Κάθε χρόνο δεκάδες άνθρωποι στην Ελλάδα χάνουν τη ζωή τους από πνιγμό: παρά το γεγονός ότι περηφανευόμαστε για χιλιάδες χιλιόμετρα πανέμορφης ακτογραμμής, οι επιδόσεις μας στην κολύμβηση δεν είναι οι καλύτερες, ενώ φαίνεται επίσης ότι αδιαφορούμε συστηματικά για τα μέτρα ασφαλείας που συστήνουν οι ειδικοί.

Τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι κινδυνεύουν περισσότερο από πνιγμό όμως δεν είναι οι μόνοι. Παρακάτω ξεδιαλύνουμε διάφορες απόψεις που ακούγονται για τους κινδύνους που κρύβονται σε θάλασσες και πισίνες.

Οι καλοί κολυμβητές δεν πνίγονται
Μεγάλη ανακρίβεια: η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, η λήψη φαρμάκων, η υπερεκτίμηση των ικανοτήτων, μπορούν να οδηγήσουν σε πνιγμό ακόμη και έναν ενήλικα που κολυμπάει καλά. Υπολογίζεται ότι το αλκοόλ παίζει ρόλο σε περίπου το 70% των θανάτων από πνιγμό που αφορούν τους εφήβους και τους ενήλικες, καθώς επηρεάζει την ισορροπία την κρίση και τον συντονισμό, ενώ αυτές οι επιπτώσεις ενισχύονται από την παραμονή στον ήλιο και τις υψηλές εξωτερικές θερμοκρασίες.

Οι άνθρωποι που πνίγονται φωνάζουν για βοήθεια
Όχι πάντα, ο πνιγμός άλλωστε αναφέρεται συχνά ως σιωπηλός δολοφόνος. Κάποιος μπορεί να μην συνειδητοποιήσει καν ότι έχει πρόβλημα προτού αρχίσει να βυθίζεται – ειδικά αν πρόκειται για παιδιά. Τα παιδιά που πνίγονται δεν μπορούν συνήθως να καλέσουν για βοήθεια, καθώς κάθε κομμάτι της προσπάθειάς τους συγκεντρώνεται στο να παραμείνουν στην επιφάνεια. Ορισμένες φορές δεν αγωνίζονται καν, απλώς βυθίζονται και πνίγονται.

Την ίδια συμπεριφορά έχουν και ενήλικες που δεν είναι καλοί κολυμβητές. Εκείνοι που μπορούν να κολυμπήσουν καλά είναι πιο πιθανό να φωνάξουν για βοήθεια ή να χτυπούν τα χέρια τους στο νερό. Επίσης, ένας άνθρωπος που υποφέρει από ένα πρόβλημα υγείας μέσα στο νερό, όπως καρδιακή προσβολή ή επιληπτική κρίση, είναι αδύνατον να αρχίσει να φωνάζει.

Ο πνιγμός είναι πάντα μοιραίος
Οι περισσότεροι εξισώνουμε τον πνιγμό με τον θάνατο, αλλά οι ειδικοί γιατροί το βλέπουν διαφορετικά: Ο επίσημος ορισμός του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τον πνιγμό είναι η δυσκολία στην αναπνοή που προκαλείται όταν βρισκόμαστε κάτω από το νερό. Όταν συμβεί αυτό, κάποιοι άνθρωποι πεθαίνουν, αλλά κάποιοι άλλοι όχι – εκείνοι που σώζονται εγκαίρως. Τα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τους μη θανατηφόρους πνιγμούς είναι λιγοστά, αλλά οι ειδικοί εκτιμούν ότι είναι τουλάχιστον τετραπλάσιοι, από τα θύματα για τα οποία ο πνιγμός είναι μοιραίος. Όμως ακόμη και ο μη θανατηφόρος πνιγμός μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή εγκεφαλική βλάβη: Μετά από 7 λεπτά χωρίς οξυγόνο, η βλάβη στον εγκέφαλο είναι μη αναστρέψιμη, ενώ μετά από 15 λεπτά επέρχεται ο θάνατος.

Τα μπρατσάκια βοηθούν τα παιδιά που δεν κολυμπούν καλά
Αντιθέτως, είναι μάλλον επικίνδυνα, γιατί δίνουν την εντύπωση ότι ένα παιδί που δεν μπορούν να κολυμπήσει είναι ασφαλές στο νερό, κάτι που βεβαίως δεν ισχύει. Δεν είναι κακό να χρησιμοποιούνται αλλά οι γονείς δεν θα πρέπει να εφησυχάζουν – τα παιδιά χρειάζεται συνεχή επίβλεψη, ακόμη και αν κολυμπούν σε πισίνα.

Οι γυναίκες πνίγονται πιο συχνά από τους άνδρες
Ούτε για αστείο – σχεδόν το 80% των θανάτων ενηλίκων από πνιγμό είναι άνδρες, οι οποίοι τείνουν να υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους και να καταναλώνουν αλκοόλ περισσότερο από τις γυναίκες.

Πηγή : http://www.iatrikanews.gr/