Τα ούρα αποτελούν έναν από τους καθρέπτες της υγείας του σώματος. Η πραγματικότητα αυτή ήταν γνωστή από τα αρχαία χρόνια. Με επισκόπηση των ούρων κατά την αρχαιότητα, οι ιατροί προσπαθούσαν να διαγνώσουν εάν η νόσος από την οποία έπασχε ο ασθενής, θα είχε ή όχι μοιραία κατάληξη.
Τα ούρα παράγονται στο ουροποιητικό σύστημα. Το ουροποιητικό σύστημα περιλαμβάνει τα νεφρά, τους σωλήνες που συνδέουν τα νεφρά με την κύστη (ουρητήρες), την ουροδόχο κύστη, τον σωλήνα μέσω του οποίου τα ούρα εκχέονται προς τα έξω (ουρήθρα).
Στον υγιή οργανισμό, πολλοί παράγοντες διαμορφώνουν τη συχνότητα της διούρησης με κυριότερους την ιδιοσυγκρασία, την πρόσληψη νερού, την περιβαλλοντική θερμοκρασία και την δομή των τροφίμων.
Συχνουρία καλείται το παθολογικό σύμπτωμα που χαρακτηρίζεται από αύξηση της συνήθους συχνότητας διούρησης που εμφανίζει ένα συγκεκριμένος οργανισμός. Σύμφωνα με μελέτες μία στις έξι γυναίκες και ένας στους επτά άνδρες υποφέρουν από συχνουρία με ποσοστά που ξεπερνούν το 17% σε ηλικίες άνω των 40 ετών.
Η συχνουρία μπορεί να εμφανίζεται μόνο κατά την διάρκεια της ημέρας ή μόνο κατά τη νύχτα (νυκτουρία) ή να εμφανίζεται και κατά την ημέρα και κατά τη νύχτα. Η συχνουρία μπορεί να υποβαθμίσει δραματικά την ποιότητα ζωής του πάσχοντα και την ικανότητα επιτέλεσης συνήθων καθηκόντων. Σε αρκετές περιπτώσεις η νυκτουρία προκαλεί αυπνία στον πάσχοντα ή στο σύντροφο που κοιμάται με τον πάσχοντα. Αυτά τα φαινόμενα οδηγούν σε επίμονες περιπτώσεις στην αναζήτηση ιατρικής βοήθειας.
Στον φυσιολογικό οργανισμό, τα ούρα παράγονται φυσιολογικά, νερό και άχρηστες ουσίες του μεταβολισμού (π.χ. ουρία κρεατινίνη όξινα προϊόντα) απομακρύνονται ομαλά από το σώμα. Όταν τοξικές ή φυσιολογικώς παραγόμενες ουσίες συσσωρεύονται στον οργανισμό με παθολογικό τρόπο, ο οργανισμός προσπαθεί να τις αποβάλλει αυξάνοντας το ποσό των παραγόμενων ούρων. Σε άλλες περιπτώσεις υπάρχει βλάβη στο ουροποιητικό σύστημα ή σε παρακείμενα όργανα που επηρεάζουν την ροή των ούρων.
Ανάλογα με τον παράγοντα που προκαλεί αυξημένη διούρηση μπορεί να συνυπάρχει πόνος ή δυσφορία κατά την ούρηση, έπειξη για ούρηση, δυσκολία στην ούρηση, απώλεια ελέγχου της ουροδόχου κύστης, ασυνήθιστο χρώμα των ούρων, πόνος κατά τη συνουσία, σταγονοειδής ούρηση, αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, αλλαγή στο χρώμα των ούρων.
Συνήθη αίτια που προκαλούν αυξημένη διούρηση είναι:
· Η εγκυμοσύνη
· Η υπερβολική κατανάλωση νερού, αλκοόλ ή καφεΐνης
· Ο διαβήτης
· Το αυξημένο ουρικό οξύ αίματος
· Η λοίμωξη ή η βλάβη ή ο ερεθισμός της ουροδόχου κύστης
· Η βλάβη των μυών των νεύρων ή των ιστών που επηρεάζουν τη λειτουργία της ουροδόχου κύστης
· Φάρμακα ή ποτά που αυξάνουν την παραγωγή ούρων
· Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη (ΒΡΗ)
· Οι λίθοι του ουροποιητικού συστήματος
· Οι ουρολοιμώξεις
· Η προστατίτιδα
· Τα στενώματα ουρήθρας
· Οι βλάβες των νεφρών
· Η ακράτεια ούρων
· Οι φλεγμονές των γεννητικών οργάνων
· Οι ορμονικές διαταραχές
· Νευρολογικές βλάβες που αλλοιώνουν τα αντανακλαστικά της διούρησης
· Τα ψυχοσωματικά προβλήματα
Η σωστή παθολογική εξέταση έχει κομβικό ρόλο στην ορθή διάγνωση και την αιτιολογική θεραπεία.
Ο εργαστηριακός έλεγχος παραγγέλλεται ανάλογα με τα ευρήματα της ιατρικής εξέτασης.
Γενικά μέτρα που πρέπει να τηρούν οι πάσχοντες από συχνουρία:
1.Αλκοολούχα ποτά: Μπύρα, κρασί, οινοπνευματώδη σε οποιαδήποτε μορφή, αυξάνουν την έπειξη για ούρηση και πρέπει να αποφεύγονται από τους πάσχοντες από συχνουρία. Ιδιαίτερα ο πάσχων από συχνουρία πρέπει να μην πίνει αλκοολούχα ποτά μετά το μεσημέρι.
2.Καφές, τσάι, αφεψήματα, χυμοί energy drinks αναψυκτικά αεριούχα ποτά: Aυξάνουν την έπειξη για ούρηση και πρέπει να αποφεύγονται.
3.Άγχος: Αυξάνει τα φυσιολογικά αντανακλαστικά της ουροδόχου κύστης. Οι πάσχοντες από συχνουρία πρέπει να αποφεύγουν δυσάρεστες συναντήσεις και να καλλιεργούν μεθόδους αγχόλυσης.
4. Σάκχαρο αίματος: Το σάκχαρο αυξάνει την ωσμωτική διούρηση και πρέπει να ευρίσκεται σε ιδανική ρύθμιση.
5. Φλεγμονές: Τα μικρόβια ερεθίζουν το ουροποιητικό σύστημα και προκαλούν συχνουρία. Οι πάσχοντες πρέπει να φορούν προφυλακτικό να επιλέγουν προσεκτικά το σεξουαλικό τους σύντροφο και να ουρούν πριν και μετά τη συνουσία.