Η εφηβεία θεωρείται ότι είναι η στιγμή που τα παιδιά απομακρύνονται από την άσκηση – αλλά μια μελέτη που δημοσιεύεται στο British Journal of Sports Medicine υποστηρίζει ότι αυτό συμβαίνει πολύ νωρίτερα, γύρω στην ηλικία των επτά ετών.

Η καθιστική ζωή αντικαθιστά τη φυσική δραστηριότητα από τη στιγμή που τα παιδιά αρχίζουν το σχολείο, όπως δείχνει η έρευνα, παρά το γεγονός ότι τα παιδιά θα πρέπει να κάνουν τουλάχιστον μια ώρα άσκησης την ημέρα. Πολλά από τα 400 παιδιά που συμμετείχαν στη μελέτη όμως, έκαναν λιγότερη, καθώς μεγάλωναν.

Οι εμπειρογνώμονες από τα Πανεπιστήμια της Γλασκώβης και του Νιούκασλ παρακολούθησαν τα επίπεδα δραστηριότητας των παιδιών σε διάστημα οκτώ ετών, χρησιμοποιώντας αισθητήρες  που φορούσαν τα παιδιά.

Η ποσότητα της άσκησης που έκαναν μετρήθηκε στην ηλικία των επτά ετών και στη συνέχεια και πάλι στην ηλικία των εννέα, των 12 και των 15 ετών.

Κατά μέσο όρο, τα αγόρια έκαναν 75 λεπτά άσκησης την ημέρα όταν ήταν επτά, πέφτοντας στο 51 λεπτά, την ηλικία των 15. Το μέσο κορίτσι είχε δραστηριότητα 63 λεπτών την ημέρα μέτριας έως έντονης σωματικής άσκησης, όταν επτά χρονών, η οποία έπεφτε στα 41 λεπτά στην ηλικία των 15 ετών.

Τα περισσότερα αγόρια και τα κορίτσια στη μελέτη είχαν μέτριου επιπέδου δραστηριότητα στην ηλικία των επτά, η οποία στη συνέχεια έφθινε σταδιακά. Αλλά ένας στα πέντε αγόρια φάνηκε να αντιστέκονται στην τάση και κατάφεραν να διατηρήσουν τα επίπεδα άσκησής τους κατά τη διάρκεια των οκτώ ετών της έρευνας. Ήταν αυτά που ξεκίνησαν με τα υψηλότερα επίπεδα δραστηριότητας σε ηλικία επτά ετών, όπως είπαν οι ερευνητές.

Αν και η μελέτη δεν μπορεί να αποδείξει αυτό που προκαλεί τη μείωση της φυσικής δραστηριότητας, ο καθηγητής John Reilly, συγγραφέας της μελέτης, είπε ότι «κάτι δεν πάει καλά», πολύ πριν από την εφηβεία.

Διαφορετική έρευνα για την ίδια ομάδα παιδιών διαπίστωσε ότι ο χρόνος που χάνεται από την άσκηση δαπανήθηκε στο καθισιό. Τα παιδιά στα επτά τους περνούσαν τη μισή μέρα τους καθιστά και στην ηλικία των 15 ετών ο χρόνος αυτός φτάνει τα τρία τέταρτα της ημέρας.

«Η δραστηριότητα μειώνεται σταδιακά από τη στιγμή που αρχίζουν να πηγαίνουν στο σχολείο, όταν υπάρχει μια σημαντική αλλαγή στον τρόπο ζωής», δήλωσε ο καθηγητής Reilly. «Τα σχολεία θα πρέπει να αποτελούν πιο δραστήριο περιβάλλον. Θα πρέπει να υπάρχουν περισσότερα διαλείμματα δραστηριότητας για να ανακόπτουν τις μεγάλες περιόδους καθισιού».

Αλλά τόνισε ότι και οι εξωσχολικές δραστηριότητες θα έπρεπε επίσης να παίζουν ρόλο, επειδή τα παιδιά ξοδεύουν μόνο το μισό του χρόνου τους στο σχολείο.

Πηγή : http://www.iatrikanews.gr/