Τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη μπορεί να παρουσιάσουν διάφορα συμπτώματα όπως αυξημένη ουρία, αυξημένη ζήτηση για υγρά και πολυφαγία με χάσιμο βάρους.
Η υπεργλυκαιμία μπορεί να μην γίνει αντιληπτή αφού η αρρώστια μπορεί να μην επιφέρει εμφανή συμπτώματα με αποτέλεσμα να προκαλεί ζημιά στα αγγεία ακόμη και πριν την ανακάλυψη της ασθένειας.
Ο χρόνιος διαβήτης οδηγεί σε μια σειρά από μεταβολικές επιρροές οι οποίες επιφέρουν μακροαγγειακά και μικροαγγειακά προβλήματα. Μικροαγγειακές επιπλοκές οι οποίες σχετίζονται με τον σακχαρώδη διαβήτη περιλαμβάνουν νεφρική ανεπάρκεια, αμφιβληστροειδής ανεπάρκεια και νευροπάθεια. Τα άτομα με διαβήτη έχουν αυξημένο ρίσκο για καρδιαγγειακά νοσήματα, εγκεφαλική ανεπάρκεια, και περιφερειακά νοσήματα.
Ο σακχαρώδης διαβήτης έχει δύο μορφές: τον διαβήτη τύπου 1 και τον τύπου 2.
Διαβήτης τύπου 1 (η αλλιώς τύπου Α ή πρωτοπαθής ή ιδιοπαθής διαβήτης)
Ο λεγόμενος νεανικός διαβήτης ο οποίος καθορίζεται ως κληρονομική πάθηση του μεταβολισμού στην οποία υπάρχει ανεπαρκής παραγωγή ινσουλίνης λόγω της καταστροφής των β-κυττάρων που χαρακτηρίζεται από διαταραχές της ομοιόστασης των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπών και από μεταβολές νευρικές, μικροαγγειακές και μακροαγγειακές. Άτομα που πάσχουν από τον διαβήτη τύπου 1 είναι ινσουλινοεξαρτώμενα, αυτό σημαίνει ότι χρειάζονται λήψη ινσουλίνης για να επιβιώσουν. Στην περίπτωση που δεν γίνεται λήψη εξωγενούς ινσουλίνης τότε στα άτομα αυτά δημιουργείται κετοοξέωση, ακολουθούμενη από κώμα και θάνατο.
Διαβήτης τύπου 2 (η αλλιώς τύπου Β)
Η ποιό διαδεδομένη μορφή διαβήτη και χαρακτηρίζεται από εξασθενημένη ενέργεια και παραγωγή ινσουλίνης. Ο διαβήτης τύπου 2 έχει πολύμορφη αιτιολογία. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών είναι μη ινσουλινοεξαρτώμενοι. Η εκδήλωση της ασθένειας εμφανίζεται στην ενήλικη ζωή. Δυστυχώς όμως αυτό έχει πάψει να ισχύει καθώς στις μέρες μας ο διαβήτης τύπου 2 παρουσιάζεται σε μικρές ηλικίες ξεκινώντας από την ηλικία των 4 ετών και ολοένα τα ποσοστά των πάσχον ατόμων αυξάνονται.
Στον τύπο 2 η ανθεκτικότητα της ινσουλίνης είναι σύνηθες, με σχετική μη έκκριση ινσουλίνης και σποραδική απαίτηση εξωγενούς ινσουλίνης σε περιπτώσεις αυξημένου στρες. Η παχυσαρκία και η παχυσαρκία στην περιοχή της κοιλιάς αυξάνουν το ρίσκο για αυτόν τον τύπο διαβήτη. Η κετοοξέωση είναι ασυνήθιστη και στην περίπτωση που εμφανιστεί τότε οφείλεται στο στρες η κάποια άλλη περιστασιακή ασθένεια. Οι ασθενείς του τύπου 2 διαβήτη είναι επίσης επιρρεπείς σε μικροαγγειακές και μακροαγγειακές επιπλοκές. Αιτίες εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 μπορεί να είναι γενετικοί παράγοντες, η ηλικία, η παχυσαρκία, η ανεπάρκεια σωματικής άσκησης και πολύ σημαντικός παράγοντας η διατροφή.
Διαιτολόγος-Διατροφολόγος