Πολλοί έχουν ρίξει το φταίξιμο των παραπανισιων κιλών στο άγχος, αλλα κατι τέτοιο μπορεί να ισχύει τελικά; Είναι απλά μια δικαιολογία για να καλύψει το ότι φάγαμε λίγο παραπάνω ή πράγματι το στρες, το οποίο φαίνεται να έχει αυξηθεί στην περίοδο της οικονομικής κρίσης, μπορεί να μας οδηγήσει στην παχυσαρκία; Και αν, για ποιο είδος στρες μιλάμε και γιατι δεν συμβαίνει σε όλους;

Οξύ vs χρονια στρες
Όταν βιώνουμε μια οξεία κατάσταση στρες, όπως όταν ζούμε μια επικίνδυνη στιγμή ή μια απειλή, ο εγκέφαλος στέλνει ένα σήμα σε διαφορά όργανα και συστήματά του οργανισμού, ενεργοποιώντας τον άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-επινεφριδίων, που είναι υπεύθυνο για την έκκριση των ορμονών του στρες. Αυτή η ενεργοποίηση των ορμονών οδηγούν σε μια αλληλουχία αντιδράσεων στο σώμα, όπως στην αύξηση των καρδιακών παλμών και του ρυθμού της αναπνοής, στην κινητοποίηση της γλυκόζης για μεταφορά και παροχή ενέργειας σε μύες και εγκέφαλο, ώστε να έχουμε άμεση ανταπόκριση. Μόλις η στρεσογόνος κατάσταση περάσει, σταδιακά το σώμα επανέρχεται στην πρότερη κατάσταση (ομοιόσταση).

Στην περίπτωση του χρόνιου στρες, ωστόσο, η κατάσταση είναι διαφορετική, καθώς η έκθεση στις ορμόνες του στρες και ιδίως στην κορτιζόλη είναι διαρκής και παρατεταμένη, και το σώμα δεν επιστρέφει ουσιαστικά σε κατάσταση ηρεμίας. Αυτή η κατάσταση μπορεί να επιφέρει διαφορά προβλήματα υγείας, κυρίως στο ανοσοποιητικο, στο καρδιαγγειακό και το κεντρικό νευρικό σύστημα, αλλα επιπλέον σήμερα γνωρίζουμε ότι μπορεί να επηρεάσει αρνητικά και το βάρος μας.

Πως το κάθε είδος στρες επηρεάζει την όρεξη και την πρόσληψη φαγητού;
Το οξύ, έντονο στρες, όπως αυτο που βιώνουμε σε μια επικίνδυνη κατάσταση, οδηγεί σε μείωση της όρεξης και του φαγητού. Ωστόσο, σε καταστάσεις παρατεταμένου ή χρόνιου στρες, όπως το άγχος της δουλειάς ή το άγχος για την οικονομική επιβίωση, παρατηρούνται ποικίλες αντιδράσεις ως προς την κατανάλωση φαγητού, που διαφέρουν απο άτομο σε άτομο. Υπολογίζεται ότι περίπου ένα 30% των ατόμων έχει μειωμένη όρεξη ακόμα και σε καταστάσεις παρατεταμένου στρες, όμως το υπόλοιπο 70% τείνει μάλλον να τρώει περισσότερο… Για αυτή τη διαφορά φαίνεται να ευθυνεται το σύστημα που καθορίζει την έκκριση των ορμονών του στρες (υποθάλαμος-υπόφυση-επινεφρίδια), ωστόσο ο ακριβής μηχανισμός δεν είναι πλήρως διευκρινισμένος.

Επιπλέον, αρκετές έρευνες συμφωνούν ότι η έκθεση των ατόμων με χρόνιο στρες στα αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης συσχετίζεται με αυξημένο λίπος στην περιοχή της κοιλιάς, αυτο που ονομάζουμε αλλιώς και κεντρικού τύπου παχυσαρκία, που ως γνωστό είναι περισσότερο επικίνδυνη για την υγεία, κυρίως του καρδιαγγειακού συστήματος.

Συμπερασματικά, μπορεί πράγματι κάποιος που σας παραπονιέται ότι δεν τρώει πολύ και ότι παχαίνει απο το άγχος να λέει την αλήθεια, ή τουλάχιστον ένα μέρος της αλήθειας (καθώς συχνά παράλληλα συνυπάρχει και συναισθηματικό φαγητό), αλλα το βαθμό στον οποίο συμβαίνει αυτο δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Αν αισθανεστε ότι η κατασταση με το χρόνιο στρες σας έχει ξεφύγει απο τον έλεγχο μπορείτε να ζητησετε τη συμβουλή ενός γιατρού και να κάνετε τις αντιστοιχες ορμονικές εξετασεις για να δειτε πως μπορείτε να το αντιμετωπισετε. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο συνδυασμός μιας ισορροπημένης διατροφής με σωματική δραστηριότητα και άσκηση μπορεί να βοηθήσει στον καλύτερο έλεγχο του βάρους σας, σε οποία κατάσταση στρες κι αν βρίσκεστε.

Πηγή : http://www.nutrimed.gr