Τριάντα λεπτά γυμναστικής είναι αρκετά για να μειώσουν την επιθυμία για κατανάλωση αλκοόλ και να βελτιώσουν τη ψυχολογική διάθεση, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης που έγινε στο Κέντρο Έρευνας και Αξιολόγησης της Φυσικής Απόδοσης και το εργαστήριο Ψυχολογίας της Άσκησης και Ποιότητα Ζωής του ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Οι ερευνητές με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Θανάση Τζιαμούρτα σε συνεργασία με την Ψυχιατρική Κλινική της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, διαπίστωσαν ότι μόλις 30 λεπτά άσκησης είναι ικανά να αυξήσουν έως και τρεις φορές παραπάνω τα επίπεδα της β-ενδοφρίνης -ουσίας που αποτελεί μέρος του ενδογενούς οπιούχου συστήματος του οργανισμού- στο ανθρώπινο σώμα.

Παράλληλα υπήρξε μείωση στην επιθυμία για λήψη αλκοόλ κατά περίπου 20%, ενώ έτειναν να επηρεαστούν τα ευχάριστα συναισθήματα βελτιώνοντας τη διάθεση και να μειωθούν σημαντικά τα δυσάρεστα.

«Τα αποτελέσματα αυτά είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά και μας δίνουν τη δύναμη να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας για να αναδείξουμε τη μορφή εκείνης της άσκησης που θα αποτρέψει το αλκοολικό άτομο να υποτροπιάσει», εξηγεί ο κ.Τζιαμούρτας.

«Λαμβάνοντας υπόψη τις αρνητικές επιπτώσεις της κατάχρησης και εξάρτησης από το αλκοόλ στην υγεία, αλλά και σε άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, αποτελεί επιτακτική ανάγκη η εξεύρεση των κατάλληλων μεθόδων που θα μειώσουν την εξάρτηση ενός ατόμου από το αλκοόλ. Η σωματική άσκηση θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημαντικό εφόδιο στα χέρια του κλινικού γιατρού στην αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου», σημειώνει ο ίδιος.

Ο αλκοολισμός αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία αφού σαν φαινόμενο φαίνεται να ακολουθεί αυξητικές τάσεις. Το δυσάρεστο, σύμφωνα με τον κ.Τζιαμούρτα, είναι ότι τα άτομα τα οποία επιζητούν θεραπεία είναι νεαρής σχετικά ηλικίας (30-50 έτη). Παραπάνω από τα μισά άτομα θα συμπεριφερθούν κάποια στιγμή βίαια στην οικογένεια, ενώ περίπου τέσσερα στα 10 άτομα θα οδηγήσουν υπό την επήρεια αλκοόλ. Τα υψηλά ποσοστά υποτροπής (60% έως και 90%) και το χαμηλό ποσοστό θεραπείας (μόνο ένα 20% των αλκοολικών διακόπτουν τη λήψη οινοπνεύματος) καθώς και η γενικότερη προτροπή των θεραπευτών προς τα εξαρτημένα από ουσίες άτομα για έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, έχουν οδηγήσει τους ερευνητές στη διερεύνηση εναλλακτικών μεθόδων αντιμετώπισης της εξάρτησης, όπως είναι η σωματική άσκηση.

Η άσκηση, διευκρινίζει ο ίδιος, έχει αρκετά προνόμια έναντι άλλων μορφών θεραπείας για τον αλκοολισμό. Δεν απαιτεί τη λήψη φαρμακευτικών ουσιών, απαιτεί την ενεργό συμμετοχή του ασθενούς για την αντιμετώπιση του προβλήματος, παρά μια παθητική στάση επίλυσης του προβλήματος από άλλους, και είναι εύκολα προσβάσιμη από όλους σε σχέση με τη θεραπεία με φαρμακευτικές ουσίες ή ψυχολογική υποστήριξη.

Παρά το γεγονός ότι η άσκηση θεωρείται από ορισμένους ότι θα μπορούσε να βοηθήσει, ως συμπληρωματική θεραπεία, στην αντιμετώπιση του αλκοολισμού, πολύ λίγες προσπάθειες έχουν γίνει για να εξετάσουν την αξία αυτής στην πρόληψη υποτροπής αλκοολικών ατόμων.

Προηγούμενες εργασίες από το εργαστήριο του κ.Τζιαμούρτα και των συνεργατών του έχουν δείξει ότι η επίδραση της άσκησης σε αλκοολικά άτομα είναι τέτοια που να εκκρίνονται ενδογενή οπιούχα, όπως η β-ενδορφίνη, σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η β-ενδορφίνη είναι η ουσία που συνδέεται με την ευχαρίστηση και ότι τα επίπεδα της είναι χαμηλά στα άτομα με αλκοολισμό, η άσκηση θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένα μέσο βελτίωσης του αισθήματος της ευχαρίστησης, το οποίο συνήθως επιζητά το άτομο διαμέσου του οινοπνεύματος.

Πηγή : http://www.nutrimed.gr