Η αποφρακτική αρτηριοσκληρυντική αγγειοπάθεια είναι ο πιο σοβαρός οργανικός παράγοντας, που απειλεί το σώμα με την πάροδο της ηλικίας. Ευρίσκεται στην βάση του μηχανισμού πρόκλησης βλαβών στην κυκλοφορία και ανάπτυξης εμφράγματος, ανδρικής ανικανότητας οργανικής αιτιολογίας, εγκεφαλικού επεισοδίου, πρόωρης γήρανσης.
Τα παθολογικά αυτά προβλήματα δεν εμφανίζονται, στην πλειοψηφία των πασχόντων ασθενών, ως κεραυνός εν αιθρία. Αντίθετα, αποτελούν τα καταληκτικά σημεία συνηθειών και νοσημάτων που χρονίζουν, χωρίς να αντιμετωπίζονται με την δέουσα σοβαρότητα.
Ήδη από το 1990, άρχισε να γίνεται αντιληπτό ότι η αθηροσκληρυντική αποφρακτική αγγειοπάθεια αποτελεί το καταληκτικό σημείο της δυσλειτουργίας του ενδοθηλίου, η οποία με τη σειρά της αναπτύσσεται όταν στο ενδοθήλιο του αγγείου επιδράσουν, σε βάθος χρόνου, μία σειρά από βλαπτικούς παράγοντες. Η δυσλειτουργία του ενδοθηλίου και η αρτηριοσκληρυντική αποφρακτική αγγειοπάθεια δεν έχουν συμπτώματα, επί μακρόν. Η αρτηριοσκληρυντική ανεπάρκεια οργάνων (π.χ. αρτηριοσκληρυντική άνοια, στυτική δυσλειτουργία, στεφανιαία νόσος, διαλείπουσα χωλότητα) εγκαθίσταται προοδευτικά. Το πρώτο σύμπτωμα σε αρκετά άτομα είναι η ανδρική ανικανότητα, το έμφραγμα ή το εγκεφαλικό επεισόδιο, που εκδηλώνονται όταν το αρδευόμενο από το παθολογικό αγγείο όργανο, δεν δύναται να ανταποκριθεί λόγω κακής αιμάτωσης στην λειτουργία του. Ενίοτε στο τοίχωμα του προσβεβλημένου αγγείου αναπτύσσονται ανευρύσματα, η ρήξη των οποίων μπορεί να προκαλέσει ακατάσχετη αιμορραγία και θάνατο.
Είναι κλασσικός ο πίνακας, που συνοψίζοντας τα δεδομένα από έγκυρες επιστημονικές μελέτες, άρχισε να δημοσιεύεται σταθερά και από ανεξάρτητα κέντρα, ήδη από το 1990:
Έκτοτε, ο κατάλογος των παραγόντων που δρουν συνεργικά προκαλώντας μια σειρά παθοφυσιολογικών αλλοιώσεων με κοινό καταληκτικό σημείο την ανάπτυξη δυσλειτουργίας του ενδοθηλίου, έχει σημαντικά εμπλουτιστεί (π.χ. αυξημένα τριγλυκερίδια, c αντιδρώσα πρωτεΐνη, ομοκυστείνη, μεταβολικό σύνδρομο, παράγοντες φλεγμονής, ορισμένες λοιμώξεις, δυσμενής κληρονομικότητα), ενώ ειδικές εξισώσεις για τον υπολογισμό του κινδύνου έχουν αναπτυχθεί. Επίσης ειδικές εξετάσεις για την εκτίμηση τυχόν εγκατεστημένης δυσλειτουργίας του ενδοθηλίου έχουν εξελιχτεί (π.χ. υπερηχογράφημα καρωτίδων).
Σήμερα κατά την ετήσια παθολογική προληπτική ιατρική εξέταση είναι σημαντικό να γίνεται με ακρίβεια ο υπολογισμός του κινδύνου ανάπτυξης αποφρακτικής αρτηριοσκληρυντικής αγγειοπάθειας, με την χρήση ειδικών αλγοριθμικών εξισώσεων (π.χ. εξίσωση FRAMINHAM) και στη συνέχεια ανάλογα με τον κίνδυνο αυτό, να σχεδιάζονται στοχευμένα προληπτικές παρεμβάσεις. Η πρώιμη παρέμβαση, η εξουδετέρωση του κινδύνου, η προφύλαξη των αγγείων και των οργάνων που αυτά αρδεύουν έχουν ζωτική σημασία, με δεδομένο ότι όταν η αποφρακτική αγγειοπάθεια εγκατασταθεί, η πλήρης αποκατάσταση του αγγείου και των αρδευόμενων οργάνων με φάρμακα ή χειρουργικές επεμβάσεις είναι πρακτικά αδύνατη. Σήμερα υπάρχει αποτελεσματική πρόληψη και πρώιμη θεραπεία.