Τους άφησες, μπήκαν στη ζωή σου, σου έκαναν κουμάντο, σε χειραγώγησαν, σου πέρασαν τις δικές τους αλυσίδες. Κι εσύ πού ήσουν, εσύ;

Έδινες χώρο και χρόνο σε όλους όσους ήθελαν να κρύψουν την δική τους ασχήμια και ήθελαν να κρυφτούν πίσω από εκείνη που θα έφτιαχναν για εσένα! Να σε πλάσουν στο ομοίωμα που έμοιαζε με τον δικό τους πόνο, τα δικά τους λάθη, τα δικά τους πάθη για να το χτυπούν αλύπητα δίχως να πονούν αλλά να χαίρονται! Εκείνοι δεν κινδυνεύουν…

Κι εσύ εκεί! Να μην στεναχωρήσεις κανένα! Να εξυπηρετείς όλων τα πρέπει και τα θέλω για να μεγαλώνουν το εγώ τους επειδή κάποιος τους το θρέφει, κάποιος τους υπηρετεί, κάποιον χειρίζονται! Κάποιον χειραγωγούν με τον φόβο πως θα μείνει μόνος του αν δεν ακολουθήσει πιστά τους κανόνες τους. Τι φοβάσαι πια; Μη σου φύγουν οι άνθρωποι αυτοί που σου κρατούν συντροφιά με τις φωνές τους;

Φοβάμαι, ψυθιρίζεις χαμηλόφωνα στα μέσα σου, φοβάμαι Θεέ μου μη μείνω μόνος κι από πού να κρατηθώ; Τόσα χρόνια ακούω τους γύρω μου να μου δίνουν εντολές κι εγώ να εκτελώ για να μην στεναχωρήσω κανέναν! Χωρίς προστατευτικά φίλτρα, χωρίς να πω την γνώμη μου, χωρίς καν να τους πω ποιος είμαι!

Εεεε εσείς εκεί έξω είμαι εγώ! Φοβάμαι! Κι αν σωπάσουν οι φωνές εγώ πού θα είμαι μες στον χώρο; Μόνος, εγκαταλελειμμένος, κρυμμένος σε μια γωνίτσα, φοβάμαι να ξεχωρίσω σου λέω! Ποιος είμαι εγώ που θα φωτίσω με της καρδιάς μου το φως κι όλοι να πουν, να εκεί βλέπω φως! Ποιος είμαι εγώ να μπορώ να μιλώ και να μου δίνουν σημασία οι γύρω μου δίχως αποδοκιμασία, ποιος είμαι εγώ για να έχω δύναμη να τους πω:

-Αρκετά ως εδώ με τις εντολές σας, διαφωνώ, θέλω κι εγώ να μιλήσω! Θέλω να ακούσετε κι εσείς εμένα! Όχι όμως με το εγώ του εγωισμού, του κλειστού παρωπιδισμένου μυαλού σας που δεν βλέπει ανθρώπους γύρω του άλλα ανθρωπάκια! Θέλω να μιλήσω με το εγώ του «είμαι» το εγώ του υπάρχω και ζω ανάμεσά σας!

Έχω φωνή κι εγώ! Νιώθω κι εγώ! Σκέφτομαι κι εγώ! Υπάρχω κι εγώ! Είμαι άνθρωπος κι εγώ! Η χειραγώγηση τέλος! Ως εδώ! Η ζωή μου μου ανήκει!

Πηγή : http://xidaras.gr/