post.html).
Μια παρόμοια διαμόρφωση είναι πολύ συχνή και εμφανίζεται με ανάλογο τρόπο στην οσφυϊκή περιοχή (μέση) και στην περιοχή της λεκάνης. Εδώ έχουμε και πάλι έναν συνδυασμό σφιγμένων και αδύναμων / ατροφικών μυών τους οποίους αναπτύσσει το σώμα σύμφωνα με μια συγκεκριμένη τάση για λανθασμένη στάση. Το πιο συχνό χαρακτηριστικό ενός ασθενούς που πάσχει από σύνδρομο κακής στάσης είναι οι σφιγμένοι ραχιαίοι μύες (οι μύες της μέσης και της πλάτης μας που “συγκρατούν” το σώμα μας σε όρθια θέση). Το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι τόσο συχνό που υπάρχει πιθανότητα να υποφέρετε από αυτό και εσείς που διαβάζετε τώρα αυτό το άρθρο!
Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν αυτό το σύνδρομο είναι αυτοί που κάνουν κατά κύριο λόγο βαριές και επίπονες εργασίες (οικοδόμοι, μεταφορείς, οδηγοί κ.λπ.) και καταπονούν την περιοχή της μέσης τους. Είναι όμως πολύ συχνό από αυτό το πρόβλημα να υποφέρουν και άνθρωποι που κάνουν ακόμα και καθιστικές δουλειές καθώς η ατροφία/αδυναμία κάποιων μυών (κοιλιακοί μύες, γλουτιαίοι μύες) μπορεί να οδηγήσει σε συμπτώματα Οσφυαλγίας και Ισχιαλγίας.
Για να διατηρήσει το σώμα μας αυτήν την αφύσικη στάση πρέπει να προσαρμοστεί και να “ενεργοποιήσει” συγκεκριμένους μύες. Αν σκεφτούμε το μήκος ενός μύ όταν βρίσκεται σε σύσπαση αυτό είναι κοντύτερο ή βραχυμένο όπως λέμε. Αν αυτή η σύσπαση διατηρηθεί για πολύ ώρα τότε ο μυς θα παραμείνει όντως κοντύτερος και θα οδηγηθεί σε χρόνια βράχυνση (σφίξιμο ή σύσπαση).
Δεν είναι μόνο αυτό όμως. Ας σκεφτούμε και τους μύες που ΔΕΝ χρησιμοποιούμε όταν είμαστε στις συγκεκριμένες λάθος στάσεις. Οι μύες στο ανθρώπινο σώμα έχουν μια αξιοθαύμαστη ισορροπία. Όταν ένας μυς εργάζεται ο αντίθετος του μυς βρίσκεται σε χαλάρωση. Σε αρκετές περιπτώσεις δε ο αντίθετος μυς μπορεί να βρίσκεται και σε διάταση. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον δικέφαλο στο μπράτσο μας. Όταν σηκώνουμε ένα βάρος αυτός ενεργοποιείται ώστε να το σηκώσει. Ο τρικέφαλος που είναι ο “ανταγωνιστής” του δεν εργάζεται κατά τη διάρκεια της άρσης και ενδεχομένως να τον αισθανθείτε να διατείνεται κατά το τέλος της κίνησης του μπράτσου. Είναι λοιπόν αυτή η συνεχής διάταση και έλλειψη χρήσης των ανταγωνιστών που τους κάνει αδύναμους και ατροφικούς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω αλλαγές στο σώμα και να δυσκολέψει περισσότερο την προσπάθεια του σώματος να διατηρήσει σωστή στάση στην περιοχή της μέσης.
Εικ. Παρατηρήστε την αυξημένη λόρδωση στην περιοχή της μέσης
Γι’ αυτό το λόγο οι ασθενείς με κακή στάση στη μέση και τη λεκάνη έχουν σφιχτούς τους ραχιαίους μύες της μέσης αλλά και τον λαγονοψοίτη μυ που κάμπτει το μηρό (στην περιοχή της “ελιάς”). Χαρακτηριστικότερη βέβαια είναι η αδυναμία/ατροφία που παρουσιάζουν αυτοί οι ασθενείς στους κοιλιακούς μύες αλλά και στους μύες των γλουτών.
Οσφυαλγία (http://xeiropraktiki.blogspot.com/2010/10/blog-post_04.html)
Πώς θεραπεύεται το σύνδρομο αυτό :
Η θεραπεία του συνδρόμου αυτού ακολουθεί τα παρακάτω βήματα :
Μείωση ή εξάλειψη του παράγοντα καταπόνησης. Δηλαδή αν το πρόβλημα αυτό μας ενοχλεί επειδή σηκώνουμε πολλά βάρη ή καταπονούμε πάρα πολύ την περιοχή της μέσης μας τότε το πιο σημαντικό είναι να αλλάξουμε τις συνήθειες μας ώστε να μην χειροτερεύουμε το πρόβλημα. Επίσης είναι δυνατόν να ευθύνεται η αδυναμία της οσφυοπυελικής περιοχής οπότε θα προτείνουμε στον ασθενή μας μια σειρά από ασκήσεις Δυναμικής Σταθεροποίησης.
Αν οι πόνοι επιμένουν και μετά τη Μείωση ή εξάλειψη του παράγοντα καταπόνησης τότε :
Απευθυνόμαστε σε κάποιον ειδικό. Το σύνδρομο κακής στάσης απαιτεί έναν συνδυασμό από διατάσεις των σφιγμένων μυών, ειδικές πιέσεις, Χειροπρακτικές ανατάξεις (ήπιες τεχνικές επαναφοράς των σπονδύλων) και Δυναμική σταθεροποίηση των συγκεκριμένων μυϊκών ομάδων που θα στηρίξουν καλύτερα το σώμα μας.
Απευθυνόμαστε σε κάποιον ειδικό. Το σύνδρομο κακής στάσης απαιτεί έναν συνδυασμό από διατάσεις των σφιγμένων μυών, ειδικές πιέσεις, Χειροπρακτικές ανατάξεις (ήπιες τεχνικές επαναφοράς των σπονδύλων) και Δυναμική σταθεροποίηση των συγκεκριμένων μυϊκών ομάδων που θα στηρίξουν καλύτερα το σώμα μας.