Κάθε χρόνο τέτοια εποχή τίθεται το ερώτημα αν οι νέοι αθλητές (11-14 ετών) θα πρέπει να ακολουθούν ένα πρόγραμμα αύξησης της μυϊκής τους δύναμης με βάρη πέραν της προπόνησης για το άθλημα που κάνουν.
Η απάντηση δεν είναι εύκολο να δοθεί. Οι πρώτες έρευνες δεν έδειξαν ότι μπορεί να υπάρξει βελτίωση μετά από προπόνηση με βάρη σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας. Ωστόσο, νεώτερες έρευνες δείχνουν ότι η βελτίωση της μυϊκής δύναμης είναι όντως εφικτή. Αυτό συμβαίνει όχι τόσο επειδή αυξάνεται το μέγεθος των μυών όσο επειδή βελτιώνεται η λειτουργική ικανότητα του νευρικού συστήματος.
Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι η τάση που υπάρχει είναι θετική ως προς την προπόνηση με βάρη για νεαρούς αθλητές. Αυτό που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι ο στόχος μιας τέτοιας προπόνησης δεν είναι να αποκτηθούν ογκώδεις μύς.
Φαίνεται πάντως, ότι ο νεαρός αθλητής μπορεί να βελτιώσει την απόδοσή του μετά από μια τέτοια προπόνηση.
Χρησιμοποιώντας το βάρος του σώματος (κοιλιακοί, ραχιαίοι, κάμψεις) μπορεί να γυμνάσει μεγάλες μυϊκές ομάδες. Το ίδιο μπορεί να κάνει χρησιμοποιώντας μονόζυγα, πλινθία, αναρρίχηση σε σκοινί κ.α. Μπορεί ακόμη να τα καταφέρει με πρόσθετες επιβαρύνσεις (ιατρικές μπάλες, αλτηράκια, λάστιχα).
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, αυτό που προτείνουμε είναι γυμναστική στο γυμναστήριο αλλά όχι με βάρη.
Ωστόσο, πολλοί αθλητές παραβλέπουν τη βελτίωση της υγείας τους και ασχολούνται μόνο με εκείνο της μεγιστοποίησης της απόδοσης, με αποτέλεσμα να προκαλούν βλάβες στον οργανισμό τους, αφού ότι νέο τους προταθεί ως συμπλήρωμα το δοκιμάζουν χωρίς έλεγχο.
Πολλά σκευάσματα που ονομάζονται συμπληρώματα είναι παράνομα και κυκλοφορούν τόσο στο διαδίκτυο όσο και στην ελεύθερη αγορά.
Ένας νεαρός αθλητής έχει όντως αυξημένες ανάγκες λόγω της προπόνησης. Συχνά η διατροφή που ακολουθεί δεν αρκεί. Σ’ αυτό παίζει ρόλο το σχολείο, τα ωράρια των εξωσχολικών δραστηριοτήτων, η ποιότητα και ποσότητα της προπόνησης, η ώρα που γίνεται, η εποχή που πραγματοποιούνται οι αγώνες και οι στόχοι που θέτει κάθε φορά.
Η αιματολογική κατάσταση του αθλητή είναι αυτή που υποδεικνύει τις ανάγκες του για συμπληρώματα. Συνήθως ο οργανισμός έχει ανάγκη από σίδηρο, βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Αυτά δεν αποδίδουν θερμίδες.
Κάποια άλλα, όπως υδατάνθρακες και πρωτείνες, όταν λαμβάνονται σε μεγάλες ποσότητες μπορούν να προκαλέσουν ανεπιθύμητη αύξηση βάρους. Εξάλλου, η υπερβολική λήψη κάποιων στοιχείων εμποδίζει τον μεταβολισμό άλλων, όπως π.χ. ψευδάργυρος και σίδηρος ή σίδηρος και χαλκός. Πάντως, η βελτίωση μέσω συμπληρωμάτων δεν μπορεί να είναι άμεση. Γίνεται μετά από 2-3 μήνες, γι’ αυτό καλό είναι να ακολουθήσουν νέες εξετάσεις για να επαναπροσδιοριστούν οι ανάγκες.
Πηγή : http://www.nutrimed.gr